Pobłądziłem, miałem czytać po kolei, ale coś mi się namieszało i stąd nagle tom osiemnasty bez kilki wcześniejszych. Na szczęście nie rzutowało to za bardzo.

Pobłądziłem, miałem czytać po kolei, ale coś mi się namieszało i stąd nagle tom osiemnasty bez kilki wcześniejszych. Na szczęście nie rzutowało to za bardzo.

Książka drogi z super akcją. Czytałem 18 tomów z Jackiem Reacherem i ten prawdopodobnie jest najlepszy. Poprzednie kilka tomów było OK, natomiast "Nigdy nie wracaj" wspaniale trzymał w napięciu.
Zakończenie trochę płaskie i bez wyrazu, ale całość fajna.

Książka drogi z super akcją. Czytałem 18 tomów z Jackiem Reacherem i ten prawdopodobnie jest najlepszy. Poprzednie kilka tomów było OK, natomiast "Nigdy nie wracaj" wspaniale trzymał w napięciu.
Zakończenie trochę płaskie i bez wyrazu, ale całość fajna.

31/2023 (audiobook 18/2023)
Na osiemnastym okrążeniu swojego Reacherowego wyścigu Jim Grant złapał zadyszkę.
Dotychczasowe odsłony przygód byłego majora żandarmerii wojskowej bywały lepszy czy gorsze, niektóre nawet ocierały się o wybitność w swojej konwencji.
Osiemnasty tom jednak wyróżnia się na tle pozostałych.
Niestety – wyróżnia się… przeciętnością.
To zdecydowanie najsłabsza z dotychczasowych części.

Okrutnie, bezlitośnie wręcz, przegadana, statyczna, nudna.
Nie mogłem doczekać się końca tego audiobooka i nawet Mistrz Jan Peszek w roli lektora nie potrafił tym razem zamaskować słabości tej książki.

Pozostaje mi żywić nadzieję, że Autor przypomni sobie, jak krzesać soczyste opowieści, jak wymyślać ciekawe zagadki, jak budować napięcie, jak gospodarować twistami.
Niebawem się dowiem, gdyż przede mną dziewiętnasta część cyklu!

31/2023 (audiobook 18/2023)
Na osiemnastym okrążeniu swojego Reacherowego wyścigu Jim Grant złapał zadyszkę.
Dotychczasowe odsłony przygód byłego majora żandarmerii wojskowej bywały lepszy czy gorsze, niektóre nawet ocierały się o wybitność w swojej konwencji.
Osiemnasty tom jednak wyróżnia się na tle pozostałych.
Niestety – wyróżnia się… przeciętnością.
To zdecydowanie...

Tak dobra,ze po przeczytaniu mozna by przeczytac jeszcze raz. Jedynie sam koniec blaziutko wypada

Tak dobra,ze po przeczytaniu mozna by przeczytac jeszcze raz. Jedynie sam koniec blaziutko wypada

Szalenie przeciętna pozycja - minęło kilka dni, a ja nie pamiętam szczegółów fabuły. Czytadło, wypełniacz.

Szalenie przeciętna pozycja - minęło kilka dni, a ja nie pamiętam szczegółów fabuły. Czytadło, wypełniacz.

Bardzo fajnie sie to czyta. Child trzyma poziom.

Bardzo fajnie sie to czyta. Child trzyma poziom.

Wszechpotężni przeciwnicy i niepokonany Reacher? Już to widziałam w lepszych wersjach :) Fabuła trzyma się kupy, ale moim zdaniem mogłoby być lepiej, książce brakuje polotu i energii.

Wszechpotężni przeciwnicy i niepokonany Reacher? Już to widziałam w lepszych wersjach :) Fabuła trzyma się kupy, ale moim zdaniem mogłoby być lepiej, książce brakuje polotu i energii.

Ta lektura to była prawdziwa sieć intryg i manipulacji.

