Sam tytuł już brzmi absurdalnie, po pierwsze ze względu na swoją oryginalność, jest inny niż tytuły dotychczas spotykane. Po drugie samo zestawienie ryb i Jemenu czyli okolic pustynnych brzmi niewiarygodnie. A do tego dorzucić jeszcze politykę i problemy osobiste w małżeństwie i dużo ciepła i humoru…

Ta powieść urzeka. Urzeka tematyka, której niestety nie mogę zdradzić szczegółach. Ideą jest pomysł szejka Muhammada ibn Zaidiego bani Tihamy, który prosi władze brytyjskie a dokładnie Państwowy Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Rybołówstwa o pomoc w realizacji projektu, którego celem jest zarybienie rzek Jemenu. Ze strony POBRR osobą za to odpowiedzialną zostaje doktor Alfred Jones.

Poprzez interesującą strukturę powieści – korespondencja mailowa, fragmenty dziennika Alfreda Jonesa, fragmenty autobiografii Petera Maxwella, urywki prasowe, zapisy przesłuchań – możemy zapoznać się z każdym aspektem tego przedsięwzięcia jak też wniknąć w życie prywatne głównych bohaterów.

Połów łososia w Jemenie to powieść o wierze, o wierze w siłę swoich przekonań, których należy bronić za wszelką cenę i z których nie należy rezygnować. Choćby wszyscy dookoła nie wierzyli w powodzenia, śmiali się i pokazywali palcem. Trzeba walczyć o swoje plany i ich realizację bo naprawdę można przedrzeć się przez ścianę cynizmu, ironii i niechęci.
Można też zaszczepić w innych tę wiarę i przekonać ich do pozornie niemożliwego pomysłu.

Niezwykle ważny jest tu aspekt polityczny, polityki lokalnej: kiedy projekt zaczyna nabierać rozpędu, pojawiają się duże pieniądze, co wraz z popularnością i rozgłosem staje się zachętą dla polityków. Ten uniwersalizm polityki w każdym kraju, to pozorne zainteresowanie czymś, co dla innych jest ważne bije z każdej strony tej powieści. Polityka ma takie samo oblicze, bez względu na miejsce ; ale również polityki międzynarodowej - wysyłanie żołnierzy do krajów, w których mają miejsce działania zbrojne, Irak, Afganistan, Kazachstan.

Wreszcie wydźwięk prywatny intymny powieści, gdy mowa o kryzysie w małżeństwie Alfreda Jonesa, gdzie dążenie do kariery i pieniędzy sprawiły, że gdzieś w tym pędzie zagubiły się uczucia, troska i wzajemna życzliwość.

To powieść wesoła w odbiorze, lekka, pełna dystansu do życia i otaczającej nas rzeczywistości, mądra i delikatna. Choć nie pozbawiona smutnych akcentów, poprawia nastrój.

Sam tytuł już brzmi absurdalnie, po pierwsze ze względu na swoją oryginalność, jest inny niż tytuły dotychczas spotykane. Po drugie samo zestawienie ryb i Jemenu czyli okolic pustynnych brzmi niewiarygodnie. A do tego dorzucić jeszcze politykę i problemy osobiste w małżeństwie i dużo ciepła i humoru…

Ta powieść urzeka. Urzeka tematyka, której niestety nie mogę zdradzić...