Książka niezwykle ciekawa, bardzo dobra w tych częściach, które dotyczą szeroko rozumianej nauki, ale znacznie bardziej chaotyczna w tych, które dotyczą filozofii.

Książka niezwykle ciekawa, bardzo dobra w tych częściach, które dotyczą szeroko rozumianej nauki, ale znacznie bardziej chaotyczna w tych, które dotyczą filozofii.

Książka ciekawa, aczkolwiek nie nazwałbym jej porywającą, taką, którą czyta się z wypiekami na twarzy. Stanowi zwarty, cykl powiązanych ze sobą wykładów prezentujących dorobek współczesnej fizyki, chemii, biologii, filozofii. Należy czytać ją powoli i z uwagą. A odnosząc się do podtytuły książki muszę stwierdzić, że (według mnie) o ile udało się Autorowi w przekonujący sposób wyjaśnić pochodzenia życia na Ziemi, o tyle z problemem pochodzenia wszechświata, a tym bardziej świadomości zupełnie sobie nie poradził. Mimo wszystko książkę polecam. Przeczytajcie sami, aby się przekonać czy mam rację, czy może jednak coś mi umknęło :)

Książka ciekawa, aczkolwiek nie nazwałbym jej porywającą, taką, którą czyta się z wypiekami na twarzy. Stanowi zwarty, cykl powiązanych ze sobą wykładów prezentujących dorobek współczesnej fizyki, chemii, biologii, filozofii. Należy czytać ją powoli i z uwagą. A odnosząc się do podtytuły książki muszę stwierdzić, że (według mnie) o ile udało się Autorowi w przekonujący...

Przeczytane. Bardzo dobre i ciekawe rozdziały o biologii i fizyce. Za to 9/10.

A teraz bardziej osobiście.
Moim zdaniem bardzo słabe i niespójne fragmenty filozoficzne. Nie spodobała mi się ta próba wprowadzenia naturalizmu poetyckiego jako jedynego słusznego rozwiązania. Nagle od konkretów przechodzimy do filozofii. Przynajmniej takie odniosłem wrażenie. Ta opowieść że możemy na coś popatrzeć niejako z góry, z innej perspektywy jest słaba. To że jest użyteczne nie ma znaczenia. Ważne jest to że fizyka nie pozostawia marginesu na wolną wolę. Szukanie sensu i celu może się udać nielicznym. Ważnymi i szczęśliwemu panu fizykowi się udało. Bo ma podatna na to psychikę. Nie każdy uważa że wieczność to nuda. Woody Allen mowil bodajze, ze wolaby żyć wiecznie niż zrobić Wielopole dzieła. Poza tym między wiecznoscia a powiedzmy maksymalnie 100 latami są stany pośrednie. Tam gdzie pan fizyk widzi radość i dumę ja widzę czerń i marność. To się chyba nazywa fatalizm.

Przeczytane. Bardzo dobre i ciekawe rozdziały o biologii i fizyce. Za to 9/10.

A teraz bardziej osobiście.
Moim zdaniem bardzo słabe i niespójne fragmenty filozoficzne. Nie spodobała mi się ta próba wprowadzenia naturalizmu poetyckiego jako jedynego słusznego rozwiązania. Nagle od konkretów przechodzimy do filozofii. Przynajmniej takie odniosłem wrażenie. Ta opowieść że...

Jedna z lepszych książek popularno-naukowych, które każdy człowiek powinien przeczytać (nie dożyję raczej czasów, w których będzie to lektura szkolna, a to wielka szkoda). Zachwyca nie tylko treścią, ale i formą podania treści, na którą składają się pięknie zbudowane zdania. Autor nie oszczędza miejsca na swoje przemyślenia. Myślę, że motywacją naukowca do stworzenia tego dzieła, było pragnienie zebrania w całość swego światopoglądu, co zakończyło się powstaniem potężnej księgi wiedzy, mądrości, refleksji, odpowiedzi na kluczowe pytania.
Wielu z nas potrzebuje inspiracji do wykreowania swojego własnego nastawienia do życia. Ta książka jest w tym bardzo pomocna.
Rolą naukowca jest nie tylko prowadzić badania, uczyć, przekazywać informacje, ale i kształtować charaktery swych uczniów i pomagać w przybieraniu właściwych postaw życiowych.

