- Czy mogę coś powiedzieć, panie dyrektorze? - odezwał się z konta Snape, a w Harrym nasiliło się złe przeczucie, bo był pewny, że jeśli już Snape ma coś o nim do powiedzenia to nie będzie to nic dobrego. - Potter i jego przyjaciele mogli się po prostu znaleźć w nieodpowiednim miejscu o nieodpowiedniej porze - lekki drwiący uśmiech wykrzywił jego wargi, jakby w to wątpił - ale mamy tu zestaw dość podejrzanych okoliczności. Po co w ogóle tam poszli? Dlaczego nie uczestniczyli w uczcie z okazji Nocy Duchów? Harry, Ron i Hermiona zaczęli chaotycznie opowiadać o przyjęciu z okazji rocznicy śmierci. [...] - Ale dlaczego nie poszliście później na ucztę? - zapytał Snape, a jego czarne oczy zamigotały w blasku świec. - Dlaczego poszliście od razu na górę? [...] - bo byliśmy zmęczeni i chcieliśmy się położyć. - Bez kolacji? - zdziwił się Snape, a na jego wychudłej twarzy pojawił się tryumfalny uśmiech. - Nie sądzę, by duchy podawały na swoich przyjęciach coś, co zaspokoiło by głód żywych ludzi. - Nie byliśmy głodni - oświadczył głośno Ron, czując, że żołądek skręca mu sią z głodu. To już wyraźnie rozbawiło Snape.

- Czy mogę coś powiedzieć, panie dyrektorze? - odezwał się z konta Snape, a w Harrym nasiliło się złe przeczucie, bo był pewny, że jeśli już...

Nigdy nie ufaj niczemu i nikomu, jeśli nie wiesz, gdzie jest jego mózg.

Nigdy nie ufaj niczemu i nikomu, jeśli nie wiesz, gdzie jest jego mózg.

[Bo widzisz, Harry,] to nasze wybory ukazują, kim naprawdę jesteśmy, o wiele bardziej, niż nasze zdolności.

[Bo widzisz, Harry,] to nasze wybory ukazują, kim naprawdę jesteśmy, o wiele bardziej, niż nasze zdolności.