”Tengu” jest koszmarnym potworkiem (gra słów zamierzona!).

Odrażający Kappa, zdeformowane „dziecko” bomby atomowej zrzuconej przez USA na Japonię, realizuje swój plan zemsty na amerykanach, a jego bronią są ludzie opętani przez straszliwego azjatyckiego demona, tytułowego tengu.

Główny zarys fabuły, choć może wydawać się absurdalny, stanowi najmniejszy problem. Szczególnie jeśli ktoś lubi powieści Mastertona i wszelkiej maści demony, które autor serwuje nam w większości swoich książek. Niestety „Tengu” aż ocieka płytkimi stereotypowymi postaciami, których cechują niewyobrażalnie wręcz głupie zachowania i dialogi nie do pomyślenia w świetle przedstawionych wydarzeń. Do tego dochodzi samo wykonanie planu głównego schwarz-charakteru. Cóż, w 1941 roku Japończycy mieli samoloty. Ponad czterdzieści lat później posługują się jednak nadmiernie odpornymi ludźmi opętanymi przez demony, których wysyłają… na piechotę, po drodze podejmując szereg bezsensownych i nielogicznych decyzji, które są osią całej historii. Seriously! Masterton po raz kolejny postanowił wykorzystać obcą mitologię i wierzenia ludowe. Tym razem jednak chyba totalnie nie miał pomysłu na fabułę. A tak poza tym - rakiety ziemia ziemia się wyczerpały? Naprawdę, lubie klimaty „Manitou”, ale „Tengu” jest po prostu durne.

Mamy sporo krwawych fragmentów, kilka obrzydliwych. Nic szczególnego, a co gorsza nic, co mogłoby wzbudzić jakiekolwiek emocje u czytelnika. Są też sceny seksu (a jakże). Miałem wrażenie, że ostatnia z nich jest cholernie wymuszona przez autora, ale w końcu kiedy świat się wali zawsze jest trochę czasu na małe co nieco, prawda?

Być może wynika to z powyższych obiekcji, które miałem podczas lektury, ale „Tengu” okazało się baaardzo nudne. Myślałem, że nie zmęczę książki końca. I to już jest naprawdę spory zarzut, bo brytyjczyka zwykle czyta się sprawnie i gładko. Tu zabrakło nawet tego.

No i jeszcze zakończenie. Obserwując całą konstrukcję powieści narzuca się spostrzeżenie, że Masterton ucina ją przed samym wielkim finałem – ostateczną konfrontacją, której oczekiwałem. Do diabła, skoro cała książka jest do dupy to zrób pan chociaż emocjonującą końcówkę! A gdzie tam. Zupełnie jakby brytyjczyk sam przestraszył się gniota, który stworzył i postanowił go jak najszybciej zakończyć.

”Tengu” jest słabym horrorem, ale przede wszystkim jest bardzo słabą książką. Nie ratuje jej nawet ogólnoprzystępny i prosty język autora, który zwykle jest gwarantem szybkiej i przyjemnej lektury. W tym przypadku książkę trzeba przemęczyć. Nie polecam. Nawet fanom prozy Mastertona. Chyba, że twoim celem jest zaliczenie wszystkich jego książek – w takim wypadku droga wolna. Tylko nie mów, że nie ostrzegałem...

”Tengu” jest koszmarnym potworkiem (gra słów zamierzona!).

Odrażający Kappa, zdeformowane „dziecko” bomby atomowej zrzuconej przez USA na Japonię, realizuje swój plan zemsty na amerykanach, a jego bronią są ludzie opętani przez straszliwego azjatyckiego demona, tytułowego tengu.

Główny zarys fabuły, choć może wydawać się absurdalny, stanowi najmniejszy problem....