typowy angielski kryminał ,bez większych emocji .

typowy angielski kryminał ,bez większych emocji .

Zdecydowanie za dużo angielskiego purytanizmu.

Zdecydowanie za dużo angielskiego purytanizmu.

Niezły kryminał, wart przeczytania dla tych co chcą odpocząć od gonitwy, błyskotliwych policjantów lub genialnych przestępców.
Fabuła jest realistyczna, sposób prowadzenia sprawy też. Wątek oskarżonego o tę zbrodnię i jego zakończenie bardzo dobry i wyróżniający na tle innych pozycji. I za to jedna gwiazdka więcej.

Niezły kryminał, wart przeczytania dla tych co chcą odpocząć od gonitwy, błyskotliwych policjantów lub genialnych przestępców.
Fabuła jest realistyczna, sposób prowadzenia sprawy też. Wątek oskarżonego o tę zbrodnię i jego zakończenie bardzo dobry i wyróżniający na tle innych pozycji. I za to jedna gwiazdka więcej.

Sympatyczna całkiem historia, chociaż taka przeciętna -bez fajerwerków. Komisarz Banks nie prowadzi długich i skomplikowanych rozważań o muzyce, poezji, literaturze i malarstwie, jak w późniejszych częściach, -bardzo mi tego brakowało. Krytykuje jedynie biblioteczkę Debory Harrison i wychwala swoja córkę Tracy, ale niewiele ponad to.

Autor jakby nie wiedział na którym wątku chce się skupić i skacze miedzy pokazaniem śledztwa, rozprawy w sądzie, tajemniczego życia licealistek, bardzo bogatej rodziny ofiary i dziwacznego fotografa amatora, a także rodziny pastora i Chorwatów.
Wszystkie te wątki ciekawe, ale takie jakieś niedokończone.

Sympatyczna całkiem historia, chociaż taka przeciętna -bez fajerwerków. Komisarz Banks nie prowadzi długich i skomplikowanych rozważań o muzyce, poezji, literaturze i malarstwie, jak w późniejszych częściach, -bardzo mi tego brakowało. Krytykuje jedynie biblioteczkę Debory Harrison i wychwala swoja córkę Tracy, ale niewiele ponad to.

Autor jakby nie wiedział na którym...

To historia tragedii niewinnego człowieka, któremu zniszczono życie... z powodu przypadku. Pierce mnie naprawdę zasmucił.

Gdzieś obok toczy się śledztwo, nieudolne i bez polotu. Sprawcę odkryłam niezwykle szybko, ta strona książki mnie nie zachwyciła. Ogolnie podobało mi się i do serii na pewno wrócę.

To historia tragedii niewinnego człowieka, któremu zniszczono życie... z powodu przypadku. Pierce mnie naprawdę zasmucił.

Gdzieś obok toczy się śledztwo, nieudolne i bez polotu. Sprawcę odkryłam niezwykle szybko, ta strona książki mnie nie zachwyciła. Ogolnie podobało mi się i do serii na pewno wrócę.

Ta książka była ok. Fabuła była ciekawa, nietypowa (6,5/10). Postacie (nie było ich wiele) były złe (3/10). Koniec fabuły był zły, nie znaliśmy osoby, która to robiła wcześniej (4/10). Styl pisania był ok, zmuszałem się do czytania. Raczej nie polecam tego!

Ta książka była ok. Fabuła była ciekawa, nietypowa (6,5/10). Postacie (nie było ich wiele) były złe (3/10). Koniec fabuły był zły, nie znaliśmy osoby, która to robiła wcześniej (4/10). Styl pisania był ok, zmuszałem się do czytania. Raczej nie polecam tego!

Średnio zadowolona z rozwiązania sprawy zamknęłam ostatnią w tym roku książkę. Zostawiła mnie ona z pytaniem, jak ma się treść do tytułu.

Średnio zadowolona z rozwiązania sprawy zamknęłam ostatnią w tym roku książkę. Zostawiła mnie ona z pytaniem, jak ma się treść do tytułu.

Całkiem ciekawy kryminał, z bohaterem pozytywnym robiącym sporo błędów i pozytywno - negatywnym za to wyjątkowo irytującym, któremu za żadne skarby nie da się kibicować. Smutny obraz londyńskich (dalekich) przedmieść i przygnębiająca analiza przyczyn i skutków powstawania plotki i ostracyzmu. Do poczytania, ale na pewno nie w celu poprawienia nastroju.

Całkiem ciekawy kryminał, z bohaterem pozytywnym robiącym sporo błędów i pozytywno - negatywnym za to wyjątkowo irytującym, któremu za żadne skarby nie da się kibicować. Smutny obraz londyńskich (dalekich) przedmieść i przygnębiająca analiza przyczyn i skutków powstawania plotki i ostracyzmu. Do poczytania, ale na pewno nie w celu poprawienia nastroju.

Lubię serię Robinsona o inspektorze Banksie, bo okazuje się, że można napisać ciekawy kryminał bez nadmiernego epatowania okrucieństwem, bez opisywania zbrodni czy tortur przez trzy rozdziały. Przeważnie nie ma też fajerwerków w stylu strzelaniny, pościgów czy mordobicia.
Sam inspektor też jest normalnym policjantem, nie jakimś nieomylnym nadczłowiekiem, a sprawy rozwiązuje głównie dzięki żmudnej, codziennej policyjnej robocie, dedukcji i dziesiątkach rozmów z podejrzanymi.
I Groby Niewinnych takie są, akcja niby się ciągnie, pytania się mnożą. Dużo jest wątków obyczajowych, które nieraz sa ciekawsze, niż główna intryga.
Mi się tam bardzo dobrze czytało, koniec mnie nie zawiódł i pewnie jeszcze niejeden raz do Banksa wrócę.

Lubię serię Robinsona o inspektorze Banksie, bo okazuje się, że można napisać ciekawy kryminał bez nadmiernego epatowania okrucieństwem, bez opisywania zbrodni czy tortur przez trzy rozdziały. Przeważnie nie ma też fajerwerków w stylu strzelaniny, pościgów czy mordobicia.
Sam inspektor też jest normalnym policjantem, nie jakimś nieomylnym nadczłowiekiem, a sprawy...

Taka sobie. Do przeczytania (czy też w moim przypadku do przesłuchania) i szybkiego zapomnienia.
Sprawa morderstwa Debory Harrison ciągnie się i ciągnie. Nawet jak już policja ma niezbite dowody, to są one jednak niewystarczające.
Najbardziej zastanawia mnie tytuł książki? Dlaczego właśnie taki?

Taka sobie. Do przeczytania (czy też w moim przypadku do przesłuchania) i szybkiego zapomnienia.
Sprawa morderstwa Debory Harrison ciągnie się i ciągnie. Nawet jak już policja ma niezbite dowody, to są one jednak niewystarczające.
Najbardziej zastanawia mnie tytuł książki? Dlaczego właśnie taki?