Obejrzałam film, który mną mocno potrząsnął.
„Dziewczyna z portretu” nie tyle wzburzyła mnie emocjonalnie, co uzmysłowiła, jak mało wiem o świecie wewnętrznym osób z mniejszości seksualnych, o odmiennej orientacji seksualnej, o nieheteroseksualnych, czy, jak używa pojęcia ta pozycja, osób nieheteronormatywnych.
W skrócie LGBT.
Ta publikacja z kolei uświadomiła mi, jak mało wiem o świecie zewnętrznym, w którym muszą funkcjonować osoby o odmiennej orientacji seksualnej niż heteroseksualna. Sięgnęłam po nią świadomie. Chciałam wiedzieć więcej niż pokazał film i chciałam sobie wytłumaczyć tę wewnętrzną siłę zmuszającą człowieka do fizycznego urzeczywistnienia tożsamości płciowej niezgodnej z płcią biologiczną nawet za cenę śmierci. Chciałam zobaczyć i wytłumaczyć sobie ich świat z każdego punktu widzenia. Nie tylko od emocjonalnej strony osób LGBT, ale również od merytorycznej strony naukowej – kulturoznawczej, medycznej i społecznej.
Trafiłam na wyjątkową pozycję.
Jak podkreślili redaktorzy we wstępie, to „pierwsza tak obszerna i kompleksowa monografia opublikowana w Polsce, a poświęcona zdrowiu osób należących do mniejszości seksualnych”. W tym opracowaniu zawężona do lesbijek, gejów i biseksualistów. Stąd skrócony akronim LGB w tytule. Jej autorami jest „grono zasłużonych klinicystów praktyków: lekarzy i psychologów, biologów, specjalistów zdrowia publicznego oraz prawniczkę, znanych w kraju i na świcie ze względu na działalność naukową oraz zgłębianie tematyki seksuologicznej”. Wśród nich najbardziej znany mi nie tylko z publikacji, ale i z mediów, psychiatra, psychoterapeuta i seksuolog Zbigniew Lew-Starowicz. Nowatorstwo tej monografii kryje się również w obszernym, krytycznym wglądzie w naukowe piśmiennictwo zagraniczne licznie przytaczane, cytowane i autorsko tłumaczone, dotychczas dostępne tylko specjalistom. A ponieważ każdy z dziesięciu rozdziałów omawia odmienne zagadnienie tematu głównego, którego autorami są przedstawiciele różnych dyscyplin nauki, dlatego mogłam najpierw przyjrzeć się zagadnieniu od strony teoretycznej, zapoznającej mnie z nomenklaturą zdrowia psychicznego i seksualnego z podkreśleniem jej zmienności i płynności w definiowaniu, by w kolejnym rozdziale poznać historię kształtowania się poglądów na temat orientacji homo- i biseksualnej z uwzględnieniem najbardziej dramatycznego okresu rządów nazistów w III Rzeszy. Tę tragedię i skalę eksterminacji homoseksualistów poznałam wcześniej z czytanych wspomnień więźnia obozu koncentracyjnego Heinza Hegera , które zawarł w „Mężczyznach z różowym trójkątem”. Z kolei rozdział ukazujący „fenomen orientacji seksualnej, jej składowe i korelaty biopsychiczne” pokazały tę tematykę w kontekście społeczno-kulturowym, podkreślając złożoność i niejednoznaczność w jej określaniu lub deklarowaniu, a co za tym idzie – każdy z nas w jakimś aspekcie jej składowych może być biseksualny lub homoseksualny. Mogłam nawet zrobić sobie test według tabeli orientacji seksualnej Kleina. Polecam – niezwykle ciekawe doświadczenie autoanalizy seksuologicznej z niespodzianką w środku!
Te trzy pierwsze rozdziały wyposażyły mnie w niezbędną podstawę do zrozumienia kolejnych, tłumaczących, dlaczego około 10% populacji ludzkiej (s.99) żyje w permanentnym stresie.
