Mama jest ciągle smutna. Nie jest już taka, jak w czasach „zanim zaczęło się umieranie”. Dlatego pięcioletnia Pea stawia sobie wyzwanie uszczęśliwienia Mamuni, co wcale nie jest łatwe, kiedy przed samotnością chroni tylko niewidzialna dla innych siostrzyczka, a w brzuszku ze smutku kłębi się i rośnie własny mrok.

„Nocna tęcza” jest niezwykle udanym debiutem brytyjskiej pisarki Claire King, mieszkającej obecnie na południu Francji, gdzie toczy się też akcja powieści.

Książka jest piękna: od tytułu i okładki, przez dziecięce radości i dorosłe smutki, opisy miejsc i zabaw, aż po wzruszające zakończenie. Świat widziany oczami małej bohaterki i opisany jej prostym, ale barwnym językiem, jest pełen uroku i magii, a pomysłowość i ciekawość dziewczynki nie znają granic. Dlaczego panie są jak samochody, a panowie jak motocykle? Czy to czarownica przesuwa kamienie w rzece? Dlaczego szklanki są tłukliwe? Każde wzgórze i łąka są wyjątkowe, a proste zabawy zmieniają się w niezwykłe przygody. Jednak słoneczne, letnie dni są zawsze podszyte smutkiem, wywołanym śmiercią taty i depresją mamy, z trudem znoszącej kolejną ciążę po wcześniejszej stracie dziecka. Pea cierpi z powodu niezaspokojonej potrzeby bliskości i poczucia bezpieczeństwa, a mimo to walczy ze smutkiem dzielniej niż niejeden dorosły.

Powieść chwyta za serce. Można się przy niej pośmiać, można też (i należy) popłakać. Mimo poważnej tematyki jest pełna światła, mimo przenikającego ją smutku - pozostaje optymistyczna i ciepła. Może nie do końca jest to opowieść dla dzieci, tak jak „Mały Książę” czy „Oskar i pani Róża” nie są właściwie książkami dla dzieci. Jednak idealnie nadaje się dla tych starszych, a już na pewno dla tych dorosłych, żeby im przypomnieć, jak piękny i bogaty, a zarazem kruchy jest świat uczuć dziecka.

Agnieszka Kruk