Jednym z moich największych szczęść jest fakt, że miałam szczęśliwe dzieciństwo.
Niestety, przypadki trudnego i nieszczęśliwego dzieciństwa są mi bliskie.

W pracy nauczyciela każdego roku pojawia się w moim życiu mały, bezbronny człowiek, który nie zasłużył na to, by mieć rodziców z problemami.

Te problemy chcąc nie chcąc rzutują na jego dalsze życie, na to jakim stanie się człowiekiem, kim będzie i co osiągnie, lub częściej czego nie osiągnie, bo nigdy nie dostał bodźca motywacyjnego od rodziców, którzy powinni w niego wierzyć.



Poradnik Wojciecha Gębury pozwala nie tylko zrozumieć problem bagażu, który przytłacza w dorosłym życiu, a którego początki biorą się nawet we wczesnym dzieciństiwe. Książka pozwala również stawić czoła nieprzychylnościom.



W sześciu nieszczególnie rozbudowanych rozdziałach autor prowadzi czytelnika przed drogę do prawdy i szczęścia.

Sam autor w dzieciństwie również wychowywał się w rodzinie dysfuncyjnej, lecz znalazł klucz do szczęścia, którym zapragnął podzielić się z innymi.


W pierwszym rozdziale poznasz wskazówki, które pozwolą ci przekonać się, że możesz mieć wymarzone życie, bo na nie zasługujesz. Autor prowadzi przez wartości ulotne, ale pozwala zrozumieć, że można zatrzymać je jednak na dłużej. Aby osiągnąć te cele trzeba jednak zacząć od siebie, nauczyć się żyć radośnie, znaleźć sobie pasję, wiele czasu poświęcać na rozmowy z ukochaną osobą, zaufać Bogu. Wszystkie to pomysły, które pozwolą ci myśleć pozytywnie o swoim życiu należy jednak pielęgnować.


Drugi rozdział poświęcony jest dysfunkcyjnym rodzinom. Autor uzmysławia znaczenie konotacji "rodzina" i "ciepło/bezpieczeństwo". Niestety nie dla wszystkich te słowa są ze sobą związane. Najczęstszym problemem w rodzinach dysfunkcyjnych jest alkoholizm i przemoc. Często występują jednak one w zależności. Dość złożonym problemem w niektórych rodzinach jest problem nierównego traktowania dzieci. Niby nic, a jednak odbija się to negatywnie w życiu człowieka. Do twgo często pojawia się podkopywanie wiary w siebie, które rodzice w swoich dzieciach umacniają. To z kolei rodzi kompleksy i powoduje brak akceptacji siebie.

W rodzinach zaburzonych problemem bardzo często jest szczupły budżet domowy. Dzieci z rodzin obarczonych problemami mają kłopoty z nauką.

Koło jakie wytwarzają rodziny patologiczne zdaje się nie mieć końca. Problemy przenikają przez siebie, zawsze się mnożą, przybierają na sile a w dziecku wytwarzają lęki i zaburzają samoakceptację.

W tym rozdziale autor już nie tylko przedstawia propozycje jak zmienić swoje życie. W tym rozdziale wchodzi w głąb siebie, dzieli się swoją historią, pokazuje własne problemy z dzieciństwa. A uwierzcie, jest ich sporo.


Autor w dalszych częsciach przechodzi do sensownie poukładanych rad, jak poradzić sobie z tym problemem. Pokazuje w jaki sposób zerwać ze środowiskiem destrukcyjnym, jak naprawić myślenie o samym sobie.


Po prostu pragnie przekonać, że każdy zasługuje na to, by kreować swoje szczęśliwe życie.

Jednym z moich największych szczęść jest fakt, że miałam szczęśliwe dzieciństwo.
Niestety, przypadki trudnego i nieszczęśliwego dzieciństwa są mi bliskie.

W pracy nauczyciela każdego roku pojawia się w moim życiu mały, bezbronny człowiek, który nie zasłużył na to, by mieć rodziców z problemami.

Te problemy chcąc nie chcąc rzutują na jego dalsze życie, na to jakim stanie...