To one omawiały skutki tego stresu. Szeroko analizowały problemy, z jakimi spotykają się LGB – zaburzenia psychiczne i seksualne, dyskryminacja, podwójne wykluczenie na tle psychogeriatrycznym, a w związku z tym konieczność poradnictwa i psychoterapii tychże osób oraz niezbędnej promocji zdrowia i edukacji seksualnej.
Ostatnie zagadnienie w końcowym rozdziale zainteresowało mnie najbardziej.
To w nim autorzy ukazali nie tylko pejoratywne, marginalne traktowanie LGBT, politykę milczenia w treściach edukacyjnych, pomijania i zniekształcania wiedzy, a także ogromne braki kompetencyjne osób nauczających i wychowujących dzieci oraz młodzież, ale również ignorancję osób decydujących o treści programów nauczania. Nie zdziwiły mnie te wnioski, ponieważ z edukacją seksualną w Polsce w ogóle jest bardzo źle, o czym czytałam niedawno w „Seksolatkach” Izabeli Jąderek. Uważam, że dopóki wychowania do życia w rodzinie będą uczyć katecheci, nigdy nie przeskoczymy do edukacji seksualnej LGBT.
Tym bardziej ważna jest ta interdyscyplinarna, rzeczowa i obiektywna publikacja.
Nie wyczerpuje jednak tematu nie tylko ze względu na dynamiczny rozwój środowiska LBGT i jego pozycji w społeczeństwie, ale również ze względu na brak badań w wielu jego omawianych aspektach lub nieprawidłowości proceduralnych podważających ich wiarygodność, jak podkreślali niektórzy autorzy. Zabrakło mi też w ostatnim rozdziale głosów współczesnych pedagogów, wyjaśniających skutki wychowania dzieci przez pary jednopłciowe i socjologów prognozujących obraz ewentualnego społeczeństwa przyszłości z tak odmienną strukturą odbiegającą od dotychczas uznawanego modelu: kobieta + mężczyzna + dziecko.
Lubię wiedzieć, co toleruję, a co akceptuję i dlaczego.
Nie zmienia to faktu, że jest ważną i niezbędną publikacją analizującą i pokazującą zagadnienie orientacji seksualnej wielodyscyplinarnie dla każdego bez wyjątku, ukierunkowującą pożądane działania, wskazującą problemy do rozwiązania i podkreślającą, jak wiele jest do nadrobienia w polskim społeczeństwie. Redaktorzy pozycji mają jednak nadzieję, że publikacja „będzie miała istotny wpływ na opracowanie i doskonalenie standardów postępowania z pacjentami LGB przez lekarzy i psychoterapeutów, a także na programy studiów w uczelniach medycznych, psychologicznych, pedagogicznych czy nauk społecznych” , na proces uświadamiania ludzi odpowiedzialnych za edukację, leczenie i opiekę społeczną oraz na zwalczanie uprzedzeń, świadomej agresji i powszechnej, ale nieuświadomionej miniagresji, dyskryminacji, nietolerancji, znoszenie barier społecznych i instytucjonalnych, by ostatecznie przyczynić się do utworzenia standardów postępowania z osobami neheteronormatywnymi, których w Polsce nie ma. Są konieczne, chociażby po to, by zaakceptować istnienie odmiennych orientacji seksualnych niż heteroseksualność z medycznego punktu widzenia, ujrzeć własne uwarunkowania kulturowe i uświadomić sobie za Alfredem Kinsey’em, jednym z twórców wiedzy na temat seksualności człowieka, że „istnieją tylko trzy zboczenia: abstynencja, celibat i zbyt późne małżeństwo”.
Reszta jest normą różnorodności!
http://naostrzuksiazki.pl/

