Jak to możliwe, że zapomniałam o Don Camillo?! Przeczytałam dawno temu cały "Mały światek...", ten tom akurat mam i przecież wracam do niego od czasu do czasu. Dla solidnej rozrywki, pokrzepienia, a nawet i ku wzruszeniu.

A może by tak odświeżyć sobie serię??

Jak to możliwe, że zapomniałam o Don Camillo?! Przeczytałam dawno temu cały "Mały światek...", ten tom akurat mam i przecież wracam do niego od czasu do czasu. Dla solidnej rozrywki, pokrzepienia, a nawet i ku wzruszeniu.

A może by tak odświeżyć sobie serię??

Ta książka to jak ponowne spotkanie ze starymi znajomymi. Wpadamy na chwilkę na równinę Padeńską by sprawdzić co słychać u don Camilla i Peppone’a. Jak się ma nieustanny konflikt między wójtem a plebanem? Co słychać u mieszkańców? Może pojawił się ktoś nowy? Szybkie migawki, proste anegdoty, w których przeplata się śmiech ze łzami.

,,Wiosna don Camilla” to szybkie spotkanie. Zaledwie trochę ponad 100 stron. Kilka opowiadań, których akcja rozgrywa się wiosną. Jednym z głównych, przewijających się wątków są zbliżające się wybory. W tle kampanii wyborczej toczy się normalne życie, pełne niespodzianek i zawirowań. Jest i opowieść o nieoczekiwanej miłości na przekór poglądom politycznym, jest zaskakująca dobroć, jest historia konfliktu, który podzielił rodzinę, są opowieści zabawne i są opowieści wzruszające, poruszające emocje, zmuszające do zastanowienia. Bo wszystkie tak naprawdę są boleśnie uniwersalne i mimo upływu lat przybliżają prawdę o człowieku i stosunkach międzyludzkich. Mówią o dobru i złu. O życzliwości, złośliwości, sprycie, pomysłowości. Są różnorodne tak jak różnorodni są ludzie. Ale z wszystkich bije nadzieją i optymizm, że człowiek nigdy nie jest do końca zły. A z każdego nieszczęścia można wyciągnąć coś dobrego.

Lubię wracać do don Camilla bo opowieści o tym wiejskim księdzu i jego owieczkach to idealna odskocznia od rzeczywistości. Zabawna ale nie lekka, prostoduszna, uniwersalna opowieść, z której można wiele wyciągnać. Zupełnie inna niż to co oferuje hałaśliwy, zabiegany świat. Wystarczy kubek herbaty, otwarcie książki, rozpoczęcie czytania i już jest lepiej – spokojniej, ciszej, mądrzej.

Ta książka to jak ponowne spotkanie ze starymi znajomymi. Wpadamy na chwilkę na równinę Padeńską by sprawdzić co słychać u don Camilla i Peppone’a. Jak się ma nieustanny konflikt między wójtem a plebanem? Co słychać u mieszkańców? Może pojawił się ktoś nowy? Szybkie migawki, proste anegdoty, w których przeplata się śmiech ze łzami.

,,Wiosna don Camilla” to szybkie...