Pamiętam, że kiedy byłam dzieckiem na półkach w naszym domu stały kryminały Agathy Christie. Stare, lekko zniszczone, z naderwanymi okładkami. Mój tato był wielbicielem tego gatunku literackiego i oczywiście twórczości Pani Christie. Ja zerkałam na nie z niechęcią. Wiem, że jedną z książek autorki kiedyś tacie podkradłam ( tytułu, ani fabuły nie pamiętam), ale chyba wtedy byłam za mała na tego typu książki, bo nie zapałałam do nich miłością. Za to odkąd czytam opinie na LC, spotykam się coraz częściej z bardzo pozytywnymi słowami dotyczącymi kryminałów Christie. W końcu postanowiłam przekonać się w czym tkwi fenomen jej twórczości. Na pierwszy ogień wzięłam „ I nie było już nikogo”, jako jedną z najlepiej ocenianych książek autorki.

Wyspa Żołnierzyków jest głównym miejscem akcji. To tutaj listownie w dziwnych okolicznościach zostaje zaproszonych przez tajemniczego U.N.Owen'a dziesięć osób. Każda z nich obarczona swoimi problemami, często finansowymi. Niektórzy mało eleganccy, mało wytworni. Po przybyciu na miejsce wita ich nie gospodarz, a lokaj. Okazuje się, że właściciel wyspy przybędzie nazajutrz, a tymczasem grupa przybyszy ma się rozgościć i zadomowić w nowym, ekskluzywnym domu. Pokoje piękne, wystrój nowoczesny, a na kominku w chromowanej ramce wisi wierszyk o 10 żołnierzykach. Zabawny, tajemniczy, według którego co zwrotkę z życiem żegnał się kolejny żołnierzyk.
Niestety wierszyk zostaje wcielony w życie naszych bohaterów i oni kolejno giną w takich samych okolicznościach... Dlaczego i kto jest mordercą?
Trudno się domyślić! Oczywiście typowałam, myślałam, czasami wracałam kilka stron do tyłu żeby dokładnie jeszcze raz przeanalizować wszystkie wydarzenia. Tak wytypowałam trzech podejrzanych, ale żaden z nich nie okazał się mordercą. Teraz już wiem na czym polega fenomen kryminałów Pani Christie. Autorka wodzi czytelnika za nos, tak wspaniale łączy wszystkie fakty w jedną całość, że książkę wręcz się pochłania. Do tego posługuje się prostym językiem i powoli wprowadza nas w fabułę, przedstawiając kolejne postacie.
Książka ciekawa, pomysłowa, myślę że powinna zaciekawić najbardziej wymagającego czytelnika, a mnie na pewno utwierdziła w przekonaniu, że jeszcze nie raz sięgnę po kolejne
kryminały tejże autorki.

Pamiętam, że kiedy byłam dzieckiem na półkach w naszym domu stały kryminały Agathy Christie. Stare, lekko zniszczone, z naderwanymi okładkami. Mój tato był wielbicielem tego gatunku literackiego i oczywiście twórczości Pani Christie. Ja zerkałam na nie z niechęcią. Wiem, że jedną z książek autorki kiedyś tacie podkradłam ( tytułu, ani fabuły nie pamiętam), ale chyba wtedy...