Obejrzałam film, który mną mocno potrząsnął.
„Dziewczyna z portretu” nie tyle wzburzyła mnie emocjonalnie, co uzmysłowiła, jak mało wiem o świecie wewnętrznym osób z mniejszości seksualnych, o odmiennej orientacji seksualnej, o nieheteroseksualnych, czy, jak używa pojęcia ta pozycja, osób nieheteronormatywnych.
W skrócie LGBT.
Ta publikacja z kolei uświadomiła mi, jak...

Jest to nowość napisana przez polskich autorów, która ukazała się nakładem wydawnictwa PZWL. Zanim trafi do wszystkich dobrze zaopatrzonych księgarni, chciałabym się podzielić własną recenzją. Na początku nadmienię, że ze względu na deficyty na polskim rynku wydawniczym, a priori z entuzjazmem witam każdą rodzimą książkę o takiej tematyce. I mimo szlachetnego zamysłu autorów, po lekturze czuję się nieco oszukana. Książka została starannie wydana, ale jej objętość sztucznie rozdęto. Wśród redaktorów naukowych widnienie nazwisko Zbigniewa Lwa-Starowicza, który potem pojawia się jako ostatni ze współautorów tylko jednego z rozdziałów. Prawdopodobnie uwzględnienie pana profesora było zabiegiem mającym zapewnić przychylność wydawcy. Istnieje spora szansa, że w przeciwnym wypadku książka zostałaby raczej uczelnianym skryptem, a nie pozycją dostępną na rynku ogólnym. Dziwi mnie także dobór autorów, najbardziej tych z afiliacjami takimi jak Wałbrzyska Wyższa Szkoła Zarządzania i Przedsiębiorczości (sic!). Zaiste, zapewne jest to tak wielkie zagłębie polskiej wiedzy seksuologicznej, że osoby z tego przybytku są autorami aż 4 z 10 rozdziałów książki. Dodam, że nigdy ich na żadnej konferencji seksuologicznej nie widziałam. Mimo wszystko, dobór tematyki poszczególnych rozdziałów uważam za interesujący i postępowy.

Jedynie rozdział pierwszy jest dość ogólny. Mimo że zajmuje prawie 1/5 książki, nie ma w nim żadnego bezpośredniego odniesienia do osób LGB, a Deklarację Praw Seksualnych przytoczono w obu wersjach choć są one bliźniaczo podobne. Jedyne uzasadnienie dla takiego zabiegu jakie znajduję to fakt, że wersja z 2014 roku (nowsza) nie została (jeszcze?) przyjęta przez WHO. Cały zaś rozdział rozpoczynający książkę jest nudny i składa się z nic nie wnoszących wyliczanek definicji zdrowia, zaburzenia czy norm seksuologicznych, które i tak można odnaleźć w innych publikacjach.

Niejako kontrapunktem jest rozdział następny, w którym dr Maria Pawłowska w sposób zaskakująco błyskotliwy omawia koncepcję orientacji seksualnej podając przy tym wiele faktów. Co należy docenić, autorka postawiła raczej na udzielanie konkretnych odpowiedzi zamiast stawiania nowych pytań i pozostawiania czytelnika z mętlikiem w głowie co nader często dzieje się w tekstach traktujących o tej tematyce. Bardzo się cieszę, że nie natrafiłam tutaj na wykręt w postaci wprowadzania terminu "queer" czy opis skomplikowanych przypadków.

Rozdział kolejny dotyczy historii dyskryminacji osób nieheteroseksualnych. Wbrew temu co sugeruje tytuł, osoby biseksualne zostały potraktowane marginalnie. Bibliografia do rozdziału oraz przytaczane w tekście nazwiska zawierają liczne literówki i niekonsekwencje. Duży minus dla redakcji naukowej, ups!, pan Tritt jest redaktorem naukowym. Następnie znajdziemy całkiem poprawne przedstawienie współchorobowości i modelu stresu mniejszościowej w tekście G. Iniewicza, który tą tematyką zajmuje się od lat.

