FE, DO LICHA! JAKŻE GORZKO SMAKUJE ŻYCIE!

Książkę polecił mi znajomy profesor (podobno jego ulubiona powieść). Zaskoczyła mnie stylem narracji, oniryczną końcówką i oszczędnym ale poruszającym i bogatym językiem.

Pozdrawiam wszystkie Wilki Stepowe.
Do zobaczenia w Wieczności!

Cytaty:

"Prawdziwym cierpieniem, piekłem staje się życie ludzkie tylko tam, gdzie krzyżują się dwie epoki, dwie kultury i religie. Gdyby człowiek antyku musiał żyć w średniowieczu, zginąłby marnie, podobnie jak zginąłby dzikus w naszej cywilizacji. Bywają okresy, kiedy całe pokolenie dostaje się między dwie epoki, między dwa style życie, tak że zatraca ono wszelką neutralność, wszelki obyczaj, wszelkie poczucie bezpieczeństwa i niewinności".

"Kto zachował w pamięci mały, uparty cyprys, stojący wysoko nad wzgórzami Gubbio, złamany i rozdarty kamiennym zwałem, cyprys, który mimo to przetrwał i wypuścił nowy, mizerny pęd? Kto oddał sprawiedliwy hołd pracowitej właścicielce mieszkania na pierwszym piętrze i jej lśniącej czystością araukarii? Kto czytał nocą chmurne znaki przeciągających nad Renem mgieł? Wilk stepowy".

"Zwiędłe lata leżały między tym, co jest tutaj, a tym, co było".

"No cóż, każdy ma swój los, a żaden los nie jest lekki."

"Nie znaczy to jednak, że był szczególnie nieszczęśliwy (chociaż jemu, rzecz jasna, tak się zdawało, podobnie jak wszystkim ludziom, którzy uważają, że przypadające im cierpienia są najcięższe)."

"Wiodło mu się tak, jak wiedzie się wszystkim: to, czego z najgłębszego popędu swojej istoty najuparciej szukał i czego pragnął, stało się jego udziałem, ale w większej mierze, niż to dla człowieka korzystne."

"Opętanemu Bogiem nietrudno jest zrozumieć zbrodniarza i na odwrót, lecz dla nich obydwu, a także dla wszystkich innych istot krańcowych jest rzeczą niemożliwą zaaprobować jeszcze i ten neutralny, mdły środek, jakim jest mieszczaństwo".

"Człowiek nie jest wszak jakimś mocnym i trwałym kształtem (...), jest raczej próbą i stanem przejściowym, jest niczym innym, jak wąskim, niebezpiecznym mostem między naturą a duchem".

"...dzieci wcale nie są szczęśliwe, mają wiele konfliktów, rozterek i wszelkich cierpień"

"Człowiek, który jest zdolny pojąć buddę, człowiek, który ma wyobrażenie o niebiosach i otchłani człowieczeństwa, nie powinien żyć w świecie, w którym panują common sense, demokracja i burżuazyjne wykształcenie."

"-Niech się pani nie gniewa - prosiłem. – Ja wiem, że jestem zwariowany. - E, daj spokój z tą twoją melodią! Wcale nie jesteś zwariowany, profesorze, jesteś nawet, jak na mój gust, o wiele za mało zwariowany. Mam wrażenie, że jesteś w jakiś głupi sposób mądry, akurat jak profesor."

"Moje życie było uciążliwe, pogmatwane i nieszczęśliwe, wiodło ku rezygnacji i zaprzeczeniu, było gorzkie od soli losu całego człowieczeństwa, ale było bogate, dumne i bogate, i nawet w nędzy jeszcze królewskie. Choćby ten krótki odcinek wiodący do zagłady został Bóg wie jak żałośnie roztrwoniony, to jądro tego życia było szlachetne, miało swoje oblicze i rasę, nie liczyło się na grosze, lecz na gwiazdy."

"Miejmy nadzieję, że inne czasy były lepsze i znów będą lepsze, bogatsze, szersze, głębsze. Ale to nam nie da żadnych korzyści. A może zawsze tak było... Zawsze tak jak dziś? Zawsze świat tylko dla polityków, paskarzy, kelnerów i hulaków, a bez powietrza dla ludzi".

"Zawsze tak było i zawsze tak będzie, że czas i świat, pieniądze i potęga należą do ludzi małych i płaskich, a do innych, do tych właściwych ludzi, nic nie należy. Nic oprócz śmierci.-I nic ponadto? – Owszem, wieczność."

"Lekkie życie, lekka miłość, lekka śmierć – to nie dla mnie".

"Dziś w nocy, od godziny czwartej, teatr magiczny – tylko dla obłąkanych. Wejście kosztuje rozum."

"Fe! do licha, jakże gorzko smakuje życie!"

FE, DO LICHA! JAKŻE GORZKO SMAKUJE ŻYCIE!

Książkę polecił mi znajomy profesor (podobno jego ulubiona powieść). Zaskoczyła mnie stylem narracji, oniryczną końcówką i oszczędnym ale poruszającym i bogatym językiem.

Pozdrawiam wszystkie Wilki Stepowe.
Do zobaczenia w Wieczności!

Cytaty:

"Prawdziwym cierpieniem, piekłem staje się życie ludzkie tylko tam, gdzie krzyżują...