Z jakiegoś powodu to ważna dla mnie książka. Chyba nawet ważniejsza niż mi się wydaje. Jest coś tajemniczego, dziwnego, wielkiego ale też wyczuwalnie prawdziwego w pieśniach Aborygenów, ludzi których dopiero w drugiej połowie lat sześćdziesiątych XX wieku wykreślono z oficjalnej „Księgi Flory i Fauny” tzn. uznano ich za istoty ludzkie i przyznano prawa obywatelskie. To coś Chatwin też wyczuł i jak umiał przedstawił w swojej książce, a to zadanie naprawę niełatwe. Warto.

Z jakiegoś powodu to ważna dla mnie książka. Chyba nawet ważniejsza niż mi się wydaje. Jest coś tajemniczego, dziwnego, wielkiego ale też wyczuwalnie prawdziwego w pieśniach Aborygenów, ludzi których dopiero w drugiej połowie lat sześćdziesiątych XX wieku wykreślono z oficjalnej „Księgi Flory i Fauny” tzn. uznano ich za istoty ludzkie i przyznano prawa obywatelskie. To coś...

Proza właściwie na pograniczu gatunków. Jest to opis wyprawy do Australii w poszukiwaniu - nie jest to łatwo wytłumaczyć - linii czy też dróg, które są jednocześnie pieśniami i mają głębokie duchowe, religijne znaczenie dla rdzennych mieszkańców Australii. Linie te ciągną się nieraz przez tysiące kilometrów przez cały kontynent australijski. Chatwin spotyka w czasie swej podróży barwne postaci, Australijczyków, Aborygenów i nie tylko. Spotkania skrzą się od humoru, czasem dość czarnego.

Powieść przeplatają obszerne cytaty i fragmenty dzieł dotyczących początków człowieka jako gatunku, życia koczowniczego, sztuki. Sztuka jest też ważnym tematem tej książki, podobnie jak dyskryminacja rdzennej ludności. Czytało się bardzo przyjemnie, z pewnością będę czytać jeszcze tego legendarnego brytyjskiego podróżnika.

Proza właściwie na pograniczu gatunków. Jest to opis wyprawy do Australii w poszukiwaniu - nie jest to łatwo wytłumaczyć - linii czy też dróg, które są jednocześnie pieśniami i mają głębokie duchowe, religijne znaczenie dla rdzennych mieszkańców Australii. Linie te ciągną się nieraz przez tysiące kilometrów przez cały kontynent australijski. Chatwin spotyka w czasie swej...

Chatwin zabiera czytelników w podróż do Australii. Z dala od wielkich metropolii zostaniemy poprowadzeni ścieżkami śpiewu Aborygenów, gdzie każda pieśń stwarza świat, a każdy śpiewający jest bardem na miarę Homera. Autor, w typowym dla siebie stylu przeplata relacje ze spotkań z dziesiątkami ludzi, często ekscentryków i pasjonatów, jak również rodzimych mieszkańców Australii, raczej unikających białych gości; tworzy wielobarwny pointylistyczny patchwork wyśpiewujący historię kontynentu.

Chatwin zabiera czytelników w podróż do Australii. Z dala od wielkich metropolii zostaniemy poprowadzeni ścieżkami śpiewu Aborygenów, gdzie każda pieśń stwarza świat, a każdy śpiewający jest bardem na miarę Homera. Autor, w typowym dla siebie stylu przeplata relacje ze spotkań z dziesiątkami ludzi, często ekscentryków i pasjonatów, jak również rodzimych mieszkańców...

Wniosek z tej książki mam taki, że ludzie wędrujący są spokojni i szczęśliwi, wiele im nie trzeba. Książka daje do myślenia.

Wniosek z tej książki mam taki, że ludzie wędrujący są spokojni i szczęśliwi, wiele im nie trzeba. Książka daje do myślenia.

Dla osób, które interesują się Australią, książka ta będzie z pewnością ciekawą dawką wiedzy. Jeśli jednak ktoś poszukuje powieści, nie ze względu na Australię, raczej nie poczuje się „porwany”.

Dla osób, które interesują się Australią, książka ta będzie z pewnością ciekawą dawką wiedzy. Jeśli jednak ktoś poszukuje powieści, nie ze względu na Australię, raczej nie poczuje się „porwany”.

wymiata

wymiata

Jakoś nie zapamiętałam, więc chyba nie powaliło

Jakoś nie zapamiętałam, więc chyba nie powaliło

Warto powędrować "Ścieżkami śpiewu" wraz bohaterami powieści. Prześledzić walkę rdzennych Australijczyków o zachowanie tożsamości, świętych miejsc i wierzeń. Smutna to lektura pokazująca skutki najazdu na kontynent białego człowieka - skazańców i strażników brytyjskiej kolonii karnej. Oprócz niezbyt chlubnej przeszłości zwlekli do Australii choroby, pijaństwo, szkodniki, zwierzęta, które zaczęły pustoszyć cały kraj. Anglosasi traktowali gospodarzy tej ziemi jak podludzi, dość przypomnieć, że rdzenni Australijczycy wywalczyli sobie prawo głosu dopiero na początku lat 70 XX w. Z ciekawości zajrzałam do Wikipedii i o zgrozo pod hasłem Australijczycy znajdziecie notatkę wyłącznie o kolonizatorach i tylko wtrącone jedno zdanie "Przed brytyjską kolonizacją Australia była zamieszkana przez ludy tubylcze – Aborygenów australijskich, Aborygenów tasmańskich, mieszkańców wysp w Cieśninie Torresa i Melanezyjczyków" Wstyd mi się zrobiło, tym bardziej polecam wszystkim tę książkę.

Warto powędrować "Ścieżkami śpiewu" wraz bohaterami powieści. Prześledzić walkę rdzennych Australijczyków o zachowanie tożsamości, świętych miejsc i wierzeń. Smutna to lektura pokazująca skutki najazdu na kontynent białego człowieka - skazańców i strażników brytyjskiej kolonii karnej. Oprócz niezbyt chlubnej przeszłości zwlekli do Australii choroby, pijaństwo, szkodniki,...

Trochę się zaplątałam wśród linii z Epoki Snu,ale mimo to Bruce Chatwin pozostaje jednym z moich ulubionych pisarzy. Mogę tak powiedzieć, bo przeczytałam już wszystkie Jego książki.
Wszystkie nieszczęścia ludzkości biorą się stąd, że człowiek prowadzi osiadły tryb życia. Wędrówka, podróże, ruch - oto co czyni człowieka szczęśliwym. Tak uważał.I chyba jest w tym dużo racji.
Szkoda,że nic już nie napisze.

Trochę się zaplątałam wśród linii z Epoki Snu,ale mimo to Bruce Chatwin pozostaje jednym z moich ulubionych pisarzy. Mogę tak powiedzieć, bo przeczytałam już wszystkie Jego książki.
Wszystkie nieszczęścia ludzkości biorą się stąd, że człowiek prowadzi osiadły tryb życia. Wędrówka, podróże, ruch - oto co czyni człowieka szczęśliwym. Tak uważał.I chyba jest w tym dużo...