Jedna z lepszych książek popularno-naukowych, które każdy człowiek powinien przeczytać (nie dożyję raczej czasów, w których będzie to lektura szkolna, a to wielka szkoda). Zachwyca nie tylko treścią, ale i formą podania treści, na którą składają się pięknie zbudowane zdania. Autor nie oszczędza miejsca na swoje przemyślenia. Myślę, że motywacją naukowca do stworzenia tego...

„Nowa perspektywa. Pochodzenie życia, świadomości i Wszechświata” ukazuje dobitnie, że nasz Wszechświat jest ogromny. Sean Carroll w ciekawy i przystępny sposób przekazuje czytelnikom, że czternaście miliardów lat po Wielkim Wybuchu przestrzeń została zapełniona bilionami galaktyk, z których każda zawiera około biliona gwiazd. Czy mała drobinka, jaką jest człowiek, może mieć jakikolwiek wpływ na ten przerażający ogrom Wszechświata?

Sean Carroll stara się wyjaśnić czytelnikowi fenomen powstania Wszechświata oraz odpowiada na wiele pytań typowo egzystencjalnych. Podczas lektury poznamy historię Wszechświata oraz jego naturę. Autor wyjaśnia jakie miejsce zajmujemy w tym ogromnym bezmiarze rządzonym przez bezosobowe, obmierzłe prawa. Książka została napisana ciekawie, realistycznie i niezwykle rzeczowo. Zjawiska związane z kosmologią potrafią być często nużące, jednak nie tym razem. Autor w niesztampowy sposób podszedł do tematu i dzięki lekkiemu pióru potrafi zaciekawić czytelnika. Całość została napisana językiem naukowym, lecz przystępnym, dzięki czemu lekturę czyta się z dużą przyjemnością. Po zakończeniu lektury zostałem wzbogacony o dużą dawkę wiedzy i nabrałem ochoty do dalszego zgłębiania tajemnic naszego Wszechświata.

„Nowa perspektywa. Pochodzenie życia, świadomości i Wszechświata” zaskakuje ogromem wartościowej treści, która potrafi naprawdę zaciekawić. Autor odwalił kawał dobrej roboty, oddając w ręce czytelników pozycję dopracowaną i wartościową. Sean Carroll stara się odpowiedzieć również na wiele fundamentalnych, filozoficznych pytań. Co tu robimy? Jaki jest sens naszego życia? Czym jest otaczający nas Świat? Odpowiedzi jednak nie są proste i oczywiste, lecz jak najbardziej warto je zadawać. Polecam.

http://fantasy-bestiarium.blogspot.com/2017/11/nowa-perspektywa-pochodzenie-zycia.html

„Nowa perspektywa. Pochodzenie życia, świadomości i Wszechświata” ukazuje dobitnie, że nasz Wszechświat jest ogromny. Sean Carroll w ciekawy i przystępny sposób przekazuje czytelnikom, że czternaście miliardów lat po Wielkim Wybuchu przestrzeń została zapełniona bilionami galaktyk, z których każda zawiera około biliona gwiazd. Czy mała drobinka, jaką jest człowiek, może...

Książka wpływa na światopogląd. Można stwierdzić, że dzięki niej staniemy się lepszymi ludźmi - bardziej rozsądnymi, tolerancyjnymi, otwartymi na nowe idee.
Oczywiście najpierw należy przeczytać ją ze zrozumieniem i przemyśleć treść z pomocą otwartego umysłu. Mocno przekonałem się do zaprezentowanego w tej książce rozumowania bayesowskiego oraz przede wszystkim do naturalizmu. Autor często potrafi uraczyć pięknymi sformułowaniami, a lektura niektórych rozdziałów dostarcza niesamowitego kopa życiowego, bez odwoływania się do metafizycznych bajek. Choć przez niektóre większe partie tekstu trudno jest przebrnąć (być może winę ponosi moje zmęczenie w tamtych momentach),to ostatecznie okazuję się być to przyjemną lekturą i bardzo pożyteczną.

