"WSZYSTKO CO POTRÓJNE NAJLEPSZE" (W. Łoziński)

To już moje trzecie spotkanie z rodziną Poldarków... Tak właśnie chciałam zacząć swoją opinię, ale piszę ją dopiero teraz po skończeniu czwartego tomu. To chyba dobrze świadczy o książce - że nie chce się marnować cennego czasu na inne rzeczy tylko śledzić dalsze losy bohaterów w kolejnych tomach. Jednak przemyślenia zostały. Oto one:

Najkrótsza książka z serii, jednak wiele się dzieje, a księgę pierwszą uważam za najbardziej emocjonującą ( szczęście w nieszczęściu, że oglądałam trochę serial bo nie wytrzymałabym chyba z troski o bohaterów).

Żeby nie było, że tylko pierwsza część - dalej też jest świetnie. Książka ( seria) utrzymuje wysoki poziom i nie można się oderwać.

Bardzo się cieszę, że było trochę więcej doktora Dwighta. W poprzedniej części było go tak mało, że gdyby nie serial to bym go na pewno nie polubiła a nawet znienawidziła za to co zrobił Markowi.Dopiero tu można go lepiej poznać i w pełni polubić.

Jeśli chodzi o bohaterów to się niezmiernie cieszę, że Jud nie jest jednym z moich ulubionych ( choć jego teksty są nieraz genialne - przynajmniej dla mnie) bo bym tylko niepotrzebnie płakała nad książką. Dlaczego? Dowiedzcie się sami czytając, bo warto - jeden z ciekawszych pomysłów.

Nie pozostaje mi nic innego niż POLECIĆ tę książkę wszystkim i ostrzec: nawet największe śpioszki ( czyli m.in. ja) przez tę książkę mogą czuć się niewyspane i zrezygnować z przyjemności jaką jest sen. Od książki nie sposób się oderwać. Ja nie próbuję i dalej będę zagłębiać się w losy bohaterów - dalej już nie widziałam serialu więc będzie to wielka zagadka co jeszcze może wymielić autor a wiem że stać go na najlepsze pomysły.

I tradycyjnie przy Poldarku cząstka książki dla was :) :

" Czy nie warto czasem stanąć z boku i popatrzeć na innych, by się przekonać, jak samemu wyglądałoby się na ich miejscu?"

"WSZYSTKO CO POTRÓJNE NAJLEPSZE" (W. Łoziński)

To już moje trzecie spotkanie z rodziną Poldarków... Tak właśnie chciałam zacząć swoją opinię, ale piszę ją dopiero teraz po skończeniu czwartego tomu. To chyba dobrze świadczy o książce - że nie chce się marnować cennego czasu na inne rzeczy tylko śledzić dalsze losy bohaterów w kolejnych tomach. Jednak przemyślenia zostały....