Rozdział piąty jest jednym z tych, na które bardziej czekałam, gdyż mówi o psychoterapii osób LGB. Kończy się on wyróżnionymi graficznie polskimi rekomendacjami dla terapeutów. Podczas lektury tekstu Bojarskiej spodziewałam się przede wszystkim porad praktycznych dotyczących typowych problemów wnoszonych na psychoterapii przez osoby LGB. By dobrnąć do tej marginalnie potraktowanej części musiałam się przedrzeć przez całe strony cytatów, głównie z osób przepraszających za to, że promowały tzw. terapię reparatywną. Lektura ciekawa, ale objętość cytatów można było ograniczyć bez szkody dla dzieła. Zupełnie już jednak nie rozumiem obszernego cytowania w tekście rekomendacji dla terapeutów skoro za kilka stron pojawią się one w całości. Znów czuję się jakby sugerowano mi, że jestem zacofana. Zamiast dać mi instrumentarium do pracy z problemami klinicznymi, poucza się mnie, że nie powinnam dążyć do zmiany orientacji seksualnej u pacjenta. Dodatkowo, z niezrozumiałych względów w tym rozdziale bibliografii wyjątkowo nie zaczęto od nowej strony jak to się działo w każdym innym przypadku.

Za bardzo potrzebne uważam ujęcie w książce tematyki samobójstw. Jednak wbrew temu co sugeruje tytuł i śródtytuły rozdziału 6 nie znajdziemy tu danych na temat samobójstw konkretnie osób LGB. Być może po prostu nie ma takich danych z obszaru Polski. Przytoczony krajowe dane dotyczące samobójstw w trzech odrębnych tabelach, tymczasem dane te można było zebrać w jednej, przyjaźniejszej dla czytelnika. Niedostatecznie dobrze wyjaśniono także, dlaczego to w tym rozdziale pojawiają się uzależnienia. Miłym zaskoczeniem dla mnie było ujęcie w książce tematyki osób starszych LGB. Mówiący o tym rozdział 7 warto polecić jako bibliografię osobom piszącym publikacje na temat starości i starzenia się.

Rozdział o zdrowiu seksualnym osób LGB jest czytelny, przekrojowy. Zawiera mało konkretnych informacji, ale też jest niedostatek badań na temat tej części populacji. W rozdziale 9 nie-lekarze piszą o kontaktach osób LGB z lekarzami. Tekst trąci patosem. Autorzy wmawiają, że lekarze są w społeczeństwie szanowani, nie odnoszą się do edukacji na uczelniach medycznych w zakresie zagadnień dotyczących osób nieheteroseksualnych. Tabelę rozciągniętą na strony 261 i 262 niewygodnie się czyta.

Gdyby nie liczne cytaty z osób biorących w Polsce udział w badaniu na ten temat uznałabym, że ostatnio rozdział dotyczący dyskryminacji ze strony personelu medycznego jest stronniczy. Temat jest bardzo ciekawy, plusem jest że istnieją rodzime dane. Chętnie zobaczyłabym ich porównanie z trendami światowymi, zwłaszcza, że autorzy wspominają o organizacjach zajmujących się tymi zagadnieniami i aktywnie działającymi w UK i USA. Drażni, że autorzy wspominają o prawach pacjenta w kontekście dyskryminacji i ich łamania, a nie wspominają o tajemnicy zawodowej, która determinuje część zachowań personelu i która również jest prawem pacjenta.

http://psunabude.blox.pl/2016/06/LGB-Zdrowie-psychiczne-i-seksualne-recenzja.html

Jest to nowość napisana przez polskich autorów, która ukazała się nakładem wydawnictwa PZWL. Zanim trafi do wszystkich dobrze zaopatrzonych księgarni, chciałabym się podzielić własną recenzją. Na początku nadmienię, że ze względu na deficyty na polskim rynku wydawniczym, a priori z entuzjazmem witam każdą rodzimą książkę o takiej tematyce. I mimo szlachetnego zamysłu...