Okładka robi dobre wrażenie. Otwieram książkę, witają mnie podziękowania. Czytam i nagle wpadam w panikę, bo okazuje się, że powieść została napisana przez polskiego autora! Wstyd się przyznać, ale unikam polskich autorów... Na swoje usprawiedliwienie powiem tylko, że od niedawna staram się pozbyć uprzedzeń i powoli zapoznaję się ze współczesną twórczością Polaków, a ta recenzja jest tego dowodem.
Opis książki jest dość tajemniczy i tak naprawdę po jego przeczytaniu, wiedziałam tylko, że będzie to jakaś fantastyka. Początkowo niełatwo było mi się wgryźć w fabułę i pojąć sens historii, ale jakoś po pierwszym rozdziale, zaczęło mi się powoli rozjaśniać w głowie.
Mamy tu do czynienia z enigmatyczną Organizacją, działającą gdzieś w odległej krainie, która szkoli sieroty na przyszłych zabójców. Dzieci uczą się między innymi walki, brutalności, wytrzymałości na ból i sztuki obserwacji, pod czujnym okiem surowych trenerów. Są przygotowywane do roli marionetek, które bez szemrania będą wykonywać polecenia i dokonywać zbrodni w białych rękawiczkach.
Główną bohaterką jest Adria, którą poznajemy jako dziecko i dalej śledzimy jej przeobrażenie z niewinnej dziewczynki, w twardą nastolatkę. W książce występuje wielu bohaterów, ale tak naprawdę żadnemu z nich nie została poświęcona większa uwaga. Trochę brakowało mi jakiś intryg między uczniami i bliższego poznania ich poza treningami. Myślę, że przełamanie tej rutyny szkolenia, uczyniło by książkę jeszcze ciekawszą i dodatkowo nadało postaciom charakteru, ale rozumiem też, dlaczego autor przedstawił to tak, a nie inaczej.
Zaskoczyło mnie to, że podczas czytania nie wiedziałam, do jakiej książki mogłabym porównać "Adrię", bo chociaż może fabuła nie jest aż tak oryginalna, to powieść została przedstawiona w nieco inny sposób i nie mogę jej zarzucić schematyczności. Jak już się raz wciągnęłam, to nie byłam w stanie się oderwać!
Ta książka należy do rodzaju fantastyki, która nie do końca mnie przekonuje i to był chyba główny problem. Nie potrafię tego dokładnie wytłumaczyć, ale chodzi o taki klimat średniowiecznego fantasy, który jednak nie za bardzo trafia w moje gusta. Chociaż takie opowieści nie są do końca w moim guście, to "Adria" mimo wszystko mi się podobała i uważam, że ta historia ma potencjał.
W książce pojawia się trochę błędów, na szczęście nie na tyle dużych, żeby odstraszyć czytelnika. Zauważyłam też, że w niektórych momentach występuje nagromadzenie zdań pojedynczych i aż się prosi, by niekiedy zamiast kropki użyć przecinka, bo wtedy tekst byłby bardziej płynny. Sądzę, że tej historii zabrakło takiego ostatecznego doszlifowania, ale ogólnie jest w porządku.
Przyznaję, że niepotrzebnie się bałam i zostałam pozytywnie zaskoczona. "Adria" to pierwsza część nieźle zapowiadającej się serii i jeżeli autor nada bohaterom więcej charakteru i rozwinie nowe wątki, to kontynuacja na pewno okaże się jeszcze lepsza.
Myślę, że sięgnę po kolejną część, bo jestem ciekawa w jakim kierunku to dalej pójdzie. Dzięki takim książkom powoli przekonuję się do polskich autorów, więc Wam również polecam przeczytać! ;)

Okładka robi dobre wrażenie. Otwieram książkę, witają mnie podziękowania. Czytam i nagle wpadam w panikę, bo okazuje się, że powieść została napisana przez polskiego autora! Wstyd się przyznać, ale unikam polskich autorów... Na swoje usprawiedliwienie powiem tylko, że od niedawna staram się pozbyć uprzedzeń i powoli zapoznaję się ze współczesną twórczością Polaków, a ta...