Książka wpływa na światopogląd. Można stwierdzić, że dzięki niej staniemy się lepszymi ludźmi - bardziej rozsądnymi, tolerancyjnymi, otwartymi na nowe idee.
Oczywiście najpierw należy przeczytać ją ze zrozumieniem i przemyśleć treść z pomocą otwartego umysłu. Mocno przekonałem się do zaprezentowanego w tej książce rozumowania bayesowskiego oraz przede wszystkim do...

To książka niepokojąca, która może wytrącić z błogostanu każdego, kto optuje za nie-fizycznością pewnych komponentów naszego istnienia. Czym jest umysł, świadomość?

Sean Carroll w "Nowej perspektywie. Pochodzenie życia, świadomości i Wszechświata" postanowił poddać liczne antropocentryczne, spekulatywne i jak się okazuje błędne przekonania o świecie i nas samych, które bezrefleksyjnie tworzymy i powielamy, stając się bezwolnymi niewolnikami przesądów, półprawd czy niemożliwych do weryfikacji twierdzeń.

Autor przekonująco pokazuje, że każde zjawiska świata mentalnego czy mózgowe aktywności wraz z licznymi epifenomenami, muszą być niesprzeczne z prawami fizyki. Jeśli jednak miałyby nie spełniać tego warunku, zwolennicy takiej wolty musieliby od razu wykazać źródła swych przekonań. Nauka nie zna struktur, faktów, które nie podlegałyby pod fundamentalne oddziaływania elementarne. Nie ma piątej siły (poza tymi znanymi - grawitacją, elektromagnetyzmem i dwiema siłami jądrowymi),jakiegoś 'poza' czy 'ponad' zmysłowego, nieopisanego oddziaływania na przedmioty. Przynajmniej nauce o czymś takim nie wiadomo.
Co innego wyłaniająca się przy pewnej złożoności ‘nowa jakość’, pojawiające się zachowania kolektywne. Ale i tu z samego faktu, że zmianie ulega język w opisywaniu jakiegoś zjawiska (życie w biologii, świadomość w kognitywistce) nie wynika, że przedmiot obserwacji staje się ‘a-fizyczny’. To chyba najogólniejsze wnioski, które wynikają z książki Carrolla. Przez większość rozdziałów bardzo przekonująco stara się tego dowodzić na różnych poziomach ludzkich dociekań.

Cały wywód oparł na zbudowanej koncepcji 'naturalizmu poetyckiego' (str. 33). Jeśli ktoś uważa, że jest zbiorem atomów, które równie dobrze mogłyby budować asteroidę. Że te atomy, będące nami, pozwalają na śledzenie pięknego toru podczas spalania asteroidy w atmosferze z wszystkimi konsekwencjami emocjonalnymi tego zjawiska, to według Carrolla taki człowiek jest 'naturalistą poetyckim'. Liczne przykłady zachowania sceptycyzmu wobec postaw wzajemnie sprzecznych należy, według niego, rozpatrywać pod kątem prawdopodobieństwa statystyki Bayesa (str. 93-97, 103-110). W jej ramach należy ustalić początkowe prawdopodobieństwa i na podstawie znanych faktów czy przesłanek modyfikować je do wartość umożliwiających podjęcie ostatecznej decyzji. Tak autor widzi budowanie się procesu rozumienia w naszych umysłach.

