Obowiązkowa lektura dla wszystkich miłośników Hłaski i jego twórczości!

Obszerne, rzetelne opracowanie, które czyta się jak pasjonującą opowieść, pełną dramatycznych zwrotów akcji, wzlotów i upadków, miłości i zdrad, chwil pełnych radości oraz tych przepełnionych goryczą i depresją. Autor przekopał się przez ogrom materiałów, pozbierał całe mnóstwo wspomnień i anegdot. A dodatkowym atutem jest fakt, że sam jest on kuzynem Hłaski, więc dobrze zna podmiot swoich badań, ma też ułatwiony dostęp do niepublikowanych wcześniej zdjęć i dokumentów.

Najistotniejsze w tej książce jest to, że pan Czyżewski stara się pokazać czytelnikowi jak najbardziej zbliżony do prawdy obraz Marka Hłaski. W trakcie lektury sprawia to czasami wrażenie, że chce go trochę odbrązowić, obrać z legendy, którą obrósł, a także - usprawiedliwić z niektórych wybryków. Ale czyż można się temu dziwić? Wokół pisarza narosło tak wiele mitów, tak wiele plotek - często bardziej mu szkodzących, niż podnoszących w oczach innych - że warto pokusić się o próbę dotarcia do jego prawdziwego oblicza. Okazuje się bowiem, że ten niebieski ptak, namiętny bawidamek i alkoholik (jak zwykło się go utożsamiać), był człowiekiem wrażliwym, choć o trudnym charakterze, pragnącym w życiu stabilności, miłości, która byłaby ostoją i życiową motywacją, który - mając zamkniętą drogę powrotną do ojczyzny - nie mógł znaleźć własnego miejsca w świecie. Oczywiście, sam tworzył swoją legendę, był wielce uroczym mitomanem. Ale tym ważniejsze jest, aby poznać prawdę o nim i o jego życiu prywatnym, żeby móc odróżnić jego samego od jego literackich alter ego. I równocześnie - dostrzec w jego twórczości inny, głębszy wymiar, nie postrzegać jej tylko jako zlepek autobiograficznych motywów.

Bardzo ciekawy jest tu wątek inwigilacji pisarza przez służby bezpieczeństwa, stosunki, które łączyły go z matką (i wpływ, jaki musiały odegrać w jego życiu), szkalowana zwykle rola Sonji Zieman w jego życiu, a także poddanie w poważną wątpliwość idei jego samobójczej śmierci.

Pan Czyżewski swoim opracowaniem przekonuje, że kto, jak kto, ale Marek Hłasko z pewnością nie jest osobowością, którą można zaszufladkować, jednoznacznie zaklasyfikować jako taki, czy owaki. I chwała mu za to. Bo jest Hłasko zarówno świetnym jak na swoje czasy pisarzem, ale jest też wspaniałą (i tragiczną) osobowością, która nie zasługuje na przyklejenie jakiejś łatki, na stereotypowe uporządkowanie do jakiejś jednej kategorii. Czyż najlepszym na to dowodem nie jest fakt, że mimo niemal półwiecza, które upłynęło od jego śmierci, jest on nadal tak chętnie czytywany przez kolejne pokolenia?

Obowiązkowa lektura dla wszystkich miłośników Hłaski i jego twórczości!

Obszerne, rzetelne opracowanie, które czyta się jak pasjonującą opowieść, pełną dramatycznych zwrotów akcji, wzlotów i upadków, miłości i zdrad, chwil pełnych radości oraz tych przepełnionych goryczą i depresją. Autor przekopał się przez ogrom materiałów, pozbierał całe mnóstwo wspomnień i anegdot. A...