Jack Reacher musi zmierzyć się z konsekwencjami swoich wyborów... Czy uda mu się rozwiązać problemy? I jaka tego może być cena?
Książka warta przeczytania aczkolwiek jak dla mnie na tym etapie, czyli po dwunastu tomach ten był jednym ze słabszych....

Ta lektura to była prawdziwa sieć intryg i manipulacji.

Jack Reacher musi zmierzyć się z konsekwencjami swoich wyborów... Czy uda mu się rozwiązać problemy? I jaka tego może być cena?
Książka warta przeczytania aczkolwiek jak dla mnie na tym etapie, czyli po dwunastu tomach ten był jednym ze słabszych....

I znów świetna fabuła. Każdy tom jest tak samo dobry jak poprzedni, a nie o każdej serii można tak powiedzieć. Trochę szkoda, że Reacher nie związał się z Susan Turner. W tej książce dało się wyczuć jego samotność i na chwilę budzący się instynkt ojcowski. Ale gdyby tak się stało to serię równie dobrze można by zakończyć, bo autor straciłby główną podstawę fabularną. Reacher musi być samotnym wędrowcem wpadającym okazjonalnie w tarapaty by było o czym pisać,wiec zapuszczenie gdzieś korzeni nie wchodzi w grę, chyba że w ostatnim tomie wieńczącym całą serię. Ale póki co nic nie zapowiada jej końca. Dla fanów to dobra wiadomość.

P. S. Tom na lubimyczytac.pl jest źle oznaczony. To 18 cześć serii, a nie 12.

I znów świetna fabuła. Każdy tom jest tak samo dobry jak poprzedni, a nie o każdej serii można tak powiedzieć. Trochę szkoda, że Reacher nie związał się z Susan Turner. W tej książce dało się wyczuć jego samotność i na chwilę budzący się instynkt ojcowski. Ale gdyby tak się stało to serię równie dobrze można by zakończyć, bo autor straciłby główną podstawę fabularną....

Tym razem Jack Reacher nareszcie ma godną siebie partnerkę. Już nie musi być zarówno mózgiem, jak i ramieniem całej operacji, bowiem jego towarzyszka dorównuje mu, a nawet przewyższa go pod względem intelektualnym. Czyżby więc pozostał ramieniem? Też nie musi, bo ona również potrafi walczyć. I na jego dawnej robocie zna się równie dobrze jak on.
Już choćby z tego powodu koncepcja została nieco zmieniona i przez to ta część cyklu jest nieco inna. Nawiązuje tu do jednej z poprzednich części: „61 godzin”. Jak pamiętamy, Reacherowi pomogła tam bardzo obecna dowódczyni Sto Dziesiątej, choć występowała tylko jako głos w telefonie. Głos na tyle interesujący, że Reacher postanowił ją odwiedzić. I zjawiwszy się niespodziewanie w swojej dawnej jednostce, od razu wpada w poważne tarapaty, z których naprawdę trudno będzie mu się wykaraskać.
Poza tym, jest to taki sam element dobrze znanej czytelnikowi gry, o jasnych zasadach: źli ludzie chcą pozbyć się Reachera, a on nie tylko nie ma zamiaru im na to pozwolić, ale też z całą determinacją stara się ich pokonać. Czasem fortelem, czasem pięścią, innym razem tym, co akurat ma pod ręką. Miłośnicy cyklu dobrze znają ten styl, więc nudzić się na pewno nie będą. To coś jak James Bond - kolejna partia dobrze znanej gry.

Tym razem Jack Reacher nareszcie ma godną siebie partnerkę. Już nie musi być zarówno mózgiem, jak i ramieniem całej operacji, bowiem jego towarzyszka dorównuje mu, a nawet przewyższa go pod względem intelektualnym. Czyżby więc pozostał ramieniem? Też nie musi, bo ona również potrafi walczyć. I na jego dawnej robocie zna się równie dobrze jak on.
Już choćby z tego powodu...