Cieszę się, że przeczytałem tę książkę i że w ogole na nią trafiłem. Dzięki Zygmuntowi Klukowskiemu przeniosłem się w czasie. A był to czas ogromnej próby. Klukowski w obliczu potworności wojny i tego co działo się po wojnie był moim sumieniem.
Smutne były jego powojenne dzieje. Za współpracę z AK dwa razy był w więzieniu; rok w Lublinie, a później skazany na 10 lat dwa lata odsiedział we Wronkach. Jego syn Tadeusz Klukowski za powojenną konspirację dostał w 1953 roku karę śmierci i go rozstrzelano. Zygmunt Klukowski do końca życia (1959) nie dostał żadnych wiadomości o synu. Do dzisiaj nie wiadomo gdzie został pochowany.
Zapiski Klukowskiego obejmujące okres powojenny, czyli po 1944 roku, zostały ujawnione dopiero po 1991 roku, kiedy jego pierwszy syn z pierwszego małżeństwa - Jerzy Klukowski - przyjechał ze Stanów i dał ogłoszenie do gazet że ich poszukuje. Wiedział, że jego ojciec powierzył je zaufanej osobie. Udało mu się je pozyskać. Lecz niedługo się nimi cieszył; kilka dni później odwiedzając Kraków zmarł tam na atak serca.
Karta, wydając "Zamojszczyznę", odnalazła wnuka Zygmunta - Andrew Klukowskiego - aż w Tajlandii i pozyskała do niniejszego wydawnictwa owe zapiski.
Jest moc w tych dwóch tomach "Zamojszczyzny". Jest moc i magia.

Cieszę się, że przeczytałem tę książkę i że w ogole na nią trafiłem. Dzięki Zygmuntowi Klukowskiemu przeniosłem się w czasie. A był to czas ogromnej próby. Klukowski w obliczu potworności wojny i tego co działo się po wojnie był moim sumieniem.
Smutne były jego powojenne dzieje. Za współpracę z AK dwa razy był w więzieniu; rok w Lublinie, a później skazany na 10 lat dwa...

Dzienniki z czasów okupacji Zygmunta Klukowskiego, lekarza ze Szczebrzeszyna, ukazały się w wersji mocno ocenzurowanej prawie 50 lat temu, a mimo to od razu zostały uznane za jedno z najcenniejszych źródeł pamiętnikarskich do dziejów Drugiej Wojny Światowej na polskiej prowincji. Dziś otrzymujemy wybór (niestety tylko wybór i to nie wiadomo według jakich kryteriów dokonany…) z całego okresu opisanego przez Klukowskiego, z lat 1918 – 1959. Spostrzegawczość, niezależność ocen, inteligencja i sprawność pisarska, umiejętność przedstawienia całościowego obrazu tragedii, jaką przeszła Zamojszczyzna w latach Drugiej Wojny i bezpośrednio po niej, stanowią podstawowe zalety tego dziennika. Należy do nich także nieunikanie kwestii drażliwych: nieudolności administracji i groteskowości świąt państwowych w latach trzydziestych, a także donosicielstwa i antysemityzmu w czasie okupacji. Czy doczekamy się kiedyś edycji całości?

Dzienniki z czasów okupacji Zygmunta Klukowskiego, lekarza ze Szczebrzeszyna, ukazały się w wersji mocno ocenzurowanej prawie 50 lat temu, a mimo to od razu zostały uznane za jedno z najcenniejszych źródeł pamiętnikarskich do dziejów Drugiej Wojny Światowej na polskiej prowincji. Dziś otrzymujemy wybór (niestety tylko wybór i to nie wiadomo według jakich kryteriów...

Rzecz zdecydowanie warta przeczytania, nie tylko przez fascynatów historii. Jedna z najlepszych rzeczy przedstawiająca życie i realia międzywojnia, wojny i pierwszych lat Polski ludowej.

Rzecz zdecydowanie warta przeczytania, nie tylko przez fascynatów historii. Jedna z najlepszych rzeczy przedstawiająca życie i realia międzywojnia, wojny i pierwszych lat Polski ludowej.