W tej polskiej medycynie jest niestety tak, że wystarczy tytuł profesora, żeby wypowiadać się na każdy temat. To nic, że jestem specjalistą od jakichś rzadkich przypadków nowotworów układowych, przecież wiem, jak powinna funkcjonować polska onkologia jako całość, jak to powinno być zorganizowane, jaki powinien być sposób postępowania z każdym pacjentem. U nas onkologią zajmują się zbyt często specjaliści prowadzący badania kliniczne, tak zwani klinicyści, a nie ma ludzi, którzy podejmowaliby decyzje, patrząc z szerszej perspektywy. Poza tym wkurza mnie to przenikanie się środowiska medycznego z farmaceutycznym. Doskonale rozumiem, że przemysł farmaceutyczny to immanentna część całości, ale brakuje regulacji, obwarowań, które sprawiłyby, żeby nie dochodziło do konfliktów moralnych. A o czym pan mówi? O szkoleniach na przykład? Szkolenia i cała ta onkoturystyka to jest akurat wierzchołek góry lodowej. Chodzi mi o lobbing na rzecz niektórych leków robiony w sposób… bardzo mało etyczny, z wykorzystywaniem pacjentów. To budzi mój sprzeciw.

W tej polskiej medycynie jest niestety tak, że wystarczy tytuł profesora, żeby wypowiadać się na każdy temat. To nic, że jestem specjalistą ...

Etyka...tak, to jest dla mnie w tej pracy bardzo ważne. To jest podstawa. Chcę być w porzątku wobec pacjenta i chcę być w porzątku wobec siebie oraz wartości, które wyznaję. Tu nie ma miejsca na kompromisy.

Etyka...tak, to jest dla mnie w tej pracy bardzo ważne. To jest podstawa. Chcę być w porzątku wobec pacjenta i chcę być w porzątku wobec sie...

Nabrałam takiego dystansu do życia, dystansu w sensie odróżniania, co jest ważne, a co jest pierdołą. Fajnie, jak są pieniądze i się zarabia, no super! Ale jak ich nie ma, to trudno, kiedyś może będą, coś innego może dawać radość. Slogany i banały typu pieniądze szczęścia nie dają, kiedy na co dzień obcuje się z nieszczęściem, okazują się prawdziwe. I co z tego, że ktoś może kupić wszystko? Nie kupi czegoś najważniejszego. Życia... Stać go na najdroższy lek? A jeśli w tej chorobie on nie zadziała? Całe życie byłam taką prymuską. Wszystko musiało być idealnie. I dalej mam tak, że jak coś robię, to musi być zrobione rzetelnie, nie lubię fuszerki, ale… Co z tego, że dziś z moją córką Karoliną nie odkurzyłyśmy w mieszkaniu? Odkurzymy może za trzy dni! Ale jeszcze dziesięć lat temu to by była awantura! Jak to? Nieodkurzone? Co? A dziś? Nie chce ci się? Masz gorszy nastrój, to dobra, chodź, posiedzimy sobie, wypijemy kieliszek wina, odpoczniemy i pogadamy, spędzimy ze sobą trochę czasu, bo jak mówił ksiądz Kaczkowski: „Jest później, niż się wydaje”. Słuchajcie, ja naprawdę w takie rzeczy wierzę. Dzisiaj, po latach pracy wiem, że jak jest coś ważnego w życiu, to nie wolno tego przegapić i trzeba się na tym skupić, bo nigdy nie wiadomo, kiedy mnie trafi. Każdy z nas może zachorować, onkolodzy to też ludzie. A najważniejsze jest obcowanie z drugim człowiekiem.

Nabrałam takiego dystansu do życia, dystansu w sensie odróżniania, co jest ważne, a co jest pierdołą. Fajnie, jak są pieniądze i się zarabia...