Jak Chmielewska potrafiła pisać wiedzą wszyscy jej wielbiciele. Ja jestem zdania, że każdy autor ma okresy lepsze i gorsze, a i nawet że każdy ma prawo do czasowego wypalenia, zwłaszcza jeśli idzie za tym wiek. I tak też mam wrażenie było przy poprzednich pozycjach Autorki. Ta natomiast przyzwoicie wyrównuje poziom zapewniając jej w moim odczuciu tytuł Pierwszej Polskiej Damy Komedii Literackiej.

Kto Chmielewskiej nie lubi, ten jej nie polubi. A komu leży blisko serca dosyć abstrakcyjne poczucie humoru, nie powinien się zawieść na jej kolejnej pozycji.

Zbrodnię w efekcie tworzą bowiem tak wspaniałe postaci jak Hania Paszczakówna, Walerian Stułbia, Feliks, Bartosz Bartosz, Marlenka, komisarz Woźniak, Idalia Krasna czy Anzelm i Rycheza Klucznik i sama możliwość obcowania przez więcej jak 200 stron z ich nazwiskami była dla mnie przyjemnością.

Jest i zagadka kryminalna - kameralne ogródki działkowe z jakimś egzotycznym bambusem i masą innej zieleni oraz nieco mniej egzotycznym trupem, odkrytym po latach przy okazji wykopków. Koloryt kawek i koniaczków, rozważań "kto kogo" i jak zwykle u Chmielewskiej pogmatwanych wątków i wywodów cieszy. I nieważne, że jakby chcieć się przyczepić to fabuła mogłaby być bardziej kompleksowa, na rzecz obniżenia kompleksowości "logiki rozumowania" jej bohaterów.

Tym niemniej - miło spędzony czas bez dwóch bambusów.

Jak Chmielewska potrafiła pisać wiedzą wszyscy jej wielbiciele. Ja jestem zdania, że każdy autor ma okresy lepsze i gorsze, a i nawet że każdy ma prawo do czasowego wypalenia, zwłaszcza jeśli idzie za tym wiek. I tak też mam wrażenie było przy poprzednich pozycjach Autorki. Ta natomiast przyzwoicie wyrównuje poziom zapewniając jej w moim odczuciu tytuł Pierwszej Polskiej...