Na podstawie tak przygotowanej metody, drobiazgowo analizuje kilka grup mniemań - istnienie boskości, poza-fizyczność umysłu, nieciągłość granicy nieożywione-ożywione czy zaprojektowanie życia. Wszystkie te koncepcje dość klarownie poddaje dekonstrukcji i właściwie odrzuca, jako niepotrzebne zaciemnianie obrazu.
Tą sama metodą bayesowską, prezentuje optymalna postawę wobec rzeczywistości fizykalnej. Poza matematyką nie istnieje prawda, którą da się dowieść (str. 163) . Każdej tezie, mniemaniu należy przypisać pewien stopień niepewności. Czym innym jest jednak niepewność Teorii Rdzenia (autor za Frankiem Wilczkiem tak nazywa Model Standardowy, czyli najogólniejszy opis fizycznego świata na poziomie fundamentalnym),a czym innym niepewność teorii opisującej wyłonienie się życia. Ta pierwsza jest bardzo restrykcyjna i zapewniająca wartość poznania (str. 229) z certyfikatem niemal pewności. Z kolei druga, pełna pytań wciąż otwartych, a przez to fascynujących, stanowi pole do twórczych dociekań.

Środkowa część książki, gdzie Carroll dotyka właśnie pytań o życie i narodziny biologii, wydała mi się szczególnie ciekawa. Rozpatruje w niej dwie konkurencyjne wizje ambiogenezy - metaboliczną i opartą na RNA (str. 332) . Pokazuje koncepcje kominów hydrotermalnych, genialnie prosty w istocie model formowania się błon lipidowych (str. 320-323) czy pojawiający się gradient ładunkowy przy magazynowaniu energii w ATP podczas chemiosmozy (str. 310-311). To poezja natury i potęga samoorganizacji przyrody; zadziwiający świat złożoności. Zresztą te kilka rozdziałów o wymownych tytułach: "Światło i życie", "Czerpanie energii", "Spontaniczna organizacja", "Pochodzenie i cel życia" powinny być wałkowane w szkołach na okrągło, aż do 'wdrukowania' procesu konstytuującego życie z wszystkimi konsekwencjami. Bez takiego zrozumienia, zakazałbym wydawania świadectwa maturalnego. W dobie wciąż promowanego inteligentnego projektu, niezbędności zegarmistrza-stworzyciela czy negowania wprost ewolucji, słowa autora powinny być powtarzane codziennie (str. 315):

"Kiedy wyzwolimy się z objęć witalizmu i pojmiemy, że 'życie' jest etykietą, jaką nadajemy raczej pewnemu rodzajowi procesów niż istocie, która zamieszkuje materialne ciało i nim kieruje, zaczniemy doceniać, z jak niewiarygodnie złożonym i pełnym różnych zależności procesem mamy do czynienia"

Mimo, że Carroll porusza tematy 'wagi ciężkiej', to lekkość większości partii materiału momentami wydała się wprost urzekająca i zaskakująco strawna, szczególnie biorąc pod uwagę stopień zdemonizowania dysput wokół pewnych tematów. Szczególnie widać to w drugiej część, tak pod koniec książki, gdzie rozważa autor koncepcję bytu, wolnej woli, istnienia i celu, co do których filozofowie-ontolodzy od wieków zgłaszają pretensje do bycia wyroczniami (str. 435-442, 445-448, 472-480). Fizyk, na gruncie świetnie rozumianego i odpowiednio przyswojonego materializmu, rozprawia się z pustymi zawiłościami slangu filozofów. To warto przeczytać!

Pośród wielu przykładów poprawnego, opartego na dostępnych nam faktach, dochodzenia do zrozumienia, dla mnie szczególnie odkrywczy okazał się opis problemu języka. Świat materialny w ramach 'naturalizmu poetyckiego' to pewien ciąg pojęć (na przykład elektron-DNA-neuron-mózg-umysł),które trzeba ostrożnie opisywać. Autor, według mnie trafnie, pokazuje pułapki nieuzasadnionego łączenia języków z różnych poziomów poznania (str. 465-468). Po prostu pewne zwroty, skróty myślowe czy przeskoki semantyczne, są niedopuszczalne. Uważa, że ta choroba pseudointelektualnych wywodów, prowadzi nas na manowce nieprawdziwych wniosków. Szczególnie niebezpieczny jest dualizm kartezjański (ciało-umysł),który wciąż wydaje się interesującą alternatywą wobec ustaleń nauki. Jakby niektórzy zapominali, że był Newton czy Darwin w naszych dziejach.

