Przeczytałam prawie połowę książki i dalej nie dam rady. Słowotok autorów, pisany prostackim i niechlujnym językiem jest dla mnie nie do zniesienia. Nie chodzi nawet o to, że co jakiś czas padają wulgaryzmy, bo aż taka wrażliwa nie jestem. Większy problem mam z tym, że gdyby wycisnąć książkę jak gąbkę, treści pozostałoby niewiele, za to historii niezbyt wysokich lotów z życia pracowników gastronomii od groma. Chyba, że dla kogoś ciekawe jest dowiedzieć się jak inni balują, jak prostacko potrafią się zachować względem dostawców czy klientów, jak sobą nawzajem pomiatają itp. Dla autorów najwyraźniej takie oblicze gastrobandy stanowi sedno gastronomii i powinno być dla czytelnika (w domyśle klienta) interesujące. Do tego wydają się nie mieć zupełnie koncepcji, co właściwie chcieliby przekazać czytelnikowi, więc serwują mu historie typu love & hate, mnóstwo powtórzeń czy biznesowych prawd objawionych (przy czym tych faktycznie przydatnych brak). To wszystko okraszone grubo ciosanymi żarcikami w stylu podchmielonej duszy towarzystwa na mocno zakrapianej imprezie. Dla mnie strata czasu. Jednak książka może spodobać się fanom "Pokolenia Ikea".

Przeczytałam prawie połowę książki i dalej nie dam rady. Słowotok autorów, pisany prostackim i niechlujnym językiem jest dla mnie nie do zniesienia. Nie chodzi nawet o to, że co jakiś czas padają wulgaryzmy, bo aż taka wrażliwa nie jestem. Większy problem mam z tym, że gdyby wycisnąć książkę jak gąbkę, treści pozostałoby niewiele, za to historii niezbyt wysokich lotów z...