Hen ma kilka powieści biograficznych tak mocno podpartych cytowanymi dokumentami, tak bardzo trzymających się prawdy historycznej, że nie wiadomo, czy to jeszcze należy nazwać powieścią. "Mój przyjaciel król" właśnie do tego nurtu w twórczości pisarza należy. Czytałam tę książkę ze ściśniętym sercem, bo przedstawione fakty były dramatyczne (przecież upadała Polska), ale przede wszystkim dlatego, że Henowi udało się pokazać dramaturgię i szlachetność tych, którzy o ocalenie Polski walczyli. Nawet wtedy, kiedy nadzieja już zdawała się gasnąć, szła intensywna praca, której skutki były obliczone na przyszłe pokolenia. Takiej długoterminowej perspektywy teraz tak bardzo brakuje. Książkę czyta się także z przejęciem, bo co rusz natyka się człowiek na sprawy, sądy, zdania tak dziś aktualne, że aż przeraża. Stanisław August Poniatowski jest osobą, wokół której kontrowersje się kłębią. Jak tytuł sugeruje, Hen przedstawił króla jednoznacznie pozytywnie. To człowiek szlachetny, mądry, zdeterminowany, heroicznie walczący o każdy dzień istnienia Rzeczpospolitej i oczywiście głęboko nieszczęśliwy. W swojej obronie dobrego imienia króle pisarz jest bardzo sugestywny. Łatwo mu wierzyć.

Hen ma kilka powieści biograficznych tak mocno podpartych cytowanymi dokumentami, tak bardzo trzymających się prawdy historycznej, że nie wiadomo, czy to jeszcze należy nazwać powieścią. "Mój przyjaciel król" właśnie do tego nurtu w twórczości pisarza należy. Czytałam tę książkę ze ściśniętym sercem, bo przedstawione fakty były dramatyczne (przecież upadała Polska), ale...