Subtelnie stopniowana podróż do "jądra ciemności", które na koniec okazuje się i tak konstruktem rodem z innego miejsca, cywilizacji i czasu. By w pełni docenić te intymne opowieści o ludziach, trzeba mieć chyba dużo uwagi i dystansu do własnych utartych przekonań. Mnie było trudno, ale ratowałem się czytając o tych ludziach, miejscach i zdarzeniach w internecie. To pozwalało odetchnąć. Polecam, ale chyba lepiej nie rozciągać czytania za bardzo w czasie, aby w pełni doświadczyć powolnej zmiany klimatu w ciągu tej podróży.

Subtelnie stopniowana podróż do "jądra ciemności", które na koniec okazuje się i tak konstruktem rodem z innego miejsca, cywilizacji i czasu. By w pełni docenić te intymne opowieści o ludziach, trzeba mieć chyba dużo uwagi i dystansu do własnych utartych przekonań. Mnie było trudno, ale ratowałem się czytając o tych ludziach, miejscach i zdarzeniach w internecie. To...

Świetna, gęsta proza podróżna. Nie czyta się szybko ale warto smakować. Coraz bardziej dochodzę do przekonania, jak pisze zresztą autorka, "kobiecie jest łatwiej. Słabość jest kluczem." Oczywiście w docieraniu do prawdziwych uczyć, sedna zdarzeń. Facet niestety często natyka się na sytuację "bez pół litra nie rozbieriosz", co zaburza dosyć mocno tzw. obiektywną prawdę i kończy się albo rozważaniami o własnym ego bądź "testosteronową" fikcją.
Stanisławska, już prawie dwadzieścia pięć lat temu przemierzyła dużą część Afryki od Casablanki do Kinszasy, od Sahary i Sahelu po duszne podbrzusze butwiejącej Afryki równikowej.
Dobra, intrygująca i zmuszająca do myślenia proza podróżna.

Świetna, gęsta proza podróżna. Nie czyta się szybko ale warto smakować. Coraz bardziej dochodzę do przekonania, jak pisze zresztą autorka, "kobiecie jest łatwiej. Słabość jest kluczem." Oczywiście w docieraniu do prawdziwych uczyć, sedna zdarzeń. Facet niestety często natyka się na sytuację "bez pół litra nie rozbieriosz", co zaburza dosyć mocno tzw. obiektywną prawdę i...

Książkę czyta się dosyć przyjemnie :) Autorka podróżowała po Afryce i pokazuje nam jej świat. Niekiedy dosyć okrutny ... z pięknymi widokami, żywiołami, żarem z nieba. Ludźmi, którzy są przyjaźnie nastawieni, ale mają swoje tradycje do których wypada się niekiedy dostosować. Nie wiem dlaczego jakoś kiedy czytam o Afryce ten kontynent do mnie nie przemawia. I choć posiada piękne państwa. I czytałam już trochę książek o Afryce to choćby najlepszy reporter o niej pisał jakoś jestem na nie ... Książka sama w sobie wciąga, nie ma tutaj suchych faktów, a jest podróż. I w taką właśnie podróż zabrała nas autorka po północnej części Afryki. Polecam !!!

Książkę czyta się dosyć przyjemnie :) Autorka podróżowała po Afryce i pokazuje nam jej świat. Niekiedy dosyć okrutny ... z pięknymi widokami, żywiołami, żarem z nieba. Ludźmi, którzy są przyjaźnie nastawieni, ale mają swoje tradycje do których wypada się niekiedy dostosować. Nie wiem dlaczego jakoś kiedy czytam o Afryce ten kontynent do mnie nie przemawia. I choć posiada...

Przez moment uwierzyłem, że naprawdę rozumiem ten uber złożony kontynent. Pięknie napisane. Daje szansę przeżycia niesamowitej podróży do serca świata i oddaje szacunek ludziom, miejscom i historii, jaka by ona nie była.

Przez moment uwierzyłem, że naprawdę rozumiem ten uber złożony kontynent. Pięknie napisane. Daje szansę przeżycia niesamowitej podróży do serca świata i oddaje szacunek ludziom, miejscom i historii, jaka by ona nie była.

Trochę się zawiodłem, zbyt mało poczułem klimatu Afryki, trochę zbyt mało została mi przybliżona, za to dużo zostało przedstawionych szybko zapomnianych postaci, byc może dlatego nie mogłem się skupic jednorazowo na dłużej niż 30 min czytania, nie porwało mnie to. Na pewno jest też kilka interesujących fragmentów, opisów samych miejsc czy państw, co mnie trzymało przy lekturze.

Trochę się zawiodłem, zbyt mało poczułem klimatu Afryki, trochę zbyt mało została mi przybliżona, za to dużo zostało przedstawionych szybko zapomnianych postaci, byc może dlatego nie mogłem się skupic jednorazowo na dłużej niż 30 min czytania, nie porwało mnie to. Na pewno jest też kilka interesujących fragmentów, opisów samych miejsc czy państw, co mnie trzymało przy lekturze.

Domosławski skrzyżowany z "Pożegnaniem z Afryką". Albo Szczygieł z "Jądrem Ciemności". Tak piękną a zarazem przejmującą książkę napisała Olga Stanisławska. To piękno ma jednak wysoką cenę, mianowicie ogromną trudność. Nie wiem czy dorosłem do tej książki. Kilka razy mnie już pokonywała. Na końcu zaś dała mnóstwo satysfakcji. Za parę lat sprawdzę ponownie czy będzie równie urokliwa.

