Kraina Snów – brzmi całkiem przyjemnie prawda? Gdy jednak weźmie się pod uwagę koszmary takie jak spadanie w przepaść, czy ucieczka przed potworami, zmienia się spojrzenie na to miejsce. W nim mieszają się przyjemne, ale i przerażające istoty i wydarzenia, a także przeplata magia. Do tego ciekawego, chociaż też niebezpiecznego miejsca musi trafić trójka przyjaciół: Aldwyn, Skylar oraz Gilbert, by odnaleźć listę składników antidotum na klątwę, pod której wpływem znalazła się królowa Loranella. To podarunek chowańców jest przyczyną katastrofy i to właśnie oni stają się podejrzani. Teraz muszą udowodnić, że nie było to z ich winy i przede wszystkim pomóc królowej.

To już moje czwarte spotkanie z Bezkresją i trójką uroczych chowańców. Muszę przyznać, że mi ich trochę brakowało. Lektura każdej, kolejnej części daje tak samo wiele przyjemności, mimo że seria skierowana jest do młodzieży. Co ciekawego tym razem przygotowali autorzy?

Wydawać by się mogło, że to co najgorsze już pokonane. Nie ma już niebezpiecznej i bezwzględnej Paksahary i jej armii umarłych. W krainie zapanowały spokój i harmonia. Nic nie zwiastuje czarnych chmur, które momentalnie zebrały się nad pałacem. Na królową Loranellę rzucono klątwę, a posądzona o ten czyn jest grupka chowańców. Raptem z bohaterów stają się wyrzutkami i uciekinierami, co jest jak kubeł zimnej wody. Trudno się z tym pogodzić. Równie trudne jest udowodnienie swojej niewinności. Po raz kolejny wymaga to sprytu, siły i wrażliwości. Tego im nie brakuje. Aldwyn to zmyślny kot, którego umiejętność radzenia sobie w trudnych sytuacjach nabyta w Bronzhaven nie po raz pierwszy okazuje się przydatna i równie istotna jak skrupulatne ćwiczenie sztuki iluzji przez Skylar. Nawet nieco nieporadny Gilbert świetnie się odnajduje w pokonywaniu przeszkód.

Autorzy udowadniają z każdą kolejną częścią serii, jak wiele mają pomysłów na przygody w Bezkresji. Każdy tom to odkrywanie nowych, ciekawych, ale też niebezpiecznych miejsc i następna zagadkowa misja do wykonania. Wiadomo, że zakończenie będzie pozytywne, lecz nie zmienia to faktu, że w trakcie lektury nie brakuje niespodzianek, interesujących postaci – nowych, ale też już poznanych. Wszystko splata magia w różnej postaci, chęć niesienia pomocy i pokonywania zła.

W celu bardziej obrazowego poznania Bezkresji na początku i końcu książki znajdują się mapy z oznaczonymi strategicznymi miejscami. Dodatkowo znajdziecie tu również kilka stron ciekawych rysunków do pokolorowania. Przedstawiają niektóre wydarzenia z przygód, w których uczestniczyły chowańce. Opowieść usiana jest też dobrze uzupełniającymi treść czarno-białymi rysunkami, których autorem jest Dave Phillips.

Czwarty tom serii o chowańcach niestety już za mną. „Chowańce. Pałac snów” to dobra kontynuacja serii i z tego, co przeczytałam ostatnia jej część. Fabuła jest lekko poprowadzona z ciekawą zagadką do rozszyfrowania i nowymi miejscami do odkrycia. Zachęcam więc do kolejnej podróży do Bezkresji, w której nie sposób się nudzić.

http://ksiazki-moj-maly-swiat.blog.pl/2017/05/22/chowance-palac-snow-adam-jay-epstein-andrew-jacobson/

Kraina Snów – brzmi całkiem przyjemnie prawda? Gdy jednak weźmie się pod uwagę koszmary takie jak spadanie w przepaść, czy ucieczka przed potworami, zmienia się spojrzenie na to miejsce. W nim mieszają się przyjemne, ale i przerażające istoty i wydarzenia, a także przeplata magia. Do tego ciekawego, chociaż też niebezpiecznego miejsca musi trafić trójka przyjaciół: Aldwyn,...