Książka rodziła się przez kilkadziesiąt lat. Grissom jako młody, zafascynowany Williamsem chłopak dał słowo dramaturgowi, że skontaktuje się z jego kobietami życia i zapyta je o to czy "miał znaczenie". Grissom na wiele lat odsunął obietnicę, ale w końcu zebrał się i odwiedził żyjące jeszcze aktorki, które były dla Williamsa źródłem inspiracji - artystycznej i życiowej. W sposób dość kapryśny Grissom maluje przed nami portret człowieka, który również dawał wiele obietnic i większość z nich łamał. Pokręconego, histerycznego, chimerycznego Williamsa, któremu, jak wiele z aktorek stwierdza, zabrakło należytej dyscypliny, by po znakomitym "Tramwaju..." i "Szklanej menażerii" móc stworzyć kolejne świetne sztuki. Williams często sobie zaprzecza, wikła się w swoich megalomańskich, egzaltowanych przemyśleniach, ale w sumie powstaje z tego książka intymna o samym znaczeniu artysty/twórcy i tak naprawdę o znaczeniu w życiu w ogóle. Aktorki, które odwiedza Grissom albo mają znaczenie albo straciły na znaczeniu. Staje się to dojmujące i bardzo prawdziwe - to, jak ci ludzie, przeważnie o ogromnych ambicjach, radzą sobie z własnym wielkim wyobrażeniem o sobie samych w obliczu starości i śmierci. Jest to portret pewnego pokolenia, które złożyło swoje życia w imię... czego? Jest to główne pytanie powieści, pytanie, które jak namolny komar zostaje w pokoju mimo pootwieranych okien. Powieść biograficzna zdaje się czasami przeciągnięta, raz po raz pojawia się osoba, która już nic nie wnosi do myśli głównej, ale tak naprawdę buduje się pewna prawdziwa konstrukcja, która jakimś cudem uderza w ukryte, ale ciągle bolące miejsce.

Książka rodziła się przez kilkadziesiąt lat. Grissom jako młody, zafascynowany Williamsem chłopak dał słowo dramaturgowi, że skontaktuje się z jego kobietami życia i zapyta je o to czy "miał znaczenie". Grissom na wiele lat odsunął obietnicę, ale w końcu zebrał się i odwiedził żyjące jeszcze aktorki, które były dla Williamsa źródłem inspiracji - artystycznej i życiowej. W...