Bez ideologiczno-politycznego zaciecia. Rzadkość. lubi Lecha.

Bez ideologiczno-politycznego zaciecia. Rzadkość. lubi Lecha.

Książka czyta się dobrze, jest ciekawa. Brakuje mi tylko jednego - najważniejszego. Czy są to tylko luźne przemyślenia i tezy, czy mają jakiej potwierdzenie w dokumentach, a jeśli tak dlaczego ich nie ma w książce. Wtedy Ta książka była by bardziej wiarygodna.

Książka czyta się dobrze, jest ciekawa. Brakuje mi tylko jednego - najważniejszego. Czy są to tylko luźne przemyślenia i tezy, czy mają jakiej potwierdzenie w dokumentach, a jeśli tak dlaczego ich nie ma w książce. Wtedy Ta książka była by bardziej wiarygodna.

Książka jest zbiorem esejów historycznych, artykułów publikowanych w tygodniku „Wprost” i w „Newsweek Polska”, na temat spraw, które udało się wyjaśnić, albo choćby częściowo wyjaśnić, dzięki „Rewizji nadzwyczajnej” (program telewizyjny) autorstwa Dariusza Baliszewskiego, dziennikarza, historyka, publicysty.
Na początek cytat, który – jak sądzę – ułatwi zrozumienie nastawienia autora do historii i prezentowanych tematów.
 
„Polska historia, o czym wie każde dziecko, składa się z samych bohaterów. Nie ma w niej miejsca na żadne czarne postacie: zdrajców, agentów, szmalcowników, cwaniaków, malwersantów, czy nawet choćby zwyczajnych głupców i nieudaczników. Polska historia różni się od polskiej rzeczywistości widzianej i zapamiętanej przez Polaka, tak jak noc różni się od dnia. Polska historia bowiem, piórami swych najwybitniejszych badaczy, nikogo i nigdy nie osądza, nikogo i nigdy nie oskarża i zgodnie z naszą niepisaną tradycją nikogo nie gani. Co więcej, każdego swego bohatera potrafi z czasem usprawiedliwić i każdemu wreszcie wynaleźć jakieś okoliczności łagodzące. Wystarczy, o czym wie każdy raczkujący dzisiaj polityk, przejść do historii, by poczuć się w niej całkowicie niewinnym i całkowicie bezpiecznym. Tym samym jednak polska historia niczego nikomu nie tłumaczy, niczego nie uczy, nie wyjaśnia i niczego nie pomaga zrozumieć. Nie takie są bowiem jej cele i nie takie zadania. Zadaniem głównym naszej historii jest, jak się zdaje, odwieczne budzenie narodowej dumy z tytułu posiadania takiej właśnie wspaniałej historii”*.
 
Autor ujawnia historie nieznane, albo nieznane okoliczności historii znanych „od zawsze”; jakby drugie dno wydarzeń. Niby w tej nowej, wolnej Polsce już wszystko wolno, ale jakoś tak się dziwnie składa, że ujawnianiem kulis pewnych spraw często nikt nie jest specjalnie zainteresowany.
 
O tym, że we wrześniu 1939 roku zaatakowały nas zarówno hitlerowskie Niemcy, jak i sowiecka Armia Czerwona, dokonując na mocy paktu Ribbentrop-Mołotow rozbioru Polski, wiedzą już chyba wszyscy. O tym, że w październiku 1938 roku Polska wraz z III Rzeszą zaatakowała i dokonała rozbioru Czechosłowacji, mówi się jakby nieco mniej.
 
O bohaterze narodowym, którego imię noszą szkoły, place i ulice, majorze „Hubalu” wiedzą wszyscy. Zwany przez Niemców „szalonym majorem” walczył z nimi aż do kwietnia 1940 roku. To też wiadomo. Jednak jakoś mniej się mówi o spacyfikowanych wsiach i ludziach, którzy w niemieckich działaniach odwetowych zapłacili życiem za wyczyny szalonego majora. Nie mówi się też, że wielokrotnie upominany i ostrzegany, otrzymał wreszcie „Hubal” za swoje szaleństwa i prowadzenie prywatnej wojny – aczkolwiek w polskim mundurze – wyrok śmierci od generała Grota-Roweckiego. Czy gdyby wcześniej dopadli go „swoi”, nim wreszcie zabili go Niemcy, też byłby takim bohaterem?
 
