Kiedy skończyłem lekturę świetnej „Klasy” nieznanego mi dotąd autora Dominika W. Rettingera, nasunęła mi się jedna myśl: jedynym pozytywnym aspektem polskich afer politycznych i gospodarczych są powstające w związku z nimi a może i na ich podstawie fabuły doskonałych thrillerów. Przyznać też muszę, że jestem pod wrażeniem i kiedy zbytnio jeszcze nie ochłonąłem, pochwał i wiwatów w kierunku autora szczędził nie będę. Nie chcę tutaj dowodzić, który polski autor lepszy czy gorszy, i który z nich ma mocniejsze i bardziej przyciągające uwagę pomysły. Zapewniam jedynie każdego czytelnika, żądnego murowanych wrażeń, że na „Klasie” się nie zawiedzie, gdyż powieść ta została napisana w taki sposób, aby nie dopuścić do oderwania wzroku od tekstu. Krótkie i dynamiczne sceny, ciągłe zmiany miejsca akcji i osób biorących w niej udział, zapewniają niesamowitą dawkę wrażeń i buzowanie adrenaliny, zupełnie jak przy skoku spadochronowym.
Mocną stroną książki są jej bohaterowie. Imponująca gama postaci została stworzona w taki sposób, aby czytelnik mógł wybrać sobie faworyta i właśnie jemu kibicować. Autor nie ułatwia jednak podjęcia takiej decyzji, bowiem prawie nikt w tej powieści nie jest tym za kogo się podaje i do samego końca nie wiadomo kto jest tym złym. Zatem decyzja komu zaufać wcale do łatwych nie należy. Cieszy też fakt, że autor na zakończenie daje czytelnikowi nadzieję na kontynuację tej powieści. Oby tylko nie była ona złudna. Jeśli kolejne książki (mam nadzieje, że będą) Dominika W. Rettingera będą trzymać taki poziom, to „Klasa” może być głosem autora, który mocno zamiesza w polskim thrillerze.
Na koniec krótka uwaga dla wielbicieli teorii spiskowych. A może takie książki powstają na zamówienie elit rządzących? Wiadomo w jakim celu…
Ocena: 5,5/6

Kiedy skończyłem lekturę świetnej „Klasy” nieznanego mi dotąd autora Dominika W. Rettingera, nasunęła mi się jedna myśl: jedynym pozytywnym aspektem polskich afer politycznych i gospodarczych są powstające w związku z nimi a może i na ich podstawie fabuły doskonałych thrillerów. Przyznać też muszę, że jestem pod wrażeniem i kiedy zbytnio jeszcze nie ochłonąłem, pochwał i...