Ocena niemal niemożliwa, znając zakończenie historii. Urwany pamiętnik, nie przeznaczony dla postronnych, stanowiący kanalizację uczuć nastolatki kilka lat ukrywającej się i zamkniętej w małej przestrzeni z siedmioma innymi osobami w atmosferze ciągłego strachu i zagrożenia. To musiało być ekstremalnie trudne. Z drugiej strony warunki okupacji w Holandii wydają się bardziej znośne od sytuacji choćby w Polsce. Ale niezależnie od doświadczeń ukrywających się w różnych krajach to od momentu odkrycia i złapania, kraj denuncjacji przestaje mieć znaczenie, wszyscy trafiają w nazistowską machinę śmierci. Dziennik jednak nie skupia się na wydarzeniach wojennych a na codzienności ukrywania się i tarciami rodzinnymi, okazuje się bardzo impulsywnej Anne, a może to tylko nastoletniość.

Ocena niemal niemożliwa, znając zakończenie historii. Urwany pamiętnik, nie przeznaczony dla postronnych, stanowiący kanalizację uczuć nastolatki kilka lat ukrywającej się i zamkniętej w małej przestrzeni z siedmioma innymi osobami w atmosferze ciągłego strachu i zagrożenia. To musiało być ekstremalnie trudne. Z drugiej strony warunki okupacji w Holandii wydają się bardziej...

Nie rozumiem aż tak ogromnej sławy "Dziennika" Anne Frank. Przez pierwsze kilkanaście, kilkadziesiąt stron tej książki miałam wrażenia, że to wynurzenia rozpieszczonej, zadufanej w sobie nastolatki, a chyba nie taki powinien być wydźwięk podczas czytania historii Żydówki żyjącej w czasach II wojny światowej. Jeżeli odnosi się opisane "ciężkie" warunki ukrywania się rodziny Franków oraz jej towarzyszy do sytuacji w obozach koncentracyjnych, to momentami zakrawa to o nieporozumienie.

Nie rozumiem aż tak ogromnej sławy "Dziennika" Anne Frank. Przez pierwsze kilkanaście, kilkadziesiąt stron tej książki miałam wrażenia, że to wynurzenia rozpieszczonej, zadufanej w sobie nastolatki, a chyba nie taki powinien być wydźwięk podczas czytania historii Żydówki żyjącej w czasach II wojny światowej. Jeżeli odnosi się opisane "ciężkie" warunki ukrywania się rodziny...

Marzyła, aby, PO WOJNIE, zostać pisarką. I dziennikarką. PO WOJNIE chciała wydać książkę pt. „Oficyna”, napisaną w oparciu o zapiski, czynione podczas ukrywania. Planowała, PO WOJNIE, podróżować, uczyć się języków, studiować historię sztuki. Chciała przez rok, PO WOJNIE, mieszkać w Paryżu i Londynie. Martwiła się, że „będzie zapominalska, gdy będzie mieć osiemdziesiąt lat”. Chciała, PO WOJNIE, „zobaczyć kawałek świata i coś przeżyć.” Przez ponad dwa lata życia w ukryciu, NIGDY nie zwątpiła, że będzie dla niej czas „PO WOJNIE”.

Przeżyła niewiele ponad 15 lat.
W tym, ponad dwa wraz z rodziną i czwórkę innych Żydów, w ukryciu. Ostatnie pół roku – dla nas, jej czytelników, milcząca, bo w piekle obozów koncentracyjnych, z oczywistych względów, bez możliwości pisania.
Czy w te ostatnie miesiące swojego życia, Anno, wciąż wierzyłaś, że „ludzie są z natury dobrzy?”

Boję się znać odpowiedź na to pytanie…

Czytałam tę książkę po raz pierwszy bardzo dawno temu, na początku liceum. Jak dobrze, że do niej wróciłam, już nie jako nastolatka, ale dorosła kobieta, by zmierzyć się z obrazem psychiki dziewczyny dojrzewającej w ekstremalnych, wojennych warunkach. Z doświadczeniem i wiedzą zupełnie innymi niż kiedyś. Nie spodziewałam się, że po latach, wywrze na mnie takie wrażenie. Pobudzi do przemyśleń nad własnym życiem, przywróci wspomnienia z własnych czasów nastoletnich, zainspiruje do głębokich refleksji nad człowieczeństwem.

Anno, gdziekolwiek jesteś (bo JESTEŚ!)… dziękuję.

Marzyła, aby, PO WOJNIE, zostać pisarką. I dziennikarką. PO WOJNIE chciała wydać książkę pt. „Oficyna”, napisaną w oparciu o zapiski, czynione podczas ukrywania. Planowała, PO WOJNIE, podróżować, uczyć się języków, studiować historię sztuki. Chciała przez rok, PO WOJNIE, mieszkać w Paryżu i Londynie. Martwiła się, że „będzie zapominalska, gdy będzie mieć osiemdziesiąt lat”....

Dziennik Anne Frank to jedna z tych książek, której nie ocenia się za historię, a za sposób przedstawienia.
Na początku dodam, że nie czytałam Dziennika jako książki, a zetknięcie z wersją komiksową było moim pierwszym z historią Anny Frank - chociaż oczywiście postać Anny i jej losy kojarzę.

