Nareszcie mogłem przeczytać wszystkie tomy cyklu "Przed Incalem". Niech żyją integrale :) Co tu dużo pisać, duet Jodorovsky - Janjetov jest niemal tak dobry jak Jodorovsky-Moebius. Uczeń niemal dogonił mistrza a właściwie świetnie go odwzorował. Czasami ma się wrażenie, że to faktycznie Moebius. Dodając do tego psychotyczną wyobraźnię Jodorovsky'ego i mamy suprasupramega.

Świetnie stworzyli historię poprzedzającą zamieszanie wokół Incala. Całkiem udanie wyjaśnili kilka wątków, które pojawią się później. Może całe zakończenie, dosłownie końcówka jest skompresowana, taka skrócona na siłę. Bo przecież można było przez te sześć tomów ją udatnie wiązać. A tak zrobiono to na kilku ostatnich planszach przez co powstał nieco taki słaby, poklatkowy gradient. Tak spięli cykle, ale w moim odczuciu nie było to gładkie przejście.

Ktoś kto zna dzieła Jodorovsky'ego wie czego się spodziewać. Sięga bowiem do najmroczniejszych ale i do najjaśniejszych zakamarków ludzkiej duszy. Ciągły dualizm i kontrasty, które ostatecznie lubi spajać w jedno. Odbija w krzywym zwierciadle ludzkie pragnienia i żądze, spłyca je do samego mułu. Taki jest świat miasta szybu. Ale z mułu wyrasta doskonały lotos.

Grafiki są bogate w szczegóły a w kadrach sporo się dzieje. Dlatego też czytanie zajmuje więcej czasu niż by można się spodziewać. Nie ma się co spieszyć - to uczta w najlepszej restauracji w mieście. I nie ma znaczenia, że czytaliście najpierw Incala a potem jego prequel - będziecie się dobrze bawić jak po zażyciu najlepszego SPV ;)

Nareszcie mogłem przeczytać wszystkie tomy cyklu "Przed Incalem". Niech żyją integrale :) Co tu dużo pisać, duet Jodorovsky - Janjetov jest niemal tak dobry jak Jodorovsky-Moebius. Uczeń niemal dogonił mistrza a właściwie świetnie go odwzorował. Czasami ma się wrażenie, że to faktycznie Moebius. Dodając do tego psychotyczną wyobraźnię Jodorovsky'ego i mamy...

Jak zawsze u Jodorowsky'ego trochę seksu, przemocy i pseudo filozofii wymieszanej z religią. Wszechogarniająca pogarda dla ludzkości. Czyta się to świetnie i o dziwo nie wywołuje depresji Po pierwszym albumie cała akcja nabiera szybkiego tępa, dzięki czemu od komiksu trudno się oderwać. Nie tak wielkie jak Inkal, ale i tak warto przeczytać i poznać przygody Johna Difool przed jego kanonicznym występem.

Jak zawsze u Jodorowsky'ego trochę seksu, przemocy i pseudo filozofii wymieszanej z religią. Wszechogarniająca pogarda dla ludzkości. Czyta się to świetnie i o dziwo nie wywołuje depresji Po pierwszym albumie cała akcja nabiera szybkiego tępa, dzięki czemu od komiksu trudno się oderwać. Nie tak wielkie jak Inkal, ale i tak warto przeczytać i poznać przygody Johna Difool...