Powracamy do tajemniczego świata, do którego zabłądził Czarny Szermierz. Cóż tym razem przeskrobie? Co odkryje? Zobaczmy!

Zaraz po wydarzeniach z poprzedniego tomu, Kirito i Eugeo biorą udział w turnieju szermierki w Zakkarii. Chłopcy po wielu walkach, które aż tak szczegółowo nie zostały przedstawione, poza pewnymi wyjątkami, zwyciężają i udają się do stolicy. Od dwóch lat uczęszczają do Akademii Miecza Północnej Centorii, gdzie trenują pod okiem starszych szermierzy – Sortilieny i Gorgolosso. Nasi przyjaciele zamierzają zostać Rycerzami Integralności – najsilniejszymi wojownikami, którzy dzielnie bronią świata ludzi. Przed nimi jeszcze daleka droga. Najpierw muszą ukończyć Akademię na dwóch najwyższych miejscach, aby mogli przybliżyć się do tego celu.

Poznajemy nową, oczywiście kobiecą postać, która gości na stroniczkach tego tomu. Opiekunka Kirito jest niezwykle piękną szlachcianką, do tego zajmuje drugą najlepszą pozycję w hierarchii Akademii. Nie może pokonać tylko jednej osoby, a to przez jej wewnętrzne rozterki. Mimo tego jest wspaniałą wojowniczką, która przekazuje przydatną wiedzę o stylu walki swego rodu swojemu uczniowi. Z zewnątrz wydaje się twarda, ale jej wnętrze jest zupełnie inne. To delikatna i czuła istota.

"– Myślałam, że cię zabije – powiedziała dziewczyna zachrypniętym głosem, tak cichym, bym słyszał ją tylko ja.
– Taaak... – mruknąłem. – Też się tego obawiałem.
– I mimo to się nie poddałeś...? Jesteś ostatnim głupkiem."

Chłopcy podczas swojej podróży do Centorii i w trakcie przebywania w stolicy zdołali się przekonać, że nie wszyscy mieszkańcy są mili i życzliwi. Największe zepsucie dotyczy wysokiej rangi arystokratów, którzy opiewają jedynie w bogactwie i nic poza ich własnym dobrem się dla nich nie liczy.

"– Na znak uznania dla twoich cyrkowych sztuczek... to znaczy bohaterskiej walki... racz przyjąć ten podarek."

Znowu tomik podzielony jest na akcję, która dzieje się w Podziemiu i poza nim. Dowiadujemy się więcej o całym przedsięwzięciu, w jakim celu zostało ono stworzone i czemu Kirito znajduje się w tym wirtualnym świecie. Przecież Asuna nie mogła po prostu nie wiedzieć, co się dzieje z jej ukochanym, czyż nie?

"– Nie martw się, mamo. Kiedy tata szukał cię w Alfheim, nie poddał się ani razu.
– Ale... Ja...
– Teraz twoja kolej, żeby odnaleźć jego!"

Znowu powraca problem tempa akcji. Wydarzenia lecą tak szybko, że ciężko w ogóle poznać bliżej i zżyć się z jakimikolwiek bohaterami, którzy przewijają się podczas całej podróży. Przecież te dwa lata nie zleciały chłopakom na pierdzeniu w stołek, więc oczekiwałam, że jednak ich zmagania będą szczegółowo opisane, ale się myliłam. Nawet czas, w którym przebywają w Akademii, trenując ze swoimi opiekunami szybko zbliża się ku końcowi.

Jestem zdumiona, ale i zadowolona z jeszcze jednej rzeczy. Tym razem mogłam poznać trochę delikatniejszej strony Kirito. Nawet nie miałam pojęcia, że jest zdolny do płaczu i to zdawałoby się, z błahego powodu. Najwyraźniej tego bohatera poznaje się stopniowo w każdym tomie. Raz się niby boi, a mimo to zaraz o tym zapomina i walczy jakby demon w niego wstąpił. Trochę się to wydaje naciągane.

"Uwierz.
Uwierz w siłę kwiatów, które tak pięknie wyrosły na obcej ziemi. I uwierz w siłę tego, kto tak pięknie je wyhodował – w swoją siłę."

Cóż, tomik momentami czyta się dość szybko i przyjemnie, choć czasem trzeba się trochę skupić i pogłówkować. Można się również pośmiać i wzruszyć przy niektórych momentach.

Powracamy do tajemniczego świata, do którego zabłądził Czarny Szermierz. Cóż tym razem przeskrobie? Co odkryje? Zobaczmy!

Zaraz po wydarzeniach z poprzedniego tomu, Kirito i Eugeo biorą udział w turnieju szermierki w Zakkarii. Chłopcy po wielu walkach, które aż tak szczegółowo nie zostały przedstawione, poza pewnymi wyjątkami, zwyciężają i udają się do stolicy. Od dwóch...