V wiek naszej ery, cesarstwo zachodniorzymskie chyli się ku upadkowi. Niewolnikiem Rzymu jest czternastoletni wnuk króla Hunów, Attyla, który jeszcze nie wie, jaką rolę odegra na kartach historii...

O ile wątek Attyli nie jest jedynym wątkiem powieści, zdecydowanie wybija się on dzięki wyrazistej i dobrze skonstruowanej postaci głównego bohatera. Attyla już mimo młodego wieku jest bezwzględny i zdecydowany, ale nie przerysowany: to wybitna osobowość, która jeszcze dopiero będzie się rozwijała. Jeżeli chodzi o wspomniane już inne wątki, w powieści doskonale nakreślono tło historyczne i obraz Rzymu. Dość odbiega on od wizerunku cudownego cesarstwa, o jakim można przeczytać w książkach do historii: ten Rzym jest prawdziwie brudny, lubieżny i wulgarny. Mimo, iż jest to ciekawym zabiegiem, w pewnym momencie staje się po prostu ciężkie.

'Attyla' to raczej lekka lektura, pomijając niepotrzebne czasem przekleństwa. Osobiście uważam też za dłużyzny wszelkie sceny walk, chociaż może wynika to tylko z mojego osobistego gustu. Kolejną wadą jest to, że w swoim końcowym etapie powieść wybija się nieco z rytmu, który sama ustanowiła, przechodząc z dość ponurego, ale realistycznego klimatu w wydarzenia paranormalne (postać Galadiela w tym przodowała i niesamowicie mnie irytowała).

Mimo zauważalnych wad, 'Attylę' zaliczam do bardzo wartościowych książek, o określonej wizji, konsekwentnie realizowanej, mogących się także pochwalić naprawdę wciągającą treścią. Zamierzam przeczytać także kontynuacje tej powieści.

V wiek naszej ery, cesarstwo zachodniorzymskie chyli się ku upadkowi. Niewolnikiem Rzymu jest czternastoletni wnuk króla Hunów, Attyla, który jeszcze nie wie, jaką rolę odegra na kartach historii...

O ile wątek Attyli nie jest jedynym wątkiem powieści, zdecydowanie wybija się on dzięki wyrazistej i dobrze skonstruowanej postaci głównego bohatera. Attyla już mimo młodego...