Znałem pana Janusza z widzenia. W sensie takim, że widywałem go tu i ówdzie w mediach i biorąc pod uwagę to co mówił było naprawdę duże prawdopodobieństwo że mamy podobne spojrzenie na świat i podejście do niego. Był to po prostu człowiek z mojej bajki i to było przyczyną sięgnięcia po tę książkę. Pozostawało jeszcze pytanie czy ów człowiek z mojej bajki miał pióro i pomysły na pisanie czegoś co odróżniało go od armii innych osób które wydają swoje książki. Tu miałem pewne obawy. Czas pokazał że szczęśliwie zupełnie niepotrzebne.

Rzadko zdarza mi się pisać takie rzeczy ale zawsze robię to z przyjemnością i tutaj mogę to zrobić z czystym sumieniem. Jeżeli ktoś chce wiedzieć czego szukam w literaturze różnego rodzaju to odpowiadam, właśnie tego. Niebanalnego pomysłu, przenikliwości w analizowaniu ludzkich postaw, odwagi do przelewania spostrzeżeń na papier i rzeczy najważniejszej, czyli talentu. Bo powyższe przymioty bez niego niestety w tej dziedzinie nie wystarczą.

Tutaj jest wszystko i dzięki temu miałem niewątpliwą przyjemność obcowania z czymś wyjątkowym. Słabych punktów tutaj brak, choć mnie osobiście najmniej zachwyciła "Antygona". Za to dramatami które wbiły mnie w fotel były "Choinka strachu" i "Fortynbras". Cóż za pomysł, realizacja, znajomość ludzkiej natury i talent do prześmiewczego wyciągania jej często wątpliwych przymiotów na światło dzienne. Te dwa teksty uważam za godne mistrza tego gatunku Samuela Becketta.

Podsumowując całość napisze tylko, że po tym wstępniaku ruszam zgłębiać kolejne teksty pana Janusza, tymi kupił mnie bez reszty.

Znałem pana Janusza z widzenia. W sensie takim, że widywałem go tu i ówdzie w mediach i biorąc pod uwagę to co mówił było naprawdę duże prawdopodobieństwo że mamy podobne spojrzenie na świat i podejście do niego. Był to po prostu człowiek z mojej bajki i to było przyczyną sięgnięcia po tę książkę. Pozostawało jeszcze pytanie czy ów człowiek z mojej bajki miał pióro i...