reread po trzech latach, to był naprawdę dobry pomysł

reread po trzech latach, to był naprawdę dobry pomysł

Uwaga: oceniam serię. Seria dla dzieci 13+
Pierwszy tom niby ok, ale kolejne coraz bardziej straszne. Tom 3 to junior-horror o domu wariatów. Do tego nietolerancyjne wstawki antychrześcijańskie, ośmieszanie ludzi wierzących.
Występują w serii: kosmici, szaleńcy, strzelanie z pistoletu, grożenie bronią, unicestwienie ludzkości, nagrobki, bezczeszczenie zwłok, co rusz ktoś chce kogoś zabić, wątki romantyczne w tym całowanie z języczkiem. Szwecki autor to jednak kiepska rekomendacja.

Uwaga: oceniam serię. Seria dla dzieci 13+
Pierwszy tom niby ok, ale kolejne coraz bardziej straszne. Tom 3 to junior-horror o domu wariatów. Do tego nietolerancyjne wstawki antychrześcijańskie, ośmieszanie ludzi wierzących.
Występują w serii: kosmici, szaleńcy, strzelanie z pistoletu, grożenie bronią, unicestwienie ludzkości, nagrobki, bezczeszczenie zwłok, co rusz ktoś...

Książka jest dość krótka, akcja szybko się rozkręca. Zdecydowanie warto ją było przeczytać. Od rozdziału ósmego do dziewiątego było najciekawiej i przez chwilę nie miałam odwagi dalej czytać. Gdy się w końcu odważyłam uznałam, że to z pewnością nie była strata czasu. Planuję także przeczytać inne części.
- Antykwariat pod błękitnym lustrem,
- Trzynasty gość.

Książka jest dość krótka, akcja szybko się rozkręca. Zdecydowanie warto ją było przeczytać. Od rozdziału ósmego do dziewiątego było najciekawiej i przez chwilę nie miałam odwagi dalej czytać. Gdy się w końcu odważyłam uznałam, że to z pewnością nie była strata czasu. Planuję także przeczytać inne części.
- Antykwariat pod błękitnym lustrem,
- Trzynasty gość.

Tak się przeraziłam że wręcz nie mogłam czytać ale było warto

Tak się przeraziłam że wręcz nie mogłam czytać ale było warto

Na początku książka może nudzić wielu ludzi, jednakże po kilku rozdziałach akcja zaczyna się rozkręcać. Wiele grobów młodych osób, wysoki budynek, zapach tytoniu, nieznany nikomu człowiek i niebezpieczne operacje. Brzmi ciekawie, prawda?

Na początku książka może nudzić wielu ludzi, jednakże po kilku rozdziałach akcja zaczyna się rozkręcać. Wiele grobów młodych osób, wysoki budynek, zapach tytoniu, nieznany nikomu człowiek i niebezpieczne operacje. Brzmi ciekawie, prawda?

Chyba najbardziej klimatyczna i mroczna z serii. Pamiętam do dziś.

Chyba najbardziej klimatyczna i mroczna z serii. Pamiętam do dziś.

Czy znacie Dawida i Larisę?
To bohaterowie serii dla młodszej młodzieży autorstwa Martina Widmarka.
Serii science fiction z detektywistyczno-romantyczną domieszką.
Tom czwarty serii ukaże się pod koniec maja, a ja dziś o pierwszych trzech,
a są to (w odpowiedniej kolejności):
"Antykwariat pod Błękitnym Lustrem",
"Trzynasty gość",
"Wyspa Obłąkanych".
Uwaga, książki należy czytać po kolei!

Córka twierdzi, że pierwszy tom przeczytała w pół godziny, podczas mojej nieobecności w domu,
bo (cytuję): "Jak coś jest ciekawe i dobrze napisane, to czyta się błyskawicznie!".
Nie sprawdziłam, czy faktycznie nie było mnie w domu tylko pół godziny. Mnie czytanie każdego tomu
zajęło nieco więcej czasu, a każdy tom ma prawie 200 stron!

Dość długi początek pierwszej książki to budowanie tła do wszystkich historii, przedstawienie głównych bohaterów
i sytuacji, w jakiej się znaleźli: rodzice Dawida wyjeżdżają do Afryki, Larisa jest nowa w szkole (i kraju).
Najlepiej czyta się tom trzeci, tam akcja zaczyna się prawie od razu.
Trzeci tom jest chyba najbardziej mroczny, momentami nawet przerażający (pojawia się też śmierć).
W drugim tomie razem z bohaterami wstydzimy się za całą ludzkość. Ale i drugi tom nie jest bajeczką
dla małych dzieci.
"Jeśli zejście do szybu napędziło mi strachu, a odkrycie w szafie siedmiu George'ów Mervilów odebrało mi oddech,
to to, co teraz zobaczyliśmy, było tak przerażające, że serce omal nie wyskoczyło mi z piersi!"