Wersja Dziennika jako komiks niewątpliwie skierowana jest to młodzieży i to tej młodszej. Jak wypadło wykonanie?
Sama historia Anne i jej bliskich została skrócona, bowiem nie dało się przenieść całości dziennika, jak sam autor komiksu zaznacza w posłowiu. Jednak moim zdaniem, wybrane fragmenty całkowicie wystarczą, aby młodzieży przybliżyć losy bohaterki.
Anne wraz ze swoją rodziną mieszka w Holandii, kiedy podczas II wojny światowej nasilają się prześladowania Żydów. Rodzina ukrywa się w oficynie, a niedługo po nich dołącza do nich małżeństwo z synem. Razem z pomocnikami ukrywają się przed okupantami, a swoje losy Anne zapisuje w Dzienniku.
W komiksie znakomicie pokazany jest kontrast życia Anne przed prześladowaniem Żydów z tym, co działo się, gdy musieli zacząć się ukrywać. Jak zmieniały się ich nawyki, poziom życia, bezpieczeństwo.
Jednak tym, co mnie ujęło, jest pokazanie jej problemów dorastania na tyle prześladowań wojennych. Anne w swoim dzienniku nie mówi jedynie o wojnie, ale także dzieli się swoimi przemyśleniami odnośnie siebie, zakochania, odkrywania seksualności. Dużo uwagi poświęca też na opis osób, z którymi przebywa, tego jak się nawzajem traktują i jak ona jest porównywana do swojej siostry.
Myślę, że taka forma w połączeniu z poruszanymi tematami wojny i dojrzewania, to dobry wybór dla młodszej młodzieży.

Dziennik Anne Frank to jedna z tych książek, której nie ocenia się za historię, a za sposób przedstawienia.
Na początku dodam, że nie czytałam Dziennika jako książki, a zetknięcie z wersją komiksową było moim pierwszym z historią Anny Frank - chociaż oczywiście postać Anny i jej losy kojarzę.

Wersja Dziennika jako komiks niewątpliwie skierowana jest to młodzieży i to tej...

Bez czytelniczego entuzjazmu.

Bez czytelniczego entuzjazmu.

Anne Frank – Dziennik Anne Frank (1947) (7.5)

Anne Frank – Dziennik Anne Frank (1947) (7.5)

Takie książki nie powinny w ogóle podlegać ocenie, dlatego ode mnie najwyższa nota.

To nie jest pierwsza książka opisująca II wojnę światową, ale każda z nich jest tak samo trudna dla mnie. Urodziłam się na długo po zakończeniu II wojny światowej, ale ten temat zawsze bardzo mnie ciekawił. Nie sposób opisać tego, co wówczas się działo, ilu ludzi zginęło. Dziś mamy wojnę na wschodzie, więc czy naprawdę nie wynieśliśmy żadnej nauki z kart historii?

„Na trzynaste urodziny, 12 czerwca 1942 roku, Anne Frank dostała od rodziców notatnik. Tego dnia zaczęła pisać listy do Kitty, swojej wymyślonej przyjaciółki.”

Tak rozpoczęło się pisanie dziennika z Oficyny, w której Anne wraz z rodziną spędziła dwa lata.

Takie książki nie powinny w ogóle podlegać ocenie, dlatego ode mnie najwyższa nota.

To nie jest pierwsza książka opisująca II wojnę światową, ale każda z nich jest tak samo trudna dla mnie. Urodziłam się na długo po zakończeniu II wojny światowej, ale ten temat zawsze bardzo mnie ciekawił. Nie sposób opisać tego, co wówczas się działo, ilu ludzi zginęło. Dziś mamy wojnę na...

Anne była niesamowicie dojrzała emocjonalnie jak na swój wiek. Nie daję oceny, bo nikt kto pisze dzienniki nie robi tego po to, żeby innym ludziom się fajnie czytało

Anne była niesamowicie dojrzała emocjonalnie jak na swój wiek. Nie daję oceny, bo nikt kto pisze dzienniki nie robi tego po to, żeby innym ludziom się fajnie czytało

Frapująca, nie była to dla mnie łatwa lektura. Jest tak męcząca jak nastroje w Oficynie, wyobrażałam sobie tę gęstość emocji, duchotę, nudę, powtarzalność a ostatecznym efektem było jednak pojmanie. Wyjątkowe świadectwo na tle wszelkich zapisków obozowych, ocalałych więźniów, przedstawia historię w negatywie - sprzed pojmania i śmierci, jeszcze dalekie od apokalipsy, jeszcze imitujące codzienne życie.

Frapująca, nie była to dla mnie łatwa lektura. Jest tak męcząca jak nastroje w Oficynie, wyobrażałam sobie tę gęstość emocji, duchotę, nudę, powtarzalność a ostatecznym efektem było jednak pojmanie. Wyjątkowe świadectwo na tle wszelkich zapisków obozowych, ocalałych więźniów, przedstawia historię w negatywie - sprzed pojmania i śmierci, jeszcze dalekie od apokalipsy,...

Czytane lata temu...

Czytane lata temu...