Biblia dla miłośników fizyki.
To, co najbardziej się rzuca w oczy to ogrom wiedzy zawartej w tej solidnej księdze oraz jakość wykonania. Rzeczywiście widać te drobiazgowe, wieloletnie badania źródłowe związane z dziejami fizyki, a także poważne potraktowanie tematu. Autor podszedł do poszczególnych problemów komplementarnie, czyli oprócz przedstawienia danej teorii poznajemy również kłopoty z jakimi borykali się uczeni badający podobne zagadnienia, fragmenty ich historii (nie brakuje elementów humorystycznych) i możliwości jakie się wiązały z idącymi za odkryciami przełomami intelektualnymi. Zapewne część opisów mogłaby być bardziej rozwinięta, a inne nieco skrócone, ale zamysł przekazania odpowiedniej pigułki wiedzy (czy wręcz: piguły) udało się w moim przekonaniu zrealizować.

„Historia fizyki” to na swój sposób pozycja interdyscyplinarna. Niby jest to książka o przeszłości, czyli ma wartość historyczną, ale z racji ilości materiału matematycznego (od którego się nie da uciec omawiając taką tematykę) balansuje na granicy literatury naukowej. Trochę może nawet popularnej, gdyż prof. Wróblewskiemu zależało na maksymalnie przystępnym przekazie, co jednak nie do końca się powiodło. Określenie beletryzowany podręcznik naukowy mogłoby tu pasować, ale znów nie jest to pozycja, z której można się uczyć do egzaminu.
Najlepiej po prostu postawić „Historię fizyki” na półce i zaglądać od czasu do czasu, dawkując sobie informacje o wybranym problemie fizycznym bądź badaczu jednocześnie mając na uwadze fakt, że przykład tej książki ukazuje jak powinna wyglądać popularyzacja nauki.

Biblia dla miłośników fizyki.
To, co najbardziej się rzuca w oczy to ogrom wiedzy zawartej w tej solidnej księdze oraz jakość wykonania. Rzeczywiście widać te drobiazgowe, wieloletnie badania źródłowe związane z dziejami fizyki, a także poważne potraktowanie tematu. Autor podszedł do poszczególnych problemów komplementarnie, czyli oprócz przedstawienia danej teorii...