Końcowe partie książki to dość jednoznaczne odrzucenie infantylnych i idealistycznych wizji moralności. Jej źródeł doszukuje się Carroll w konsekwencji naszej biologicznej złożoności. Formułuje deklarację, która stanowi spójny i solidnie umotywowany zespół możliwych postaw czerpiących to, co najlepsze z konstruktywizmu i deontologii (str. 513):

"Nie mamy żadnego obiektywnego drogowskazu, który pozwalałby nam odróżnić dobro od zła: nie jest nim Bóg, nie jest nim natura, nie jest nim też czysta siła samego rozumu. Istniejemy na świecie, osobni i przypadkowi, obciążeni i obdarowani wszystkimi talentami, skłonnościami i instynktami, które zostawiły nam w spadku ewolucja i wychowanie. Stanowią one surowiec, z którego powstają zasady moralne. Ferowanie sądów, co jest, a co nie jest dobre, to typowo ludzkie działanie i musimy zmierzyć się z tą rzeczywistością. Moralność istnieje tylko w takim wymiarze, w jakim zechcemy, żeby istniała, a opinie innych ludzi wcale nie muszą zgadzać się z naszymi."

Lektura, mimo, że obszerna - ponad 570 stron, nie jest męcząca. Pewne partie są poważniejsze, wtedy dość istotne stają się każde sformułowanie. Są jednak fragmenty o niemal powieściowym zabarwieniu i narracji. Dla mnie książka mogłaby być o 30% krótsza, to taki drobny minus.
Jednak ogrom treści, która poddana jest spójnej analizie, kładę na szali pośród największych plusów. Nie da się dotknąć w opinii wszystkich tematów, które chyba każdego z nas nurtują od czasu do czasu. Czym jest widzenie kolorów i czy każdy ma takie same poczucie barw? Jak rozumieć subiektywność odczuć wobec świata zewnętrznego? Jak mikroskopowy świat pomiaru kwantowego przekłada się na większe struktury? Jak rozumieć sztuczną inteligencję, która w sumie zbudowana jest z takich samych cegiełek, co my? Czy w ogóle jest miejsce na naszą wyjątkowość w jakimkolwiek sensie?

Dla kogo jest ta książka? Z racji tematyki - dla każdego. Zwolennicy dominującej wizji materialistycznej świata, będą usatysfakcjonowani. Ci, co myślą, że istnieje pewna sfera niedostępna naukom ścisłym i przyrodniczym, łudzą się. Jeśli wydaje im się, że są na tyle skomplikowani i wyjątkowi, że wymykają się mikroskopom, tomografom i całej metodzie naukowej, to powinni z pokorą 'wgryźć' się w lekturę. Być może nie we wszystkim Carroll ich przekona, ale pokaże w sposób spójny kształt świata wyłaniający się z ustaleń nauki.
Każdego, niezależnie od wyznawanych poglądów na sens, cel, życie po śmierci czy świadomość, "Nowa perspektywa" pozostawi z twórczym niepokojem i pytaniami do dalszego zgłębiania.

Gorąco polecam.

To książka niepokojąca, która może wytrącić z błogostanu każdego, kto optuje za nie-fizycznością pewnych komponentów naszego istnienia. Czym jest umysł, świadomość?

Sean Carroll w "Nowej perspektywie. Pochodzenie życia, świadomości i Wszechświata" postanowił poddać liczne antropocentryczne, spekulatywne i jak się okazuje błędne przekonania o świecie i nas samych, które...