Tą książkę powinien przeczytać każdy, komu się wydaje, że jest nieszczęśliwy, a jego życie jest ciężkie. Irena Krzywicka pięknie pisze o sile, miłości, szczęściu. To naprawdę piękna, inspirująca książka.

Tą książkę powinien przeczytać każdy, komu się wydaje, że jest nieszczęśliwy, a jego życie jest ciężkie. Irena Krzywicka pięknie pisze o sile, miłości, szczęściu. To naprawdę piękna, inspirująca książka.

Miłe zaskoczenie.
Zbierałem się do przeczytania kilka tygodni.
Zacząłem z wielką ciekawością . Uwaga początkowa była skoncentrowana.
W pierwszych zdaniach oceniłem z zaciekawieniem treść. Coś w rodzaju pamiętnika.
Bardzo przejmująca opowieść o przyjaźni chłopców ze szkoły i trudzie życia rodziny Polańskich.
Tym bardziej ważna jest egzystencja i przyjaźń w chorobie.
Można sobie wyobrazić jak ciężko żyć w mieście , dużym mieście, matce z chorym na heinego-medina synem.
Pomoc uzyskaną od kolegi chorego Grzesia jest nieodzowna .
Zwieńczeniem całej fabuły jest zdana matura z wyróżnieniem .
Zachęcam do przeczytania. Czyta się z wielkim zaciekawieniem .

Miłe zaskoczenie.
Zbierałem się do przeczytania kilka tygodni.
Zacząłem z wielką ciekawością . Uwaga początkowa była skoncentrowana.
W pierwszych zdaniach oceniłem z zaciekawieniem treść. Coś w rodzaju pamiętnika.
Bardzo przejmująca opowieść o przyjaźni chłopców ze szkoły i trudzie życia rodziny Polańskich.
Tym bardziej ważna jest egzystencja i przyjaźń w chorobie.
Można...

Wyszperałam tą pozycję w bibliotece i to jest lektura obowiązkowa dla każdego przeciwnika szczepień ze szczególnym zwróceniem uwagi na daty.

Wyszperałam tą pozycję w bibliotece i to jest lektura obowiązkowa dla każdego przeciwnika szczepień ze szczególnym zwróceniem uwagi na daty.

Zupełnie zapomniałem już o tej książce. Czytałem ją podczas studiów, z 9 lat temu. Piękna i wzruszająca opowieść, gdzie pokazana jest walka matki z chorobą syna. Ale nie tylko...ohhhh, nie chcę spoilerować. Polecam każdemu, kto chce poczytać o pięknej historii o chorobie, przemianie wewnętrznej, miłości i przyjaźni.

Dowiedziałem się, że kiedyś...ze 20-30 lat temu, chyba? Książka była lekturą w liceum. Szkoda, ze za moich nią już nie była... Naprawdę bardzo wartościowy kawałek prozy autobiograficznej.

Gorąco polecam, jest to jedna z moich ulubionych książek.

Zupełnie zapomniałem już o tej książce. Czytałem ją podczas studiów, z 9 lat temu. Piękna i wzruszająca opowieść, gdzie pokazana jest walka matki z chorobą syna. Ale nie tylko...ohhhh, nie chcę spoilerować. Polecam każdemu, kto chce poczytać o pięknej historii o chorobie, przemianie wewnętrznej, miłości i przyjaźni.

Dowiedziałem się, że kiedyś...ze 20-30 lat temu, chyba?...

Sposób podjęcia tematu zasługuje na chociaż małą pochwałę. Wbrew obrazowi, który wyłania się z hurraoptymistycznych recenzji, jest on mało ckliwy. Dostajemy wprawdzie sporo elementów rodem z taniej historyjki spod szyldu "okruchy życia" - gotową na poświęcenie za wszelką cenę matkę, pomocnego przyjaciela, upartego lekarza, miłą dziewczynę z sąsiedztwa - ale brak w tym lukru, typowego dla takich "bajek dla dorosłych". Bohaterowie momentami zdają się mieć więcej wad niż zalet, są pełni wątpliwości i zupełnie, zupełnie przyziemni. Trzeba również pamiętać, że cała opowieść nie kończy się wcale tradycyjnym happy endem, bo w rzeczywistości za żadne skarby nie byłoby to możliwe. To dobrze, że autorka nie zdecydowała się na sztuczne ulepszanie, bo mdłe idealizowanie w historiach o wychodzeniu z kalectwa/choroby/etc. potrafi zepsuć do szczętu nawet najlepszą kanwę fabularną. Tutaj ten brak perfekcji staje się zdecydowanym rysem realizmu.

Niestety gorzej jest z realizacją całości. Historia snuta jest na zmianę przez jedną z postaci - sąsiadkę Polańskich - i narratora trzecioosobowego. Miało to zapewne ubarwić nieco opowiadanie. W praktyce taka konwencja dość męczy, szczególnie przy czytaniu rozdziałów opartych na perspektywie Sabiny. Ponadto sporym problemem całej powieści jest nadmierna skrótowość niektórych fragmentów, co powoduje wrażenie "poszarpanej" fabuły. Kilka naprawdę ciekawych i ważnych elementów, które mogłyby sporo dodać, zostaje opisanych paroma hasłami wręcz, jak gdyby autorka pilnie potrzebowała je jak najszybciej "odhaczyć". Bolą też ciekawie zaczęte wątki (sprawca wypadku, świadek-inżynier),porzucone potem bez żadnego tłumaczenia, co sprawia, że w ogólnym rozrachunku stają się zbędnymi zapychaczami.

Sposób podjęcia tematu zasługuje na chociaż małą pochwałę. Wbrew obrazowi, który wyłania się z hurraoptymistycznych recenzji, jest on mało ckliwy. Dostajemy wprawdzie sporo elementów rodem z taniej historyjki spod szyldu "okruchy życia" - gotową na poświęcenie za wszelką cenę matkę, pomocnego przyjaciela, upartego lekarza, miłą dziewczynę z sąsiedztwa - ale brak w tym...

Fantastyczna, autobiograficzna książka o sile matczynej miłości i harcie ducha matki i syna.
O dalszych losach głównego bohatera można przeczytać w książce dorosłego już syna Andrzeja Krzywickiego Diabelski młyn - wydarzenia widziane już z jego perspektywy. Autor zmarł w tym roku, niestety.

Fantastyczna, autobiograficzna książka o sile matczynej miłości i harcie ducha matki i syna.
O dalszych losach głównego bohatera można przeczytać w książce dorosłego już syna Andrzeja Krzywickiego Diabelski młyn - wydarzenia widziane już z jego perspektywy. Autor zmarł w tym roku, niestety.

uwielbiam tę książkę ..opisane są tu zmagania młodego chłopaka i jego matki a także przyjaciół z ciężką choroba jaka go dotknęła... ale jak to zwykle bywa...jest jak zawsze miejsce na przyjaźń a także na pierwsza miłość.... polecam))

uwielbiam tę książkę ..opisane są tu zmagania młodego chłopaka i jego matki a także przyjaciół z ciężką choroba jaka go dotknęła... ale jak to zwykle bywa...jest jak zawsze miejsce na przyjaźń a także na pierwsza miłość.... polecam))