„Przełom XVIII i XIX wieku to jeden z najbardziej burzliwych okresów w dziejach polskiego państwa i jego mieszkańców. Sejm Wielki przyniósł pragnącym reform Polakom nadzieję na odnowę, która okazała sie jednak krótkotrwała. Wojna z Rosją w obronie Konstytucji 3 Maja, a w jej konsekwencji drugi rozbiór zahamowały zmiany. Mimo wiary w zwycięstwo pierwszej polskiej insurekcji narodowej, powstanie kościuszkowskie upadło, a ostateczny kres Rzeczypospolitej został przypieczętowany przez: trzeci rozbiór i abdykację króla Stanisława Augusta Poniatowskiego. Żyjący ówcześnie ludzie musieli znaleźć się w nowej sytuacji politycznej i poradzić sobie z wieloma dylametami – militarnymi: czy walczyć, a jeśli tak, to czy własnymi siłami, czy licząc na pomoc z zagranicy, a także moralnymi i obywatelskimi: czy wraz z końcem państwa przestał istnieć naród, czy dochować lojalności nowym monarchom? Różnie próbowali na nie odpowiedzieć ówcześni ntelektualisci, politycy i artyści, wśród nich bohater mojej pracy – Józef Wybicki.

Postać ta imponuje swoją aktywnoscią na wielu polach – od czasów konfederacji barskiej po Królestwo Kongresowe działał jako polityk, prawnik, pisarz i poeta. Jego życie pełne było przygód i dramatycznych chwil, gdy musiał uciekać przed wyrokiem śmierci i skazywać się na wieloletnią rozłąkę z rodziną. Właśnie ten moment – rok 1794 jest pierwszą cezurą czasową mojej pracy. (…)”

Ze „Wstępu” Autorki



SPIS TREŚCI:

Wstęp

Rozdział I. Pierwsze doświadczenia polityczne i przygody intelektualne Wybickiego. Powstanie kościuszkowskie

Czasy stanisławowskie

Powstanie 1794

Rozdział II. Emigracja 1795-1797

Józef Wybicki jako pisarz polityczny

Rozdział III. Wśród żołnierzy wolności czy kondotierów, czyli Wybicki a Legiony 1797-1801

Nieoficjalny doradca polityczny Legionów

Korespondencja Wybickiego

Koncepcja narodu i obywatelstwa w Pieśni Legionów

Teksty publicystyczne Wybickiego poświęcone Legionom

Refleksje nad Legionami

Rozdział IV. „Godziny szczęśliwe”? (1802-1806)

Wychowanie synów i prace literackie we Wrocławiu i w Dreźnie

„Będziem Polakami”? Rok 1806