Światło odległych gwiazd

– Światło odległych gwiazd
– Pieśń dla Lyanny (A Song for Lya)
– Wieża popiołów (This Tower of Ashes)
– Nie wolno zabijać człowieka (And Seven Times Never Kill Man)
– Kamienne miasto (The Stone City)
– Mroźne kwiaty (Bitterblooms)
– Droga krzyża i smoka (The Way of Cross and Dragon)

na razie tylko Wieża popiołów przeczytana, ale nie nie zrobiła na mnie wrażenia

Światło odległych gwiazd

– Światło odległych gwiazd
– Pieśń dla Lyanny (A Song for Lya)
– Wieża popiołów (This Tower of Ashes)
– Nie wolno zabijać człowieka (And Seven Times Never Kill Man)
– Kamienne miasto (The Stone City)
– Mroźne kwiaty (Bitterblooms)
– Droga krzyża i smoka (The Way of Cross and Dragon)

na razie tylko Wieża popiołów przeczytana, ale nie nie zrobiła...

Duże rozczarowanie. Część pierwszą, czyli najwsześniejsze prace autora, można sobie spokojnie odpuścić. Cóż, błędy młodości. Opowiadania z kolejnych części, zwłaszcza te osadzone we wszechświecie przyszłości, zaludnionym przez ludzi i tłumy kosmitów wciągają, zdarza się nawet kilka naprawdę niezłych. Niestety, nic poza tym, na kolana nie powala.

Duże rozczarowanie. Część pierwszą, czyli najwsześniejsze prace autora, można sobie spokojnie odpuścić. Cóż, błędy młodości. Opowiadania z kolejnych części, zwłaszcza te osadzone we wszechświecie przyszłości, zaludnionym przez ludzi i tłumy kosmitów wciągają, zdarza się nawet kilka naprawdę niezłych. Niestety, nic poza tym, na kolana nie powala.

Dwa tomy opowiadań Martina zebranych spośród dzieł napisanych na przestrzeni całej kariery pisarskiej. Różny poziom, ale większość jest nawet niezła. Nie ma chyba szczególnego sensu rozdrabniania się z ocenami na każde z nich.

Fajnie jest śledzić ścieżkę jaką podążały zainteresowania autora, jego inspiracje. Już po przeczytanie skądinąd świetnej Przystani Wiatrów mogłem się domyślać, że Martin lubi recyklingować swoje pomysły, ale po lekturze opowiadań, w których na 30 lat przed Grą o Tron padają znajome imiona, nazwy plemion, czy postacie w ogólnych zarysach przypominające te z Pieśni Lodu i Ognia, nie pozostaje nic innego jak uznać to za element stylu pracy autora. I dobrze.

Ciekawostką jest zamieszczenie w tomie II dwóch scenariuszy. Warto sprawdzić.

Dwa tomy opowiadań Martina zebranych spośród dzieł napisanych na przestrzeni całej kariery pisarskiej. Różny poziom, ale większość jest nawet niezła. Nie ma chyba szczególnego sensu rozdrabniania się z ocenami na każde z nich.

Fajnie jest śledzić ścieżkę jaką podążały zainteresowania autora, jego inspiracje. Już po przeczytanie skądinąd świetnej Przystani Wiatrów mogłem...

Autor na topie wyznaje, jak to było z pisaniem. Ten tom to czasy od pierwszych literek po pierwsze skromne sukcesy. Nie należy się zniechęcać poziomem początkowych opowiadań. Już w środku blade dzieciątko Bakkalon da Wam do wiwatu. A potem z górki. Ostatnie opowiadanie przeczytałam dwa razy. Nigdy dość dobrego. Ten tom to dla mnie droga do poznania Martina, tego, co nim powodowało, jak i co myślał i myśli o swej drodze literackiej. Lubię takie książki.

Autor na topie wyznaje, jak to było z pisaniem. Ten tom to czasy od pierwszych literek po pierwsze skromne sukcesy. Nie należy się zniechęcać poziomem początkowych opowiadań. Już w środku blade dzieciątko Bakkalon da Wam do wiwatu. A potem z górki. Ostatnie opowiadanie przeczytałam dwa razy. Nigdy dość dobrego. Ten tom to dla mnie droga do poznania Martina, tego, co nim...

