Kolejne podejście do prozy Pana Jacka. Jego książki wymagają skupienia, to nie jest literatura z kategorii „banalnie przyjemna”. Zdecydowałem się na trójtomową edycję „W kraju niewiernych”. Odczucia z tomu pierwszego, zawierającego cztery teksty, dość mieszane. Styl pisania nie do końca do mnie przemawia. Ale opowiadanie „IACTE” intrygujące.

Kolejne podejście do prozy Pana Jacka. Jego książki wymagają skupienia, to nie jest literatura z kategorii „banalnie przyjemna”. Zdecydowałem się na trójtomową edycję „W kraju niewiernych”. Odczucia z tomu pierwszego, zawierającego cztery teksty, dość mieszane. Styl pisania nie do końca do mnie przemawia. Ale opowiadanie „IACTE” intrygujące.

Inne światy, inne cywilizacje, inne problemy. Czytając odrywasz się od rzeczywistości choć - jak zwykle u Dukaja - zostajesz z filozoficzno-egzystencjalnymi pytaniami w głowie. W kilku opowiadaniach "męska, brutalna" akcja, jakbym oglądała film sensacyjny. Polecam

Inne światy, inne cywilizacje, inne problemy. Czytając odrywasz się od rzeczywistości choć - jak zwykle u Dukaja - zostajesz z filozoficzno-egzystencjalnymi pytaniami w głowie. W kilku opowiadaniach "męska, brutalna" akcja, jakbym oglądała film sensacyjny. Polecam

Dukaj potrafi zaskoczyć czytelnika i to raczej pozytywnie (może oprócz Lodu, który nie przypadł mi do gustu). Tyma razem jestem zadowolony. Mieszanka wszelkich odmian fantastyki w ośmiu intrygujących opowiadaniach.
Ruch Generała - 7
Oryginalne zastosowanie magii w walce i w przemierzaniu kosmosu.
IACATE- 7
Czy sny mogą stać się rzeczywistością.
Irrehaare – 10
Czy żyjemy w rzeczywistym świecie, a nie jesteśmy sterowanymi atrapami. Mnie kojarzy się z Incepcją i Matrixem.
Muchobójca - 8
Czy możliwa jest kolonizacja kosmosu gdy posiadamy możliwość szybkiego przemieszczania się przez tzw. Bramy. Czy istnieją obce cywilizacje.
Ziemia Chrystusa - 8
Planeta ziemia w wielu wariantach równoległych rzeczywistości (średniowiecze, świat rządzony przez ZSRR itp.)
Katedra – 8
Żyjąca katedra na miejscu pochowania astronauty. Film Bagińskiego oparty na opowiadaniu jednak chyba lepszy.
Medjugorje – 7
Poszukiwanie bożych objawień na całym świecie w komercyjny sposób.
In partibus infidelium – 6
Nawracanie obcych na wiarę i wynikające z tego konsekwencje. Czy wszystkie istoty posiadają duszę.
Ogółem zbiór opowiadań bardzo dobry.

Dukaj potrafi zaskoczyć czytelnika i to raczej pozytywnie (może oprócz Lodu, który nie przypadł mi do gustu). Tyma razem jestem zadowolony. Mieszanka wszelkich odmian fantastyki w ośmiu intrygujących opowiadaniach.
Ruch Generała - 7
Oryginalne zastosowanie magii w walce i w przemierzaniu kosmosu.
IACATE- 7
Czy sny mogą stać się rzeczywistością.
Irrehaare – 10
Czy żyjemy w...

Zbiór opowiadań. Mnie najbardziej podobały się: Katedra, Irrehare (czyli polska odpowiedź na Matrixa) i ostatnie opowiadanie w zbiorze - In partibus fidelium. Większość opowiadań oparta jest na motywach religijnych czy teologicznych (nowoczesne objawienia czy posiadanie duszy przez obcych).

Zbiór opowiadań. Mnie najbardziej podobały się: Katedra, Irrehare (czyli polska odpowiedź na Matrixa) i ostatnie opowiadanie w zbiorze - In partibus fidelium. Większość opowiadań oparta jest na motywach religijnych czy teologicznych (nowoczesne objawienia czy posiadanie duszy przez obcych).

