Książka klasyka literatury szpiegowskiej opowiada o świecie po upadku muru berlińskiego. Skończyła się zimna wojna komunistów z Zachodem, ale mamy dziwne powiązania rosyjskich oligarchów i bandytów z elitami zachodnimi, pranie brudnych pieniędzy, korupcję, podejrzane interesy. Le Carre opisuje zatem nową formę ataku Rosji na Zachód, ale rzecz jest dosyć nudna, przegadana i powiela chwyty z poprzednich jego książek. Raczej tylko dla fanów autora, do których się zaliczam.

Zaczyna się tak, że młoda angielska para jedzie na wczasy na Karaiby i tam zawiera znajomość z jednym z najpotężniejszych rosyjskich oligarchów, Dimą, i jego liczną rodziną. A potem mamy niekończący się opis przesłuchań owych młodych ludzi przez służby specjalne jej królewskiej mości, oraz rozmowy i kłótnie funkcjonariuszy aparatu wywiadowczego, prawdę mówiąc to mało ciekawe. W ogóle to w książce niewiele się dzieje niestety.

A tematyka jest bardzo na czasie: Le Carre pisze o powiązaniach rosyjskich oligarchów, tak naprawdę bandytów (wory w zakonie) z mocnymi dojściami do Kremla ze skorumpowanymi zachodnimi elitami. Autor jak zwykle nie oszczędza brytyjskich elit: to wpływowi politycy, obrotni prawnicy i różni złotouści lobbyści, którzy wiążą się z tym, kto więcej daje. Są w stanie popełnić każdą podłość za okrągła sumkę cichaczem przelaną na konto w szwajcarskim banku. Obrazek to pewnie nie tak daleki od prawdy (i nie tylko dotyczy brytyjskich elit), czasami różne skandale są wyciągane przez media, ale dość szybko skrzętnie zamiatane pod dywan.

Dostaje się też bogatej i bezpiecznej Szwajcarii, w której najważniejszym obowiązkiem administracji państwowej i policji „jest ochrona reputacji świętych szwajcarskich banków i aresztowanie każdego, kto chciałby ją zszargać”.

Mamy tu znane i powtarzane motywy Le Carre'a: oto zwyczajni ludzie z ulicy są wkręceni w tryby gier szpiegowskich i machinacji wielkiego biznesu; w efekcie zostają przemieleni przez bezduszne instytucje. Z drugiej strony pokazuje Le Carre bezwzględność i cynizm państwowych instytucji angielskich, które w gruncie rzeczy reprezentują interesy elity tamtejszej, zupełnie amoralnej.

Z tym, że w tej książce cała ta tematyka przedstawiona jest bardzo średnio, za bardzo to wszystko przegadane, zbyt przewidujące, gorliwy czytelnik Le Carre'a zbyt często widzi kalki i powtarzane chwyty. Domyślamy się też jak się cała rzecz skończy, o to nietrudno: prawie wszystkie książki Le Carre'a kończą się podobnie.

Poza tym sensacji tam jak na lekarstwo, to raczej powieść społeczno-obyczajowa niż sensacyjna. W sumie rzecz cała nie dorównuje cyklowi ze Smileyem; jednak nasz autor pisał najlepsze rzeczy w czasach zimnej wojny...

Książka klasyka literatury szpiegowskiej opowiada o świecie po upadku muru berlińskiego. Skończyła się zimna wojna komunistów z Zachodem, ale mamy dziwne powiązania rosyjskich oligarchów i bandytów z elitami zachodnimi, pranie brudnych pieniędzy, korupcję, podejrzane interesy. Le Carre opisuje zatem nową formę ataku Rosji na Zachód, ale rzecz jest dosyć nudna, przegadana i...