Pochłaniam masę tego typu poradników i oczywiście - większość z nich jest słaba. Ale ta książka jest wręcz irytująco zła. Możliwe, że jest to wina przepaści kulturowej między mnichami żyjącymi w Japonii, a zwykłym Polakiem, ale w książce nie ma żadnych rad jak faktycznie radzić sobie ze złością czy gniewem, za to jest cała w buddyjskich i jezusowych farmazonach (moim zdaniem bardzo szkodliwych) typu "mordują cię to i tak nie możesz się złościć", "złość jest zła, a ty jesteś nikim jeśli się złościsz", "zaakceptuj to, że jesteś nikim, dopiero wtedy twój umysł będzie wolny", "robisz obiad dla rodziny, nie oczekuj na podziękowanie" (a niby czemu nie?),"masz dużo pracy, ale ktoś cię prosi żebyś zrobił mu kawę? nie złość się, zostaw swoje obowiązki i idź mu zrobić kawę" no uczciwie mając jakieś tam pojęcie jak ważne jest poczucie własnej wartości i asertywność, jak ważne jest oswojenie i akceptacja każdej emocji, po ludzku jestem na siebie zła, że przeze mnie sprzedał się jeden więcej egzemplarz tej książki. Po prostu nie czytajcie tego, a już na pewno nie bierzcie sobie "rad" do siebie, no chyba, że marzy wam się jezusowe życie męczennika i jedynie nastawianie drugiego policzka.

Pochłaniam masę tego typu poradników i oczywiście - większość z nich jest słaba. Ale ta książka jest wręcz irytująco zła. Możliwe, że jest to wina przepaści kulturowej między mnichami żyjącymi w Japonii, a zwykłym Polakiem, ale w książce nie ma żadnych rad jak faktycznie radzić sobie ze złością czy gniewem, za to jest cała w buddyjskich i jezusowych farmazonach (moim...

Nie ma zbyt wiele pisać o tej książce oprócz tego, że czytanie jej wywołało u mnie falę złości :)
Depresja zazwyczaj kojarzy się z słabym samopoczuciem, całym dniem spędzonym pod kocem i worami pod oczami. Objawy depresji są przeróżne. U mnie objawia się ona między innymi maniakalnym zachowaniem - ciągłą potrzebą poprawiania, sprzątania, segregowania i w ogóle robienia czegokolwiek. Oprócz tego objawia się także złością, agresją, która przychodzi nie wiadomo skąd i nie wiadomo jak ją stłumić. Zazwyczaj staram się nad tym panować jednak nie zawsze działa i połączenie tych dwóch objawów sprawia, że źle położona poduszka czy niedomknięta szafa może sprawić, że zacznę się trząść, panikować i czuć potrzebę wyładowania złości aby przeszło. To tak w skrócie, żebyście trochę zrozumieli mój popieprzony powypadkowy umysł.
Sięgnęłam po książkę aby poszukać metod radzenia sobie z gniewem. To co na plus w tej książce to bardzo prosty i przyjemny język bo czyta się ją na prawdę lekko. Ale 120 stron wstępu to zdecydowanie zbyt wiele szczególnie, że sama książka nie liczy ich wiele więcej. Po 120 stronach dotarłam w końcu do rozdziału, który faktycznie mnie zainteresował.. ale nie wniósł żadnych konkretów. Czuję, że zmarnowałam czas i po jej przeczytaniu nie wiem kompletnie nic oprócz tego, że jest kilka rodzajów gniewu =)

Nie ma zbyt wiele pisać o tej książce oprócz tego, że czytanie jej wywołało u mnie falę złości :)
Depresja zazwyczaj kojarzy się z słabym samopoczuciem, całym dniem spędzonym pod kocem i worami pod oczami. Objawy depresji są przeróżne. U mnie objawia się ona między innymi maniakalnym zachowaniem - ciągłą potrzebą poprawiania, sprzątania, segregowania i w ogóle robienia...

Nie będę się zbytnio rozwodził nad tym utworem. Książkę, a raczej zważywszy na jej niezbyt ofitą treść podczytywałem przez jakiś czas. Zakup przypadkowy, za grosze, wraz z innymi książkami. W tamtym czasie poszukiwałem książek dotyczących opanowania gniewu itd. Zaznaczam, że wręcz alergicznie nie cierpię poradników, a ten do takowych należy. Po części. Autor jak się okazuje jest buddyjskim mnichem i w swojej książce oprócz wyświechtanych teorii i oklepanych rad, raczy nas tekstami dotyczących wyzwanej religii.

Zaskoczyło mnie jedno. Po co powstała ta książka, dla kogo? Ludzie żyjący na całym świecie znają to, co jest zawarte w książce z autopsji, czy też z wykładów. Jednym plusem są króciutkie rozdziały. Jeszcze nie zdążyłem się zupełnie zniechęcić, a autor oświecał mnie kolejnymi, kilkoma zdaniami, jakie miały nauczyć mnie radzić sobie z gniewem. Rodzi się we mnie jedno pytanie? Po co i dla kogo? Raczej nie polecam.

Nie będę się zbytnio rozwodził nad tym utworem. Książkę, a raczej zważywszy na jej niezbyt ofitą treść podczytywałem przez jakiś czas. Zakup przypadkowy, za grosze, wraz z innymi książkami. W tamtym czasie poszukiwałem książek dotyczących opanowania gniewu itd. Zaznaczam, że wręcz alergicznie nie cierpię poradników, a ten do takowych należy. Po części. Autor jak się okazuje...