Bardzo wysoki próg wejścia w pierwszym opowiadaniu (które rozwinięte jako samodzielna powieść byłoby szalenie interesujące) może zniechęcić do dalszej lektury, ale warto wyrwać dla ciekawych koncepcji

Bardzo wysoki próg wejścia w pierwszym opowiadaniu (które rozwinięte jako samodzielna powieść byłoby szalenie interesujące) może zniechęcić do dalszej lektury, ale warto wyrwać dla ciekawych koncepcji

W entourage'u futurologicznej rzeczywistości podróży międzyplanetarnych, międzyświatowych, czy też innych niezwykłych (jeszcze?) technologii kontrolujących umysł, Dukaj w swych ośmiu porusza kwestie w istocie proste, acz fundamentalne - o etykę, moralność, wiarę katolicką, istotę człowieczeństwa... Bardzo ciekawa podróż literacka, bardzo filozoficzna na swój sposób. Najbardziej urzekły mnie osobiście dwa opowiadania: ,,Irreehaare'' oraz ostanie z tomu (tytułowe) ,,In partibus infidelium''.

W entourage'u futurologicznej rzeczywistości podróży międzyplanetarnych, międzyświatowych, czy też innych niezwykłych (jeszcze?) technologii kontrolujących umysł, Dukaj w swych ośmiu porusza kwestie w istocie proste, acz fundamentalne - o etykę, moralność, wiarę katolicką, istotę człowieczeństwa... Bardzo ciekawa podróż literacka, bardzo filozoficzna na swój sposób....

Łukasz Jonak pisał w „Nowej Fantastyce”: »Autor „Złotej Galery” jest jednym z niewielu pisarzy, których robotę można poznać po przeczytaniu jednej strony. Używa specyficznych konstrukcji słownych, wydłuża frazy, szpikuje teksty technoneologizmami, kształtując opowiadania podług owego hermetycznego kodu SF. Indywidualizacja języka jest zawsze plusem, niemniej może być przez niektórych poczytana za denerwującą manierę.«

Nic dodać, nic ująć. Czasami udaje się Dukajowi tak wyważyć stosunek pomiędzy kreowaniem egzotycznych światów a czytelnością tekstu, że powstają opowiadania genialne. Zwłaszcza gdy porówna się je z tym, co w tym samym czasie pisała konkurencja. Czasami jednak proporcje wydają się zakłócone, tekst balansuje na krawędzi nieczytelności, irytuje zbędnym „rozdmuchaniem”, aby koniec końców zwalić się w przepaść odrzucenia przez czytelnika niczym zbyt pewny siebie linoskoczek, któremu nie wyszedł trudny technicznie numer. Szanuje się takiego artystę, bo poległ na bardzo wysokim poziomie. Ale chciałoby się jednak zobaczyć, jak mu taki numer na linie wychodzi bezbłędnie.

Nie będę omawiał poszczególnych opowiadań. Wszystkie są warte przeczytania a każdy amator fantastyki może znaleźć w nich coś, co go poruszy. Dukaj był na przełomie wieku (chyba jedynie poza Huberathem) tym polskim pisarzem, który używał konwencji SF na poważnie, usiłując przekazać za jej pomocą stosunkowo trudne i uniwersalne tematy. Nie znajdziemy w tym zbiorze na przykład polskich tekstów rozrachunkowych (od tego był raczej „Xavras Wyżryn”) ani radosnej militarnej SF pisanej w stylu „łubudu-blam-bang!” (choć jej elementy bywają tu używane). Autor nieustannie krąży wokół tematów religijnych, ale znajduje dla nich niezwykle atrakcyjne, wręcz niebywałe otoczki. 20 lat później czyta się te opowiadania nadal bardzo dobrze, częściowo z zapartym tchem.

Facyt: Bardzo dobry przekrój ciekawej prozy młodego autora. Wymaga jednak cierpliwości i skupienia.

Łukasz Jonak pisał w „Nowej Fantastyce”: »Autor „Złotej Galery” jest jednym z niewielu pisarzy, których robotę można poznać po przeczytaniu jednej strony. Używa specyficznych konstrukcji słownych, wydłuża frazy, szpikuje teksty technoneologizmami, kształtując opowiadania podług owego hermetycznego kodu SF. Indywidualizacja języka jest zawsze plusem, niemniej może być przez...

Irrehaare i IACTE mocne dziewiątki!
Odnoszę wrażenie, że opowiadania po ich wydaniu, były inspiracjami wielu autorów i wytrychami do wprowadzenia wielu rozwiązań technologicznych.
Zgłaszam wniosek, by jeśli już będzie możliwe skanowanie procesów myślowych, skan procesu twórczego Pana Jacka wystawić w Sèvres jak wzorzec Arcyimaginatora!

