Czytałem kilka lat temu na wakacjach, nie dokończyłem... Były dość ciężkie, kilka ciekawszych i kilka nużących, trudnych, zawiłych... Chyba do powtórki w okresie zimowym, choć nieprędko.

Czytałem kilka lat temu na wakacjach, nie dokończyłem... Były dość ciężkie, kilka ciekawszych i kilka nużących, trudnych, zawiłych... Chyba do powtórki w okresie zimowym, choć nieprędko.

Dawno mnie tak książka nie wymęczyła. Chyląc czoła przed erudycją Jacka Dukaja mam wrażenie, że chciał iść w ślady narracji Hyperiona - zbudować światy i stopniowo odsłaniać je przed czytelnikiem. Ale do tego jeszcze potrzebna jest zajmująca historia i bohaterowie, a tu tego zabrakło. Większość z tych opowiadań, szczególnie przedostatnie, wygląda, jakby zostało napisane przez maszynę. Obstawiam, że miało to oddać wrażenie bezduszności i odhumanizowania, ale bez chwili jakiegoś oddechu, czytanie tych tekstów najeżonych specjalistycznym i stworzonym przez autora żargonem, jest po prostu straszną udręką.
To moje pierwsze spotkanie z twórczością pana Jacka. Obawiam się, że prędko do niej nie wrócę.

Dawno mnie tak książka nie wymęczyła. Chyląc czoła przed erudycją Jacka Dukaja mam wrażenie, że chciał iść w ślady narracji Hyperiona - zbudować światy i stopniowo odsłaniać je przed czytelnikiem. Ale do tego jeszcze potrzebna jest zajmująca historia i bohaterowie, a tu tego zabrakło. Większość z tych opowiadań, szczególnie przedostatnie, wygląda, jakby zostało napisane...

Ocena dotyczy tylko opowiadania tytułowego!

Przeczytałam w ramach zajęć z literatury współczesnej. Za pierwszym razem dotrwałam tylko do połowy, za drugim się przymusiłam i przeczytałam całość.

Trochę zbyt wymyślna i za bardzo "o niczym", moim zdaniem. Ale podobało mi się. Warta przebrnięcia w kontekście transhumanizmu i posthumanizmu, chociaż znacznie więcej dały mi teksty dodatkowe niż samo opowiadanie.

Nie trafiłam na egzaminie. Ani szkoda, ani szczęście.

OCENA: 6/10
Monika Karolina

Ocena dotyczy tylko opowiadania tytułowego!

Przeczytałam w ramach zajęć z literatury współczesnej. Za pierwszym razem dotrwałam tylko do połowy, za drugim się przymusiłam i przeczytałam całość.

Trochę zbyt wymyślna i za bardzo "o niczym", moim zdaniem. Ale podobało mi się. Warta przebrnięcia w kontekście transhumanizmu i posthumanizmu, chociaż znacznie więcej dały mi...

Autor zaserwował światy na bogato. Wszystkie historie pokręcone niemożebnie. Ale fajne i czytanie sprawia frajdę, Przekonałam się, że niemożliwe do opowiedzenia innym; pozostaje tylko powiedzieć: musisz sam przeczytać. O "Linii oporu" nie zapomnę na długo i będę do niej wracać.

Autor zaserwował światy na bogato. Wszystkie historie pokręcone niemożebnie. Ale fajne i czytanie sprawia frajdę, Przekonałam się, że niemożliwe do opowiedzenia innym; pozostaje tylko powiedzieć: musisz sam przeczytać. O "Linii oporu" nie zapomnę na długo i będę do niej wracać.

Niestety wymiękłem w 52% książki. Zachęciłem się do Dukaja po obejrzeniu wywiadu z Bartosiakiem, w którym widać było wielką przepaść intelektualną między nimi. Niestety Dukaj dużo ciekawiej się wypowiada niż pisze, dziwne.

Niestety wymiękłem w 52% książki. Zachęciłem się do Dukaja po obejrzeniu wywiadu z Bartosiakiem, w którym widać było wielką przepaść intelektualną między nimi. Niestety Dukaj dużo ciekawiej się wypowiada niż pisze, dziwne.

Hak to bywa ze zbiorami opowiadań, opowiadania reprezentują nierówny poziom. Część jest wybitna, część po prostu dobra.

