Pojawiło się zaskoczenie, bo w końcu od razu wiadomo, że jedna siostra ginie, a druga się pod nią podszywa... Czym zatem mogła nas zaskoczyć Autorka? Zapewniam Was, że na tej zbrodni akcja się nie kończy, ale dopiero zaczyna.

Mimo że taka sytuacja jest może średnio wykonalna, niektóre sceny wydają się nierealne, a do tego przekombinowane i, co więcej, oklepane (bliźnięta zamieniające się miejscami) - odważę się stwierdzić: I CO Z TEGO?

Skoro książkę czyta się z zainteresowaniem - jest tajemnicza oraz nietuzinkowa, a w intrygę dajemy się wkręcić szybko i skutecznie. Tak skutecznie, że trudno się od tej powieści oderwać...

Skoro może nawet tej książki się nie czyta, ale wręcz pochłania? Lekko i z przejęciem, a do tego styl, jakim posługuje się Olejnik, jest prosty i przejrzysty?

Skoro na morderstwie się nie kończy, ale od niego zaczyna? Poszukiwanie zabójcy to gra w kotka i myszkę, bo niby wiemy, niby mamy swoje tropy, a może i od początku kogoś podejrzewamy, jednak na końcu dajemy się zaskoczyć - Autorka bardzo skutecznie myli tropy, wyciągając jeszcze sprawy z przeszłości, rzucając podejrzenia na kolejnych bohaterów, z których wielu po drodze ginie (oj tak, trupów -pozornie ze sobą niezwiązanych - będzie tu kilka). Świetnie się ubawiłam przy tym odgadywaniu i, co ważne, nie wyszło mi to najlepiej :)

Więcej: http://www.matkapuchatka.pl/2016/11/w-prawie-obcej-skorze.html

Pojawiło się zaskoczenie, bo w końcu od razu wiadomo, że jedna siostra ginie, a druga się pod nią podszywa... Czym zatem mogła nas zaskoczyć Autorka? Zapewniam Was, że na tej zbrodni akcja się nie kończy, ale dopiero zaczyna.

Mimo że taka sytuacja jest może średnio wykonalna, niektóre sceny wydają się nierealne, a do tego przekombinowane i, co więcej, oklepane (bliźnięta...