Niestety lektura mocno wymęczona. W mojej opinii książka jest strasznie chaotyczna. Nie przyciągają mnie bohaterowie, bo to dosłownie parada dziwaków. O ile jednak jeszcze jakoś jestem w stanie uzasadnić "dziwactwa" przedstawiane przez takich bohaterów, o tyle w przypadku, gdy taki jest akapit autorski, czuję się zniesmaczony. Może i sama intryga okazałaby się znośna, ale już forma jej przedstawienia nie bardzo.

Niestety lektura mocno wymęczona. W mojej opinii książka jest strasznie chaotyczna. Nie przyciągają mnie bohaterowie, bo to dosłownie parada dziwaków. O ile jednak jeszcze jakoś jestem w stanie uzasadnić "dziwactwa" przedstawiane przez takich bohaterów, o tyle w przypadku, gdy taki jest akapit autorski, czuję się zniesmaczony. Może i sama intryga okazałaby się znośna, ale...

"Błękitne kręgi" są dowodem na to, jak bardzo odbiór książki, jej jakość, zależą od tłumaczenia. Wcześniej czytałam późniejsze tomy z komisarzem Adamsbergiem, w innym tłumaczeniu, i było to dla mnie przyjemnością. Tym razem zupełnie jakby kto inny był autorem. W dodatku powieść niechlujnie zredagowana, raz jedna z bohaterek nazywa się Valmont, innym razem Velmont, jeden z policjantów najpierw jest Leckerkiem, akapit później już Declerkiem, itp.

"Błękitne kręgi" są dowodem na to, jak bardzo odbiór książki, jej jakość, zależą od tłumaczenia. Wcześniej czytałam późniejsze tomy z komisarzem Adamsbergiem, w innym tłumaczeniu, i było to dla mnie przyjemnością. Tym razem zupełnie jakby kto inny był autorem. W dodatku powieść niechlujnie zredagowana, raz jedna z bohaterek nazywa się Valmont, innym razem Velmont, jeden z...

Przygodę z komisarzem Adamsbergiem zaczęłam, na szczęście, od tomu 4-go, Uciekaj szybko i wróć późno. Na szczęście, bo gdybym zaczęła od Błękitnych kręgów, raczej byśmy się nie zaprzyjaźnili.
Dziwni bohaterowie tutaj szczypią sztucznością. Wątek Kamili i Adamsberga jest poprowadzony co najmniej mało wciągająco. Zagadka kręgów rozwiązuje się przypadkiem i nieco z boku.
Ale dobrze wiedzieć, że z kolejnymi tomami będzie tylko lepiej

Przygodę z komisarzem Adamsbergiem zaczęłam, na szczęście, od tomu 4-go, Uciekaj szybko i wróć późno. Na szczęście, bo gdybym zaczęła od Błękitnych kręgów, raczej byśmy się nie zaprzyjaźnili.
Dziwni bohaterowie tutaj szczypią sztucznością. Wątek Kamili i Adamsberga jest poprowadzony co najmniej mało wciągająco. Zagadka kręgów rozwiązuje się przypadkiem i nieco z boku.
Ale...

Czytałem dawno, dawno temu, ale jako że w ostatnim czasie na mojej półce pojawiły się trzy nowe pozycje tej autorki, postanowiłem odświeżyć sobie najpierw te wcześniej przeze mnie zdobyte, a że nie pamiętałem rozwiązania zagadki, to comeback był jeszcze bardziej przyjemny. "Błękitne kręgi" czyta się wspaniale, fabuła tchnie świeżością, a i tak zwane opisy i myśli o życiu są na bardzo dobrym poziomie, zarówno merytorycznie, jak i literacko. Oczywiście, że polecam.

Czytałem dawno, dawno temu, ale jako że w ostatnim czasie na mojej półce pojawiły się trzy nowe pozycje tej autorki, postanowiłem odświeżyć sobie najpierw te wcześniej przeze mnie zdobyte, a że nie pamiętałem rozwiązania zagadki, to comeback był jeszcze bardziej przyjemny. "Błękitne kręgi" czyta się wspaniale, fabuła tchnie świeżością, a i tak zwane opisy i myśli o życiu są...

