Na książkach z wyprzedaży można zrobić złoty interes, albo nadziać się na minę. "Czerwona róża, biała róża' to dla mnie raczej mina.
Książka składa się s kilku opowiadań, które łączy podobna tematyka. Bohaterami są Chińczycy, akcja toczy się w latach 20-40 ubiegłego wieku. Całość krąży wobec związków i małżeństw. A to jakis burzliwy romans, a to małżeństwo zawarte z przymusu wraz z konsekwencjami, a to epopeja rodowa. Do tego nutka feminizmu i sporo chińskiej kultury, ich zachowań, sposobu myślenia, które są odległe od naszych. Problem w tym, że jedynie dwa z siedmiu opowiadań okazały się interesujące (dla mnie, rzecz jasna.) Nie chodzi nawet o to, że książka jest być może skierowana bardziej do kobiet niż do mężczyzn- te dwa opowiadania nie odbiegały tematyką od pozostałych. Były zwyczajnie ciekawe, z jajem, z nutką erotyzmu, z interesującymi postaciami. Pozostałe opowiadania to przysłowiowe flaki z olejem, ciężko doszukać się jakichkolwiek uczuć do ich bohaterów- czy im się powiedzie, czy nie, mnie to lotto.
Podsumowując: nie śmiem odmawiać Eileen Chang kunsztu literackiego, książka po prostu nie dla mnie. Jeśli zmuszasz się, by przeczytać tekst do końca (poległem na 260 z 300 stron...) to nie jest dobrze. Polecam jedynie opowiadania "Czerwona róża, biała róża" i "Złote kajdany", bo są jedynymi, które dobrze pamiętam i dobrze wspominam.

Na książkach z wyprzedaży można zrobić złoty interes, albo nadziać się na minę. "Czerwona róża, biała róża' to dla mnie raczej mina.
Książka składa się s kilku opowiadań, które łączy podobna tematyka. Bohaterami są Chińczycy, akcja toczy się w latach 20-40 ubiegłego wieku. Całość krąży wobec związków i małżeństw. A to jakis burzliwy romans, a to małżeństwo zawarte z...