Czerwony parasol
Rok 1959. Apogeum zimnej wojny. Radzieckie służby wywiadowcze działające w Stanach Zjednoczonych, wdrażają operację mające na celu zmuszenie do współpracy dyrektora placówki badawczej, wykonującej zlecenia Pentagonu. Ów dyrektor jest łatwym celem. Jego nietypowe preferencje seksualne powodują, że łatwo wpada w profesjonalnie zastawioną pułapkę. Jednak ta misternie przygotowana akcja ma nieoczekiwany rezultat. Nie taki jakiego by sobie życzyli Rosjanie...
Rok 2012. Rosyjski naukowiec, pracownik prywatnego instytutu w Moskwie, w zapomnianym post-kagebowskim archiwum odnajduje starą dokumentację badawczą. Za jego namową instytut wdraża porzucony projekt, wietrząc biznesowy sukces. Badania współfinansowane przez japońską korporacje ruszają pełną mocą. Ale tak jak wiele lat temu, tak obecnie, nic nie idzie zgodnie z zamierzeniami. Pomysłodawca wdrożenia projektu zostaje brutalnie zamordowany, a całą sprawą coraz mocniej zaczyna się interesować CIA i Mossad. Obie agencje podejmują niezależnie działania, by dotrzeć do rezultatów badań. I tu niepodziewanie staje im na drodze ktoś, kogo nigdy by się nie spodziewali. Siedemnastoletnia dziewczyna, córka zamordowanego naukowca. Dzięki przypadkowi i zapobiegliwości ojca, to ona przejmuje dokumentację i finalny rezultat prac badawczych: sześć ampułek gotowej, śmiercionośnej substancji, będącej w istocie nowym rodzajem broni biologicznej. Od tej pory dziewczyna staje się celem dla dwóch największych organizacji wywiadowczych na świecie. Wiedziona instynktem, z początku bardzo nieporadnie, podejmuje walkę. Oczywiście nikt jej nie traktuje poważnie. Bo kim dla profesjonalistów jest siedemnastolatka? Nikim. Ale ponownie nic przebiega tak, jakby sobie tego życzyli zawodowcy. Agenci operacyjni, na własne życzenie, wplątują się w grę, w której uważają się za zwycięzców. Jednak ta młoda dziewczyna okazuje się nie taka bezbronna i naiwna jak myśleli...
Powieść autorstwa Jurija Jakowa, łączy ze sobą kilka gatunków, płynnie przeskakując między konwencją powieści szpiegowskiej, techno-thrillera i kryminału o widocznych wątkach polityczno-historycznych. „Czerwony Parasol” od początku do finału żongluje schematami, co chwilę jednak zaskakując czytelnika nieoczywistymi rozwiązaniami. Mamy tu wyścig zbrojeń, rywalizację służb i brutalną walkę o informację. Powieść rozgrywa się na przestrzeni 50 lat i jej struktura ułożona jest w sposób chronologiczny. Buduje to klimat, wprowadza napięcie, a także uwiarygodnia fabułę, rozpoczynającą się w czasach zimnej wojny, pozwalając zrozumieć zaszłości historii. Dużą rolę w „Czerwonym Parasolu” odgrywa pełen smaczków stylizowany język. Przyjemności z czytania dodają popkulturowe wtręty, zabawne nawiązania oraz dialogi, oparte na przyjacielskich sprzeczkach i słownych przepychankach. Ale to tylko „miły” dodatek do misternie skonstruowanej szpiegowskiej piramidy, pełnej brutalności i śmierci. Powieść Jakowa, w której osnową dla części epizodów są autentyczne wydarzenia i postacie, przedstawia walkę o przejęcia niebezpiecznej substancji, stworzonej w czasie zimnej wojny. Nikt nie cofnie się przed szantażowaniem, torturowaniem i zabijaniem, by ją zdobyć. Akcja swobodnie skacze po krajach i kontynentach, tak jak przystało na powieść sensacyjną. Imponuje też wiedza autora: operacyjna, militarna i techniczna. Autor ukazuje działania służb wywiadowczych bardzo autentycznie i rzeczowo, co sprawia, że „Czerwony Parasol” czyta się jak sporządzony przez „człowieka z wewnątrz” profesjonalny opis zdarzeń. Także, co wydaje się ważne, Autor w bardzo dyskretny sposób, unikając psychologizowania, a przez to wiarygodnie, przedstawia sytuację, gdy dramatyczne wydarzenia na siłę wpychają niedoświadczoną młodą osobę w dorosłość. Bo „Czerwony Parasol” to nie tylko zimna rozgrywka. Nie brakuje tu też zwykłej obyczajowości, reprezentowanej przez osobę z zewnątrz, młodą dziewczynę, siedemnastolatkę, która pozornie znalazła się w nieodpowiednim czasie, w nieodpowiednim miejscu. To ona, zupełnie niespodziewanie staje wszystkim na drodze, a wkrótce przeistoczy się w nieprzewidywalnego w swych działaniach, a przez to trudnego przeciwnika. Przez co konflikt między zawodowcami i zupełną amatorką przybierze nieoczekiwany obrót.
To właśnie ta młoda dziewczyna jest osią powieści, i w tej roli spisuje się doskonale. Z jednej strony, delikatna i wrażliwa, a z drugiej, agresywna i nie cofająca się przed niczym, w chwilach gdy musi się zmierzyć z dużo silniejszym przeciwnikiem. Powierzając tej młodej dziewczynie rolę głównej postaci w książce, Autor, w odważny sposób, przełamuje stereotyp bohatera powieści sensacyjnej. Jednak absolutnie nie pozwala, by złamana została gatunkowa konwencja i stylistyka.