Wymęczona. Bez rewelacji.

Wymęczona. Bez rewelacji.

Opowieść kryminalna w duchu noir z komisarzem kierującym się intuicją podczas śledztwa. Stylistyka mroczna, jednak nie do końca. Zagmatwana intryga, ale bez - wow! Błękitne kręgi pozostawiły niedosyt i jednocześnie niejasne przeczucie, że kolejne części będą lepsze.

Opowieść kryminalna w duchu noir z komisarzem kierującym się intuicją podczas śledztwa. Stylistyka mroczna, jednak nie do końca. Zagmatwana intryga, ale bez - wow! Błękitne kręgi pozostawiły niedosyt i jednocześnie niejasne przeczucie, że kolejne części będą lepsze.

Przekombinowania, wymyślna, a przy tym niezbyt wciągająca, jak na kryminał. Dla poznania innych rzeczy autorki, można przeczytać, ale naprawdę bez rewelacji

Przekombinowania, wymyślna, a przy tym niezbyt wciągająca, jak na kryminał. Dla poznania innych rzeczy autorki, można przeczytać, ale naprawdę bez rewelacji

Kryminał bardzo dobry, wbrew opiniom.
Fabuła początkowo dziwna, zagmatwana, nieco odstręczająca, ale jednocześnie przyciągnęła swą niesztampowością. Postacie różnorodne, specyficzne, obce dla mnie, ale kuszące, zmuszające, by poszukiwać mordercy.
Zakończenie? Fascynujące, niespodziewane, pomimo uwagi poświęcanej bohaterom, nie spodziewałam się tego. Podejrzewałam zupełnie inną osobę (skandal!) - jedyne, co mnie razi, t czas poświęcany "ukochanej" komisarza. Nic nie wnoszącej, wkurzającej niczym duch, powiązanej mimo wszystko,
A jednak... polecam. Intrygująca, przyjemnie odrzucająca od innych kryminałów.

Kryminał bardzo dobry, wbrew opiniom.
Fabuła początkowo dziwna, zagmatwana, nieco odstręczająca, ale jednocześnie przyciągnęła swą niesztampowością. Postacie różnorodne, specyficzne, obce dla mnie, ale kuszące, zmuszające, by poszukiwać mordercy.
Zakończenie? Fascynujące, niespodziewane, pomimo uwagi poświęcanej bohaterom, nie spodziewałam się tego. Podejrzewałam zupełnie...

„Alkohol jest niedozwolony, ale nieodzowny – wtrącił Adamsberg.”

Fred Vargas należy do moich ulubionych autorów kryminałów. Przeczytałem prawie wszystkie jej książki, również te które nie zostały jeszcze przetłumaczone. Lubię styl pisarki, powolność narracji, komisarza Adamsberga ze swoją pokręconą logiką i jego ekipę, w której każdy z policjantów ma swoje charakterystyczne dziwactwa. W książkach Fred Vargas zawsze występują malownicze postacie, cudacy żyjący na marginesie. Akcja często dzieje się w odległych od cywilizacji wioskach, które mają swoje zwyczaje i tajemnice. W Błękitnych kręgach tego wszystkiego mi zabrakło. Jest to pierwsza książka autorki, która mnie nie wciągnęła i dlatego nie polecam jej dla kogoś, kto ma ochotę dopiero zapoznać się z twórczością francuskiej pisarki. Mógłby się zniechęcić, a to byłoby naprawdę szkoda.

„Alkohol jest niedozwolony, ale nieodzowny – wtrącił Adamsberg.”

Fred Vargas należy do moich ulubionych autorów kryminałów. Przeczytałem prawie wszystkie jej książki, również te które nie zostały jeszcze przetłumaczone. Lubię styl pisarki, powolność narracji, komisarza Adamsberga ze swoją pokręconą logiką i jego ekipę, w której każdy z policjantów ma swoje...

Rozczarowanie... Dobrnelam do konca juz tylko przez szacunek dla autorki za poprzednie ksiazki ;)

Rozczarowanie... Dobrnelam do konca juz tylko przez szacunek dla autorki za poprzednie ksiazki ;)