Hak to bywa ze zbiorami opowiadań, opowiadania reprezentują nierówny poziom. Część jest wybitna, część po prostu dobra.

Powieści w cyklu nierówne: ,,Aguerra w świcie" i tytułowy ,,Król Bólu i pasikonik" - przekombinowane, ,,Linia oporu" - przekombinowana i liryczna, coś jakby gra komputerowa. Pozostałe też ciekawe, ale łatwiejsze w czytaniu. Wspólnym mianownikiem wszystkich utworów jest wykreowanie dystopii i krytyczna ocena rozwoju nauki i techniki.

Powieści w cyklu nierówne: ,,Aguerra w świcie" i tytułowy ,,Król Bólu i pasikonik" - przekombinowane, ,,Linia oporu" - przekombinowana i liryczna, coś jakby gra komputerowa. Pozostałe też ciekawe, ale łatwiejsze w czytaniu. Wspólnym mianownikiem wszystkich utworów jest wykreowanie dystopii i krytyczna ocena rozwoju nauki i techniki.

[opinia tomu 3. z trzytomowego wydania, tom zawiera opowiadania "Król Bólu i Pasikonik", "Crux", "Aguerre w Świcie" oraz "Piołunnik"]

Tom w mojej opinii dość nierówny. Najbardziej podobało mi się opowiadanie "Król Bólu i Pasikonik" - zadawało kilka ciekawych pytań oraz odważnie szukało na nie odpowiedzi. Szczególnie interesujące były rozważania zachaczające o filozofię oraz nieuniknione skutki postępu.

Nie żałuję też przeczytania "Cruz" oraz "Piołunnik" - nie budziły takich emocji oraz nie angażowały tak bardzo, ale czytało się to przyjemnie. Nie powiem tego o "Aguerre...".

[opinia tomu 3. z trzytomowego wydania, tom zawiera opowiadania "Król Bólu i Pasikonik", "Crux", "Aguerre w Świcie" oraz "Piołunnik"]

Tom w mojej opinii dość nierówny. Najbardziej podobało mi się opowiadanie "Król Bólu i Pasikonik" - zadawało kilka ciekawych pytań oraz odważnie szukało na nie odpowiedzi. Szczególnie interesujące były rozważania zachaczające o filozofię...

[recenzja trzytomowego wydania. tom drugi zawiera opowiadania "Oko Potwora", "Szkoła" oraz "Serce Mroku"]

Trzy dość równe, ale bardzo zróżnicowane opowiadania. Podobała mi się dyskusja przedstawiona w stylu klasycznej opery kosmicznej w 'Oku Potwora', tak jak brutalność społeczeństwa widzianego w 'Szkole'. Każde z tych trzech opowiadań mówiło o czymś innym, ale na jakimś poziomie odnoszą się do podobnych konceptów.

Ze strony czysto rozrywkowej - czytało się je przyjemnie, ale momentami potrafiły się dłużyć.

[recenzja trzytomowego wydania. tom drugi zawiera opowiadania "Oko Potwora", "Szkoła" oraz "Serce Mroku"]

Trzy dość równe, ale bardzo zróżnicowane opowiadania. Podobała mi się dyskusja przedstawiona w stylu klasycznej opery kosmicznej w 'Oku Potwora', tak jak brutalność społeczeństwa widzianego w 'Szkole'. Każde z tych trzech opowiadań mówiło o czymś innym, ale na jakimś...

[recenzja trzytomowego wydania. tom pierwszy zawiera opowiadanie "Linia Oporu"]

Nie dałem rady przebrnąć przez to opowiadanie. Przeczytałem (w mojej opinii wystarczająco dużą próbkę, aby wyrobić sobie opinię - ok. 30%),jednak ta część była męcząca i nie zauważyłem żadnej zapowiedzi poprawy tej sytuacji.

[recenzja trzytomowego wydania. tom pierwszy zawiera opowiadanie "Linia Oporu"]

Nie dałem rady przebrnąć przez to opowiadanie. Przeczytałem (w mojej opinii wystarczająco dużą próbkę, aby wyrobić sobie opinię - ok. 30%),jednak ta część była męcząca i nie zauważyłem żadnej zapowiedzi poprawy tej sytuacji.