Zaintrygowało Was powyższe?
Czytajcie dalej ;-)

Ja-dorosła osoba inaczej odbieram pewne rzeczy, niż młodzi czytelnicy, ale nie tylko ja (moja 13-letnia córka też)
zwróciłam uwagę na to, że Dawid nie jest zbyt oczytany / wykształcony / elokwentny...
Dawid ma 13 lat, jest synem naukowców, uczniem szwedzkiej szkoły, a nie słyszał nic o teorii ewolucji.
Ba, nazwisko Darwina nawet nie obiło mu się o uszy!
Dużo więcej wie Larisa, która całe swe 13-letnie życie spędziła w Petersburgu. Przy niej Dawid wypada
nad wyraz blado.
"Zafascynowany spojrzałem na Larisę. Była jak chodząca encyklopedia i ciągle zaskakiwała mnie swoją wiedzą."

"Larisa układała olbrzymie puzzle, w których każdy kawałek wiedzy był puzzlem pasującym do reszty układanki.
(...) Domyślałem się, że jeśli układa się puzzle z milionów najróżniejszych kawałków wiedzy, to trzeba darzyć
uczuciem powstający z nich obraz. I dlatego chce się układać dalej."

Na szczęście z każdą książką Dawid - przy Larisie - rozwija się ;-)
"I kiedy zorientowałem się, jak mało wiem i jak pasjonujące jest odkrywanie, że wszystko w przyrodzie
i między ludźmi ma ze sobą związek, zdobywanie wiedzy stało się prawie jak lektura dobrego kryminału."


Tych dwoje ma się ku sobie i nie zdradzam tu żadnej tajemnicy, bo Dawid o swoim zakochaniu mówi czytelnikowi
już na pierwszej stronie pierwszego tomu ;-)
Później będzie też o pierwszych pocałunkach, a w trzecim tomie o całowaniu "do utraty tchu" ;-)

"- Między wszystkimi ciałami, na przykład między planetami, występuję siła przyciągania. Po łacinie "przyciągać"
to "attrahere" - tłumaczył Melchior. - To stąd pochodzi słowo "atrakcyjny", czyli taki, który do siebie przyciąga.
Na przykład atrakcyjna dziewczyna."


Dawid jest narratorem wszystkich trzech tomów. Opowiada o sobie, Larisie, o swoich uczuciach,
wspólnych niesamowitych przygodach, trochę o szkole.
W historie detektywistyczno-fantastyczne wplecione są prawdziwe informacje naukowe,
padają nazwiska uczonych np.: Darwin, Newton, da Vinci, Freud, Linneusz, Dirak,
pojawiają się takie hasła, jak: teoria ewolucji, układ okresowy pierwiastków, DNA,
klucz do oznaczania roślin, fizyka kwantowa, bieguny magnetyczne, antymateria.
Ale to raczej liźnięcie tematów, niż ich zgłębianie.
Mowa jest też o zmianach klimatycznych, klonowaniu ludzi i eliksirze młodości...

Bohaterowie w wieku czytelników,
trochę nauki, trochę fantastyki, trochę detektywistycznych przygód,
ciut romansu, odrobina strachu, kropla przerażenia i mnóstwo pisarskiego talentu autora - oto przepis
na udane książki dla młodszej młodzieży ;-)



https://bajdocja.blogspot.com/2017/05/czy-znacie-dawida-i-larise.html

Czy znacie Dawida i Larisę?
To bohaterowie serii dla młodszej młodzieży autorstwa Martina Widmarka.
Serii science fiction z detektywistyczno-romantyczną domieszką.
Tom czwarty serii ukaże się pod koniec maja, a ja dziś o pierwszych trzech,
a są to (w odpowiedniej kolejności):
"Antykwariat pod Błękitnym Lustrem",
"Trzynasty gość",
"Wyspa Obłąkanych".
Uwaga, książki należy...

Trzecia część serii o Dawidzie i Larisie na pewno utrzymuje poziom z poprzednich dwóch tomów, a może nawet jest najlepsza! Mroczna intryga, naukowe dochodzenie i wątek miłosny to moim zdaniem przepis na udaną książkę. Kiedy jeszcze kucharz (w tym przypadku Martin Widmark) doda trochę inwencji twórczej i pokaże klasę oraz doświadczenie powstaje na prawdę smaczny kąsek!
Zalecane zarówno do pożerania w chłodny zimowy wieczór, upalne lato, depresyjną jesień jak i przeplataną pożądanymi i niepożądanymi zjawiskami atmosferycznymi!

Trzecia część serii o Dawidzie i Larisie na pewno utrzymuje poziom z poprzednich dwóch tomów, a może nawet jest najlepsza! Mroczna intryga, naukowe dochodzenie i wątek miłosny to moim zdaniem przepis na udaną książkę. Kiedy jeszcze kucharz (w tym przypadku Martin Widmark) doda trochę inwencji twórczej i pokaże klasę oraz doświadczenie powstaje na prawdę smaczny...

