Noc była czarna jak sumienie faszysty, jak zamiary polskiego Pana, jak polityka angielskiego ministra...

Sergiusz Piasecki to geniusz!
W tej satyrycznej mini powieści dał upust swojej nienawiści do komuny, Związku Radzieckiego i Stalina, wyśmiewa ich na potęgę, ale często jest to śmiech przez łzy, szczególnie pod koniec. Książka mimo wszystko nie studzi moich rusofilskich sympatii, nie wypacza mojego wizerunku Rosjanina, jest mi ich po prostu żal. A ci pałający nienawiścią do Rosjan, fakt, ta książka mogła by być im wodą na młyn, tylko że to stado szowinistów nie czyta. Niedawno byłem w Rosji, i nie radzę z nimi rozmawiać o polityce i historii, oni do dziś myślą że nas oswobodzili, ale gdy im powiesz że to oni nas napadli we wrześniu 1939, to pukają się głowy, mówiąc że to polska propaganda, można nawet dostać po mordzie. Dla nich IIWŚ zaczęła się w 1941r. I nosi nazwę Wielkiej Wojny Ojczyźnianej. Szanuję Piaseckiego już za to że się odważył tak bardzo zadrwić, czasem aż za mocno, ale gdzieś tam z tyłu głowy kołatało że to się mogło, lub nawet wydarzyło naprawdę, i Sergiusz wcale nie przesadził, ale czy Stalin nie przesadzał wysyłając na Sybir 5 milionów ludzi, zamiast "tylko" czterech i pół? (dla ewentualnych rusofobów, to był sarkazm)
Rewelacyjna satyra, z wielkim ludzkim dramatem w tle.

Noc była czarna jak sumienie faszysty, jak zamiary polskiego Pana, jak polityka angielskiego ministra...

Sergiusz Piasecki to geniusz!
W tej satyrycznej mini powieści dał upust swojej nienawiści do komuny, Związku Radzieckiego i Stalina, wyśmiewa ich na potęgę, ale często jest to śmiech przez łzy, szczególnie pod koniec. Książka mimo wszystko nie studzi moich rusofilskich...