„Cnotliwy książę” to wynik mojej wielkiej tęsknoty za kupnem książek. Niestety tym razem zmysł estetyczny nie zgodził się z walorem literackim, bo o ile okładka od razu mnie zaciekawiła, to sama książka była bynajmniej nieprzeznaczona dla mnie. Całkowicie oczarowana piękną okładką nie zwróciłam uwagi na to, że jest to typ literatury, który jakoś do mnie nie przemawia. Dopiero w domu zorientowałam się, że jest to biografia.

Ze streszczeniem książki miałabym duże problemy, bo mało z niej pamiętam. Biografia jak biografia: w znacznej większości obraca się wkoło jednej osoby. Rzadko, gdy czytam książkę, mam problemy ze zrozumieniem treści. Tym razem jednak, kiedy przeczytałam zdanie i zaczęłam następne już nie pamiętałam, co było w poprzednim. Wydaje mi się, że jest to spowodowane naukowym językiem, jakim biografia jest napisana. Nie przepadałam z takimi książkami, ale postanowiłam, że skoro już wydałam na nią pieniądze to szkoda by rzucić ją w kąt i może czas polubić się z biografiami. W nagromadzeniu wad „Cnotliwego księcia” można doszukać się jednak jakichś plusów. Zdałam sobie z tego sprawę na lekcji historii, kiedy to okazało się, że nie tylko potrafię wymienić imiona rodzeństwa Henryka, ale też jego krewnych wstępnych w linii prostej. Dokładne opisy, które pomogły mi dokładnie wyobrazić sobie konkretną sytuację czy rzecz to kolejna cecha, która również mi się podobała. Najbardziej z całej książki w pamięci utkwił mi opis popiersia małego Henryka.

Mimo tych niewielu zalet nad książką stawiam duży znak minus. Może nie dorosłam jeszcze do czytania biografii, a może sięgnęłam po prostu po niewłaściwą książkę tego typu (choć wydawało mi się inaczej, bo przecież bardzo lubię okres renesansu, a „The Tudors” był moim ulubionym serialem lat młodzieńczych. Cóż może po prostu wydanie książkowe tej epoki nie było dla mnie). Książka do mnie nie „przemówiła”, ale na pewno zaciekawi FANATYKÓW dynastii Tudorów, Yorków i Lancasterów.

„Cnotliwy książę” to wynik mojej wielkiej tęsknoty za kupnem książek. Niestety tym razem zmysł estetyczny nie zgodził się z walorem literackim, bo o ile okładka od razu mnie zaciekawiła, to sama książka była bynajmniej nieprzeznaczona dla mnie. Całkowicie oczarowana piękną okładką nie zwróciłam uwagi na to, że jest to typ literatury, który jakoś do mnie nie przemawia....