Moje ostatnie spotkanie z kryminałem Chmielewskiej nie było udane. "Gwałt" uznałam za popłuczyny starej dobrej twórczości pani Joanny, więc za "Zbrodnię w efekcie" sięgnęłam z obawami. Na szczęście okazały się one bezpodstawne.

Powieść obfituje w komiczne sytuacje i napisana jest typowym dla autorki soczystym, barwnym, zabawnym językiem, w którym pojawiają się pocieszne nazwiska oraz określenia (z raszplami na czele).
Nie brak tu również karykaturalnych i groteskowych postaci, pochodzących i z przestępczego półświatka, i z mocno rozgałęzionej arystokratycznej rodzinki, która swoją oryginalnością oraz różnymi dziwactwami doprowadza do rozpaczy inspektora prowadzącego śledztwo.
Czytelnika do rozpaczy doprowadzić mogą mocno pokręcone koligacje i powiązania różnych kobiet z ofiarą; jakoś udało mi się połapać w tych wszystkich powinowactwach i romansach, ale kilka razy musiałam wracać na już przeczytane strony, zanim zapamiętałam kto z kim, kiedy, jak i dlaczego:).

Polecam nie tylko miłośnikom kryminałów, ale wszystkim, którzy lubią odprężającą i rozweselającą lekturę.

Moje ostatnie spotkanie z kryminałem Chmielewskiej nie było udane. "Gwałt" uznałam za popłuczyny starej dobrej twórczości pani Joanny, więc za "Zbrodnię w efekcie" sięgnęłam z obawami. Na szczęście okazały się one bezpodstawne.

Powieść obfituje w komiczne sytuacje i napisana jest typowym dla autorki soczystym, barwnym, zabawnym językiem, w którym pojawiają się pocieszne...