Jana Pawła II tysiące rodaków z Polski i polonii, głównie amerykańskiej, prosiło o odprawienie mszy żałobnej za ofiary Katynia. Zgromadzono na ten cel ogromne fundusze. Ale papież, który stał się autorytetem moralnym świata, odmówił. Dlaczego?
 
Co w latach 1941-44 robił w Niemczech premier Kozłowski? Oczywiście poza tym, że mieszkał przez cały ten czas w eleganckim hotelu i pobierał wynagrodzenie (za co?) w wysokości 500 marek miesięcznie…
 
Kiedy Polacy przypomnieli sobie o Irenie Sendler (matce dzieci holocaustu)? I po co? Jak i dlaczego stracił życie Bolesław Bierut? Jak naprawdę wyglądało życie żony prezydenta Mościckiego? Prawda o powstaniu, o zamachu na Kutscherę i wielu, wielu innych wydarzeniach historycznych, których dziś nie chcemy znać, pamiętać, zrozumieć…
 
 
 
 --
* Dariusz Baliszewski „Historia nadzwyczajna”, Wydawnictwo Dolnośląskie 2009, str. 183

Książka jest zbiorem esejów historycznych, artykułów publikowanych w tygodniku „Wprost” i w „Newsweek Polska”, na temat spraw, które udało się wyjaśnić, albo choćby częściowo wyjaśnić, dzięki „Rewizji nadzwyczajnej” (program telewizyjny) autorstwa Dariusza Baliszewskiego, dziennikarza, historyka, publicysty.
Na początek cytat, który – jak sądzę – ułatwi zrozumienie...

Historie zawarte w książce są opisane zdawkowo i po tzw. "łebkach" co tworzy wrażenie historycznego Harlekina. To fakt. Ale wstęp ! Coś wspaniałego. Zawsze kiedy zastanawiam się, rozmawiając z ludźmi, którzy niewiele rozumieją z otaczającego ich świata, a konkretnie rzeczywistości politycznej, to brakuje mi tych słów. Tych przykładów doskonale opisanych przez Baliszewskiego we wstępie . Baliszewski pokazuje nam jak realnie patrzeć na fakty historyczne i jakie wnioski z nich wyciągać. Jak rozumieć wydarzenia historyczne. Szczerze przyznaję, że nie spodziewałem się tego po tej "broszurce". Polecam.

Historie zawarte w książce są opisane zdawkowo i po tzw. "łebkach" co tworzy wrażenie historycznego Harlekina. To fakt. Ale wstęp ! Coś wspaniałego. Zawsze kiedy zastanawiam się, rozmawiając z ludźmi, którzy niewiele rozumieją z otaczającego ich świata, a konkretnie rzeczywistości politycznej, to brakuje mi tych słów. Tych przykładów doskonale opisanych przez Baliszewskiego...

Dariusz Baliszewski - bardziej detektyw i śledczy, niż historyk, prezentuje nam porcję swoich własnych przemyśleń (popartych różnymi źródłami) na temat co ciekawszych i bardziej tajemniczych postaci, oraz wydarzeń XX wieku. Książka ciekawa, jednak nie jest to pozycja historyczna. Stanowi dobre źródło do refleksji i przyczynek do badań, ponieważ na końcu każdego felietonu pojawia się znak zapytania. Autor snuje historię i dochodząc do momentu, w którym brakuje źródeł, stawia hipotezę. Możemy ją przyjąć, bądź nie, ale czyta się ciekawie.

Dariusz Baliszewski - bardziej detektyw i śledczy, niż historyk, prezentuje nam porcję swoich własnych przemyśleń (popartych różnymi źródłami) na temat co ciekawszych i bardziej tajemniczych postaci, oraz wydarzeń XX wieku. Książka ciekawa, jednak nie jest to pozycja historyczna. Stanowi dobre źródło do refleksji i przyczynek do badań, ponieważ na końcu każdego felietonu...

Polecam serdecznie! Ciekawe historie, przystępny język.

Polecam serdecznie! Ciekawe historie, przystępny język.

Warto zajrzeć, żeby liznąć troszkę historii...

Warto zajrzeć, żeby liznąć troszkę historii...