Chwileczkę, małe sprostowanie. Nie obowiązują już fizyczne wzorce metra i kilograma, teraz definiuje się je wzorami ze stałą Plancka, kurczę, zmienia się to wszystko jak w Irrehaare...

Irrehaare i IACTE mocne dziewiątki!
Odnoszę wrażenie, że opowiadania po ich wydaniu, były inspiracjami wielu autorów i wytrychami do wprowadzenia wielu rozwiązań technologicznych.
Zgłaszam wniosek, by jeśli już będzie możliwe skanowanie procesów myślowych, skan procesu twórczego Pana Jacka wystawić w Sèvres jak wzorzec Arcyimaginatora!

Chwileczkę, małe sprostowanie. Nie...

Uwielbiam Dukaja, więc w ocenie będę nieobiektywna :)
Opowiadania napisane pod koniec lat 90. i na początku 2000 zaskakuja pomysłowością i wyobraźnią.
Największym problemem z Dukajem jest to, że kiedy zaczyna się czytać to nie rozumie się absolutnie nic, a największą zaletą Dukaja jest to, że zadaje odważne pinadczasowe pytania.
Zbiór opowiadań poprzeplatany jest wątkami religijnymi w bardzo szerokim znaczeniu.
Każdy znajdzie tutaj swoje ulubione opowiadanie, mnie chyba najbardziej przypadła Ziemia Chrystusa.
Dla tych, których nie frustruje, że niewiele rozumieją i dla odważnych poszukiwaczy.

Uwielbiam Dukaja, więc w ocenie będę nieobiektywna :)
Opowiadania napisane pod koniec lat 90. i na początku 2000 zaskakuja pomysłowością i wyobraźnią.
Największym problemem z Dukajem jest to, że kiedy zaczyna się czytać to nie rozumie się absolutnie nic, a największą zaletą Dukaja jest to, że zadaje odważne pinadczasowe pytania.
Zbiór opowiadań poprzeplatany jest wątkami...

Niepowtarzalny autor i genialne pomysły na historie. Opowiadania w tym zbiorze zawierają mnóstwo odniesień do popkultury, jak chociażby film Kontakt, z których autor bierze kilka elementów, którym nadaje jeszcze większej esencji i zupełnie innego ukierunkowania. Pomysły na historie i to jak zostają poprowadzone potrafią wgnieść w fotel, konkretnie namieszać w głowie i zmienić postrzeganie na otaczającą nas rzeczywistość. Autor świetnie dysponuje umiejętnościami łączenia świata sci-fi z elementami teologii, co nie odrzuca a wręcz przeciwnie niesamowicie wciąga. Bohaterowie są świetnie napisani i na długo pozostają w pamięci wraz ze światem jaki tworzy Dukaj do każdego opowiadania. Wielu osób może uznać książkę za ciężką, ze względu na olbrzymie poświęcenie autora w to jakimi informacjami, pojęciami i pomysłami operuje. Czytelnik jest więc zmuszony do pogłębienia swojej wiedzy z dziedzin fizyki, matematyki czy chemii co jeszcze bardziej angażuje w poznawanie świata i zżywa z losami bohaterów. Brnąc przez strony jesteśmy zobligowani do oswojenia się ze specyficznym i bardzo zróżnicowanym słownictwem co jest olbrzymim plusem, przez co każde opowiadanie jest po prostu wyjątkowe. Wiele z nich choć może się zdawać, że porusza ten sam temat, robi to w zupełnie inny i unikatowy sposób. Każde ma swoje niesamowitą treść i niezwykłe przesłanie, które przez wiele dni będzie krążyło czytelnikowi w głowie. Polecam każdemu kto się nie obawia złożoności i wielowymiarowości czytelniczych. Zdecydowanie wybitny i niezrównany w swojej pomysłowości autor.

Niepowtarzalny autor i genialne pomysły na historie. Opowiadania w tym zbiorze zawierają mnóstwo odniesień do popkultury, jak chociażby film Kontakt, z których autor bierze kilka elementów, którym nadaje jeszcze większej esencji i zupełnie innego ukierunkowania. Pomysły na historie i to jak zostają poprowadzone potrafią wgnieść w fotel, konkretnie namieszać w głowie i...