Dzięki obecności na LC systematycznie poszerzam swoje horyzonty czytelnicze sięgając po lektury które wcześniej omijałam szerokim łukiem. Te próby wypadają różnie jednak nie ustaję w poszukiwaniach perełek.

Niestety książka Danki Braun "Krwawy medalion" nie przypadła mi do gustu i mimo bardzo wysokich ocen i mocnych rekomendacji nie zdobyła mojego serca. To współczesna opowieść której kołem napędowym są wydarzenia mające miejsce podczas II wojny światowej.
Już na początku czytelnika przytłacza cała plejada postaci i trudno w przypadku tej książki mówić o głównych bohaterach bo autorka prowadzi kilka wątków z podobną intensywnością i atencją.
Wydarzeniem od którego rozpoczyna się cała historia jest śmierć pod kołami samochodu Świętej Zośki, mieszkanki małej wsi która przez całe życie żyła w odosobnieniu i z dala od innych mieszkańców. Sporadyczny kontakt utrzymywała jedynie ze swoją szkolną koleżanką oraz jej córką i zięciem który przy okazji odwiedzin teściowej udzielał zmarłej porad lekarskich.
W testamencie zostawia im rozwalającą się chałupkę oraz srebrny medalion który mimo iż bardo ładny nie przedstawia wielkiej wartości.
Szybko jednak okazuje się że jest on kluczem do rozwiązania zagadki z przeszłości a chętni aby go zdobyć nie cofną się przed niczym.

W mojej ocenie książka ta ma wiele minusów. Po pierwsze mnogość bohaterów i ich wzajemnych relacji która wprowadza mętlik w głowie czytelnika. Przypominają one trochę brazylijskie telenowele gdzie jedna z bohaterek jest niedawno odnalezionym dzieckiem sławnego lekarza, a jej mąż miał narzeczoną która była jego bliską kuzynką i mimo małżeństwa nie przestała robić do niego maślanych oczu.
Do kompletu mamy też parę gejów ukrywających swą miłość przez lata, wątek kryzysu małżeńskiego i po drodze kila zabójstw.
W głowie aż się kręci od tych pomysłów którymi można byłoby śmiało obdzielić kilka innych książek.
Wszystko to wprowadza niesamowity chaos który towarzyszył mi do końca lektury.

Nie podoba mi się też styl autorki. Jeśli czytam gdzieś że "włosy bohaterki koloru sztabek złota spadały kaskadą na jej ramiona" to zęby zaczynają mi mimowolnie zgrzytać. Mam alergię na taką pisaninę. Jestem mocno rozczarowana lekturę. Ja tej książki nie polecam.

Dzięki obecności na LC systematycznie poszerzam swoje horyzonty czytelnicze sięgając po lektury które wcześniej omijałam szerokim łukiem. Te próby wypadają różnie jednak nie ustaję w poszukiwaniach perełek.

Niestety książka Danki Braun "Krwawy medalion" nie przypadła mi do gustu i mimo bardzo wysokich ocen i mocnych rekomendacji nie zdobyła mojego serca. To współczesna...