Domosławski skrzyżowany z "Pożegnaniem z Afryką". Albo Szczygieł z "Jądrem Ciemności". Tak piękną a zarazem przejmującą książkę napisała Olga Stanisławska. To piękno ma jednak wysoką cenę, mianowicie ogromną trudność. Nie wiem czy dorosłem do tej książki. Kilka razy mnie już pokonywała. Na końcu zaś dała mnóstwo satysfakcji. Za parę lat sprawdzę ponownie czy będzie równie...

Tym, którzy potrafią zbudować dom z nocy i samotności, podobno nic więcej nie może się już przytrafić.
Samotność ma najpierw twarz, czyjąś twarz, czyjeś ramię. Potem już nie. W końcu przeradza się w rodzaj spokoju.
Nie żałuję tych wieczorów spędzonych na oswajaniu samotności.

Moja recenzja: instagram: our.books.shelf

Tym, którzy potrafią zbudować dom z nocy i samotności, podobno nic więcej nie może się już przytrafić.
Samotność ma najpierw twarz, czyjąś twarz, czyjeś ramię. Potem już nie. W końcu przeradza się w rodzaj spokoju.
Nie żałuję tych wieczorów spędzonych na oswajaniu samotności.

Moja recenzja: instagram: our.books.shelf

O istnieniu Olgi Stansławskiej dowiedziałem dawno temu się podczas lektury 'Chwili przed zmierzchem' M. Kydryńskiego. Wtedy podróżowała razem z nim i Marcinem Mellerem przez Wschodnią Afrykę. Razem i nierazem, bo Olga Stanisławska wielką indywidualistką jest. Im więcej się o niej dowiadywałem tym bardziej wyrastała mi na kogoś w rodzaju Gertrudy Bell ('Królowa pustyni').
Niestety 'Rondo de Gaulle'a' - jedyna książka którą wydała - już od lat była niedostępna. Aż do teraz.
Warto było czekać te 16 lat.
To zbiór reportaży powstałych podczas rocznej podróży po Afryce Zachodniej (i Środkowej),tym razem. Stanisławska ma dar opowiadania.
Książka dla mnie magiczna. Będę do niej wracał.
Polecam, rzecz jasna.

O istnieniu Olgi Stansławskiej dowiedziałem dawno temu się podczas lektury 'Chwili przed zmierzchem' M. Kydryńskiego. Wtedy podróżowała razem z nim i Marcinem Mellerem przez Wschodnią Afrykę. Razem i nierazem, bo Olga Stanisławska wielką indywidualistką jest. Im więcej się o niej dowiadywałem tym bardziej wyrastała mi na kogoś w rodzaju Gertrudy Bell ('Królowa...

Nie wiem, czy poleciłabym tę książkę dla poznania Afryki. Nie jest ona typową książką podróżniczą. Owszem, autorka wspaniale portretuje codzienne życie lokalnej ludności, z którą spędza mnóstwo czasu, ale jest to raczej chwytanie ulotnych momentów i w ten sposób przekazywanie odczuć o Afryce. I być może właśnie dlatego warto sięgnąć po tę pozycję. Język jakim posługuje się Stanisławska jest po prostu piękny. Doskonale używa prostych, ale nieszablonowych porównań np że wiatr poupinał foliówki na uschniętym krzaku. Te porównania wryją w pamięć jednoznaczny obraz i już ma się wrażenie, że jest się na miejscu z autorką. Być może jest to ważniejsze niż zrozumienie Afryki?

Nie wiem, czy poleciłabym tę książkę dla poznania Afryki. Nie jest ona typową książką podróżniczą. Owszem, autorka wspaniale portretuje codzienne życie lokalnej ludności, z którą spędza mnóstwo czasu, ale jest to raczej chwytanie ulotnych momentów i w ten sposób przekazywanie odczuć o Afryce. I być może właśnie dlatego warto sięgnąć po tę pozycję. Język jakim posługuje się...

"Rondo de Gaulle'a" to krótka, ale niezwykle fascynująca podróż po Afryce zapomnianej przez media, nieobecnej zbytnio w świadomości przeciętnego Europejczyka. Bo oto odwiedzamy wraz z Olgą Stanisławską takie kraje jak Mauretania, Gwinea Równikowa, czy Zair. Na nadmiar opracowań czy reportaży z tamtych miejsc nie mamy co w Polsce narzekać, tym cenniejszy staje się każdy opis. A tym razem są to opisy niezwykle bezstronne, wolne od europocentrycznego spojrzenia, ale zarazem wolne również od dystansu.
Odwiedzanie bezdroży, ludzi, którzy nawet we własnym kraju są skazani na samych siebie sprawia, że wagi nabiera każdy detal, a zarysowany obraz Afryki zaskakuje nieoczywistością.
Wspaniała lektura, zanurzająca w innej rzeczywistości, poszerzająca wiedzę i z pewnością mogąca rozwinąć dalsze zainteresowanie tematem. Niestety jedyna książkowa publikacja Olgi Stanisławskiej, więc nie pozostało nic innego, jak rozsmakowywać się w tych kilkunastu opowieściach.

"Rondo de Gaulle'a" to krótka, ale niezwykle fascynująca podróż po Afryce zapomnianej przez media, nieobecnej zbytnio w świadomości przeciętnego Europejczyka. Bo oto odwiedzamy wraz z Olgą Stanisławską takie kraje jak Mauretania, Gwinea Równikowa, czy Zair. Na nadmiar opracowań czy reportaży z tamtych miejsc nie mamy co w Polsce narzekać, tym cenniejszy staje się każdy...