Porównaj ceny
W naszej porównywarce znajdziesz książki, audiobooki i e-booki, ze wszystkich najpopularniejszych księgarni internetowych i stacjonarnych, zawsze w najlepszej cenie. Wszystkie pozycje zawierają aktualne ceny sprzedaży. Nasze księgarnie partnerskie oferują wygodne formy dostawy takie jak: dostawę do paczkomatu, przesyłkę kurierską lub odebranie przesyłki w wybranym punkcie odbioru. Darmowa dostawa jest możliwa po przekroczeniu odpowiedniej kwoty za zamówienie lub dla stałych klientów i beneficjentów usług premium zgodnie z regulaminem wybranej księgarni.
Za zamówienie u naszych partnerów zapłacisz w najwygodniejszej dla Ciebie formie:
• online
• przelewem
• kartą płatniczą
• Blikiem
• podczas odbioru
W zależności od wybranej księgarni możliwa jest także wysyłka za granicę. Ceny widoczne na liście uwzględniają rabaty i promocje dotyczące danego tytułu, dzięki czemu zawsze możesz szybko porównać najkorzystniejszą ofertę.
Mogą Cię zainteresować
Książka na półkach
- 531
- 302
- 74
- 22
- 7
- 7
- 7
- 7
- 5
- 3
Cytaty
Mężczyzna ponownie głośno się roześmiał. - Mam na imię Borys. - Wykonał taki ruch, jakby chciał podać jej rękę. I wtedy stało się coś, co wprawiło w zdumienie wszystkich trzech mężczyzn znajdujących się w pokoju. Borys zawadził dłonią o stojącą filiżankę, strącając ją wraz ze spodeczkiem ze stołu. Jednak ani spodeczek, ani filiżanka nie dotarły do podłogi, gdzie niechybnie by s...
Rozwiń
Opinia
Siedemnastoletnia Tatiana jest typową moskiewską nastolatką, dorasta w zamożnym domu w dobrej dzielnicy. Mimo życia w dostatku dziewczyna wcale nie jest rozkapryszona ani zuchwała. Czuje się szczęśliwa w swojej rodzinie, ma przystojnego przyjaciela i hobby, któremu całkowicie się poświęca i z którego czerpie satysfakcję. Jednak pewnego wieczoru jej życie wywraca się do góry nogami , gdy po wyczerpującym treningu gimnastyki wraca do domu i natrafia tam na brutalnie zbezczeszczone zwłoki rodziców i siostry. Nastolatka już od progu czuła, że coś jest nie tak, ale tego co zobaczyła kompletnie się nie spodziewała. Pomimo tego wstrząsającego odkrycia, jest w stanie zachować zimną krew i zastanowić się nad tym co się stało. W domowej skrytce znajduje dziwne ampułki i pendrive, pozostawione jej przez ojca. Instynktownie postanawia nie zawiadamiać policji o tym zdarzeniu. Tatiana wie, że może być teraz na celowniku mordercy. Zabiera tajemnicze znalezisko i ucieka z domu, żeby znaleźć schronienie u swojego przyjaciela. Dziewczyna musi odbyć przyśpieszoną lekcję dojrzewania i wykonać śmiertelnie niebezpieczną misję.
Wiktor Mrok stworzył absorbującą i pełną sprzeczności opowieść. Nie jest to zła książka, jest po prostu specyficzna. Do stylu autora trzeba się przyczaić i albo go się polubi, albo znienawidzi. Początkowo treść jest ciąży i trochę się dłuży. Akcja powoli, ale stopniowo się rozwija, dopiero gdzieś w 1/3 zauważalnie przyśpiesza. Sporo stron poświęconych jest wprowadzeniu i skomplikowaniu fabuły, dostajemy jedynie strzępki nie do końca zrozumiałych informacji. Jednak wszystkie te niedopowiedzenia składają się później w spójną całość, nie ma zauważalnych luk w rozumowaniu. Niektóre sytuacje wydają się być niekiedy naciągane. Mimo wiedzy o tym, iż książka opiera się na autentycznych wydarzeniach, to ciężko stwierdzić co było prawdą, a co jedynie fikcją literacką. Przeważający jest wątek miłosny, szczególnie widoczny gdzieś od połowy książki, wtedy intryga kryminalna trochę usuwa się na bok i akcja ponownie zwalnia. Tatiana jest typową superbohaterką, niesamowicie opanowana i twarda. Jeżeli chodzi o kreację bohaterów, to wszyscy oni są wyidealizowani, co irytuje. Byli tacy sztuczni i nienaturalni, nie zżyłam się z żadnym z nich. Pomimo tych kilku wad uważam, że jak na debiut autorowi wyszło naprawdę dobrze. W istocie jest to dobra, trzymająca w napięciu pozycja.
Siedemnastoletnia Tatiana jest typową moskiewską nastolatką, dorasta w zamożnym domu w dobrej dzielnicy. Mimo życia w dostatku dziewczyna wcale nie jest rozkapryszona ani zuchwała. Czuje się szczęśliwa w swojej rodzinie, ma przystojnego przyjaciela i hobby, któremu całkowicie się poświęca i z którego czerpie satysfakcję. Jednak pewnego wieczoru jej życie wywraca się do...
więcej Pokaż mimo to