Świetna książka ale trochę traszna o przyjażni,tajemnicach świata polecam książke jest SUPER

Świetna książka ale trochę traszna o przyjażni,tajemnicach świata polecam książke jest SUPER

× www.majuskula.blogspot.com ×

Przyjaźń potrafi inspirować do wspólnych poszukiwań, a co dwie głowy, to nie jedna. Zwłaszcza, gdy rodzi się coraz więcej zagadek, często przerażających. Rozwiązania są w zasięgu ręki, ale najpierw trzeba stanąć do walki z mrocznym psychopatą…

Dawid i Larisa wybierają się na spacer, aby porobić zdjęcia i porozmawiać. Zauważają stary most prowadzący na tajemniczą wysepkę, gdzie wzbroniono wstępu. Nazywa się Wyspą Obłąkanych — dlaczego? Mimo zakazu bohaterowie idą, nie zważając na konsekwencje. Odkrywają stare groby dziewcząt. Musiały tragicznie zginąć przed laty, co pokazuje ich wiek. Jaka zagadka kryje się za śmiercią nieszczęsnych nastolatek? Co Dawidowi i Larisie pokaże Anna prowadząca zakład zegarmistrzowski? A z całą sprawą ma związek zasłużony doktor, któremu nawet postawiono pomnik…

Nie raz, nie dwa wspominałam, że mam ogromną słabość do książek dla dzieci. Wieki temu zaczytywałam się w powieściach Isabel Abedi, jakiś sentyment do takiej literatury nadal we mnie tkwi, więc lubię być na bieżąco z nowościami. Martin Widmark zasłynął serią o przygodach Lassego i Mai. Tworząc cykl poświęcony Dawidowi i Larisie poszedł krok dalej, kierując go już do starszych czytelników. Więcej stron, bardziej zawiłe zagadki, delikatne nawiązania do dojrzewania — to takie cechy charakterystyczne, odróżniające oba pomysły. „Wyspa Obłąkanych” jest już kolejnym tomem. Warto sięgnąć po pierwszy, a najlepiej zakupić cały pakiet, bo gwarantuję, że trudno się oderwać. Jednak może się zdarzyć, że traficie na ten. Nie przejmujcie się, wszystko bez problemu można zrozumieć bez wdrażania się.

Historia zaciekawiła mnie na tyle, że przyznam, iż chętnie przeczytałabym jej wersję dla dorosłych. Oryginalny pomysł, trochę wywołujący gęsią skórkę. W stylu Tima Burtona, groteska. Reżyser mógłby podjąć się ekranizacji, obstawiam kinowy hit. W trakcie lektury przed oczami przesuwały mi się gotowe sceny, a to dla mnie zawsze znak interesującej literatury. Trudno oderwać się od egzemplarza, najlepiej sobie dawkować, o czym uprzedźcie obdarowywanych! Wierzę, że sporo osób zakupi książki Widmarka w celu sprezentowania ich rodzeństwu, dzieciom czy kuzynostwu. Jeśli im potowarzyszycie, to sami się wciągnięcie, więc uważajcie!

Widmark gdzieś w tle zamieścił temat pierwszego zakochania, bardziej bliższego przyjaźni, ale też chęci ciągłego przebywania z drugą osobą. Ujął to w sposób uroczy, za pomocą myśli Dawida przedstawiając spojrzenie na motyle w brzuchu, ukradkowe buziaki i troskę o ukochaną. Niewinne ujęcie sprawy przypadło mi do gustu, bo pozbawiono go przesadnej pruderyjności i po prostu zwrócono uwagę, że to nic złego mieć obok kogoś z kim czujemy się dobrze. Sama tajemnica niby jest dość łatwa w rozwiązaniu, ale do samego końca pozostaje nutka niepewności podsycana zwrotami akcji. Chętnie zajrzę do przyszłych tomów. Sądzę, iż będą coraz lepsze, jak w przypadku „Serii niefortunnych zdarzeń”, która wiodła prym jakiś czas temu.

Martinowi Widmarkowi chyba serio pisanie sprawia frajdę. Czuć w tym lekkość i niewymuszenie, zabawę fabułą oraz szacunek do młodego czytelnika. Bez przesładzania, pobłażliwości. Świetna propozycja dla tych, którzy chcą sięgnąć po pierwsze „dorosłe” książki!

× www.majuskula.blogspot.com ×

Przyjaźń potrafi inspirować do wspólnych poszukiwań, a co dwie głowy, to nie jedna. Zwłaszcza, gdy rodzi się coraz więcej zagadek, często przerażających. Rozwiązania są w zasięgu ręki, ale najpierw trzeba stanąć do walki z mrocznym psychopatą…

Dawid i Larisa wybierają się na spacer, aby porobić zdjęcia i porozmawiać. Zauważają stary most...