Nie przepadam za bardzo za opowiadaniami. Zanim człowiek przyzwyczai się do bohaterów już jest koniec. Nie można też odpowiednio opisać świata itp. Jednak całość Światła odległych gwiazd oceniam dobrze. Również ze względu na ciekawie napisaną autobiografię autora. Można się wiele dowiedzieć o tym dlaczego pisze to co pisze i w taki sposób. Będę miał na uwadze kolejne tomy.

Nie przepadam za bardzo za opowiadaniami. Zanim człowiek przyzwyczai się do bohaterów już jest koniec. Nie można też odpowiednio opisać świata itp. Jednak całość Światła odległych gwiazd oceniam dobrze. Również ze względu na ciekawie napisaną autobiografię autora. Można się wiele dowiedzieć o tym dlaczego pisze to co pisze i w taki sposób. Będę miał na uwadze kolejne tomy.

Fajna sprawa - w Polsce wreszcie ukazują się zbiorki opowiadań Martina, chyba najpopularniejszego obecnie autora fantasy. Tomy zawierają zarówno jego wczesne, wręcz młodzieńcze utwory, jak i teksty pisane w latach osiemdziesiątych czy dziewięćdziesiątych, kiedy autor żył już z pióra (czy też klawiatury). Sporo tu fantastyki naukowej, odległych planet, przygód astronautów, choć pojawiają się też utwory z pogranicza horroru i snów. Do wyboru, do koloru.

Oczywiście teksty są nierówne. Obok dobrych pojawiają się mocno przeciętne, wręcz naiwne, bądź niepotrzebnie przegadane. We wszystkich czuć jednak talent Martina do tworzenia niezwykłych światów i umieszczania w nich zwykłych z pozoru ludzi, a także snucia nastrojowych historii. Zaskoczenia na końcu? To nie jest trick, po który Martin sięga. Woli zwyczajnie nas zaciekawić.

Wartością samą w sobie są teksty wspomnieniowe autora, w których opisuje on swoją pracę i trud związany ze sprzedaniem czegokolwiek do prasy. Nie było mu łatwo. Ale udało się...

Fajna sprawa - w Polsce wreszcie ukazują się zbiorki opowiadań Martina, chyba najpopularniejszego obecnie autora fantasy. Tomy zawierają zarówno jego wczesne, wręcz młodzieńcze utwory, jak i teksty pisane w latach osiemdziesiątych czy dziewięćdziesiątych, kiedy autor żył już z pióra (czy też klawiatury). Sporo tu fantastyki naukowej, odległych planet, przygód astronautów,...

Ciekawy przekrój twórczości Georga Martina ,okazuje się że taki uznany autor od takich dość przeciętnych opowiadań . Mnie osobiście bardzo się podobały "pieśń dla Lyanny " , "Lodowy smok " odkryłem z dużym zaskoczeniem że w niektórych opowiadań były protoplasty postaci które są w sadze "Pieśń lodu i ognia " . Polecam fanom "Gry o tron " którzy chcą poznać twórczość niniejszego autora.

Ciekawy przekrój twórczości Georga Martina ,okazuje się że taki uznany autor od takich dość przeciętnych opowiadań . Mnie osobiście bardzo się podobały "pieśń dla Lyanny " , "Lodowy smok " odkryłem z dużym zaskoczeniem że w niektórych opowiadań były protoplasty postaci które są w sadze "Pieśń lodu i ognia " . Polecam fanom "Gry o tron " którzy chcą poznać twórczość...

http://mdunkel.blogspot.com/2014/04/powrot-do-przeszosci-1.html

http://mdunkel.blogspot.com/2014/04/powrot-do-przeszosci-1.html

Stwierdzenie: "Ok.Bez emocji" idealnie opisuje moje wrażenia po przeczytaniu tej książki.

Stwierdzenie: "Ok.Bez emocji" idealnie opisuje moje wrażenia po przeczytaniu tej książki.

Wybór opowiadań G.R.R.Martina, od najwcześniejszych, opatrzone jego komentarzem.

Wybór opowiadań G.R.R.Martina, od najwcześniejszych, opatrzone jego komentarzem.