Minął prawie rok od przeczytania ostatniej części, ale w końcu przypomniałam sobie o starym don Camillo i poczciwym Peppone. Ta część ma strukturę powieści, a nie luźno powiązanych ze sobą opowiadań, z którymi mieliśmy styczność w poprzednich dwóch częściach.

Odchodzimy także o znanej niziny Padańskiej. Historia skupiała na wyjeździe delegacyjnym do ZSRR, który organizuje z wielką pompą świeżo upieczony senator Peppone. Don Camillo nie odpuściłby sobie takiej okazji, więc wykorzystuje swoją władzę, którą dała mu pewna wiedza i załapuje się na wycieczkę. Pod przykrywką komunistycznego aktywisty Tarocciego, Don Camillo wtapia się w grupkę delegatów i wyrusza na daleki wschód. Jednak obawiający się o własną skórę senator nie spuszcza go z oka.

Humorystyczny potencjał był więc duży, co najlepsze… został on moim zdaniem dobrze wykorzystany. Autor nie przeładował swojej książki slapstickowym komizmem i nie zapomniał o rozbudowaniu swoich bohaterów. Najlepsze smaczki czekały grupkę nieświadomych delegatów oczywiście na rosyjskiej ziemi. Don Camillo po mistrzowsku parodiuje komunistycznego towarzysza i wyśmiewa sprytnie absurdy tego systemu. Objawia się to szczególnie w jego pompatycznych przemówieniach i interakcjach z uczestnikami wycieczki. Niektóre losy przy okazji odmienia. Pomimo przebrania nie zapomina o swojej kapłańskiej posłudze i pomaga potrzebującym owieczkom, których także w Związku Radzieckim nie brakuje.

Minął prawie rok od przeczytania ostatniej części, ale w końcu przypomniałam sobie o starym don Camillo i poczciwym Peppone. Ta część ma strukturę powieści, a nie luźno powiązanych ze sobą opowiadań, z którymi mieliśmy styczność w poprzednich dwóch częściach.

Odchodzimy także o znanej niziny Padańskiej. Historia skupiała na wyjeździe delegacyjnym do ZSRR, który organizuje...

Co się stanie, jeśli ksiądz zmieni się w komunistycznego towarzysza i wyruszy w podróż po ZSRR? Okazuje się, że taki obrót sytuacji czasem potrafi skruszyć nawet najbardziej zatwardziały beton partyjny. Książkę czyta się bardzo szybko, raz bawi i rozśmiesza, innym razem zmusza do zadumy i to jest chyba największa siła tej pozycji.

Co się stanie, jeśli ksiądz zmieni się w komunistycznego towarzysza i wyruszy w podróż po ZSRR? Okazuje się, że taki obrót sytuacji czasem potrafi skruszyć nawet najbardziej zatwardziały beton partyjny. Książkę czyta się bardzo szybko, raz bawi i rozśmiesza, innym razem zmusza do zadumy i to jest chyba największa siła tej pozycji.

Rozpoczęłam ostatnio kilka książek, ale wszystkie były tak smutne i męczące, że w końcu sięgnęłam po niezawodnego Guareschiego. Książki o don Camillo zawsze mnie śmieszą i wzruszają, nie inaczej było tym razem. "Towarzysz" przypadł mi jednak nieco mniej do gustu- wolę inne tomy, złożone z zamkniętych opowiadań. I wolę scenerię słonecznej Niziny od szaroburego ZSRR.
Na osobną recenzję zasługuje odautorski wstęp- Guareschi zapoznaje czytelnika z wachlarzem swoich poglądów. Współczesnemu mogą one zjeżyć włos na głowie. Traktuję to głównie jako znak czasu i trzeźwiące świadectwo, że jeszcze niedawno świat wyglądał zupełnie inaczej.

Rozpoczęłam ostatnio kilka książek, ale wszystkie były tak smutne i męczące, że w końcu sięgnęłam po niezawodnego Guareschiego. Książki o don Camillo zawsze mnie śmieszą i wzruszają, nie inaczej było tym razem. "Towarzysz" przypadł mi jednak nieco mniej do gustu- wolę inne tomy, złożone z zamkniętych opowiadań. I wolę scenerię słonecznej Niziny od szaroburego ZSRR.
Na...

Gaureschi w mistrzowski sposób pokazuje jak można walczyć z komunizmem, bez przemocy, a jedynie przy pomocy pióra i poczucia humoru.
Tym razem sympatyczny ksiądz działa incognito i wraz z senatorem Pepponem i innymi towarzyszami odwiedza Związek Radziecki, gdzie ze wszystkich sił stara się ośmieszyć "czerwonych" oraz nawrócić jak najwięcej osób. Przy okazji jak zwykle pakuje się w arcyzabawne tarapaty.
Książkę czyta się z zapartym tchem, bo do końca nie wiadomo co jeszcze wykombinuje tytułowy towarzysz don Camillo. Dodatkowym plusikiem jest pewien akcent polski :)
Podsumowując kolejna rewelacyjna książka tego autora, na pewno warta polecenia!

Gaureschi w mistrzowski sposób pokazuje jak można walczyć z komunizmem, bez przemocy, a jedynie przy pomocy pióra i poczucia humoru.
Tym razem sympatyczny ksiądz działa incognito i wraz z senatorem Pepponem i innymi towarzyszami odwiedza Związek Radziecki, gdzie ze wszystkich sił stara się ośmieszyć "czerwonych" oraz nawrócić jak najwięcej osób. Przy okazji jak zwykle...

Fantastyczna ironia, ciepła opowieść, fajny morał

Fantastyczna ironia, ciepła opowieść, fajny morał

Kocham Guareschiego i wszystkie jego książki a szczególnie serię o Don Camillo. Kto jeszcze nie czytał, musi to zrobić. Pozycje obowiązkowe. Szczególnie dla tych, którzy lubią się pośmiać.

Kocham Guareschiego i wszystkie jego książki a szczególnie serię o Don Camillo. Kto jeszcze nie czytał, musi to zrobić. Pozycje obowiązkowe. Szczególnie dla tych, którzy lubią się pośmiać.

Historia stara jak świat, niby już nieaktualna, a jednak ciągle bawi.

Historia stara jak świat, niby już nieaktualna, a jednak ciągle bawi.

Zabawne przekomarzanie się księdza z wójtem komunistą podczas wycieczki do ZSRR.
Jednak całość jest trochę monotonna.Kilka rozdziałów więcej ciężko byłoby mi skończyć.

Zabawne przekomarzanie się księdza z wójtem komunistą podczas wycieczki do ZSRR.
Jednak całość jest trochę monotonna.Kilka rozdziałów więcej ciężko byłoby mi skończyć.