Przygody o Basi autorstwa Zofii Staneckiej z ilustracjami Marianny Oklejak, cieszą się popularnością na polskim rynku książki już od dłuższego czasu. Dziewczynki w wieku przedszkolnym chętnie sięgały po opowieści o Basi i jej rodzinie ucząc się jak postępować w różnych sytuacjach. Przeżyły chwile na wakacjach, w przedszkolu, z opiekunką, naukę, kłótnie z rodzeństwem i różne sytuacje rodzinne. Przez ten okres urodził się młodszy brat Franek. Serię wzbogacono o krótkie książeczki o młodszym bracie, a takie o Wielkie księgi poświęcone Basi. Ostatnio Basia wpisała się nawet w cykl „Czytam sobie”, bo je wierne czytelniczki nauczyły się już nawet czytać samodzielnie…

No właśnie, Basia dorasta, tak samo jak jej czytelniczki. Dlatego Egmont postanowił wyjść naprzeciw starszym dziewczynkom z nową serią – „Basia i przyjaciele”. Na pierwszy rzut poszła najlepsza przyjaciółka Basi – Anielka. I choć opowieść jest tak samo zajmująca, jak inne historie dotyczące Basi, widać tu zdecydowanie doroślejsze podejście. Przede wszystkim sama Basia pojawia się dopiero pod koniec, kiedy składa koleżance wizytę z nocowaniem. Zofia Stanecka skupia się bardziej na świecie Anielki, na jej problemach, trybie życia i przyzwyczajeniach całej rodziny. Artystyczny strych, wegańska dieta, wolny związek ich rodziców, gdzie tata przyjeżdża do córeczki w czasie między kolejnymi występami. Anielka odlicza czas według jego wyjazdów i powrotów.

Przestaje nas dziwić ta zamknięta w sobie dziewczynka, z którą Basia zaprzyjaźniła się w części „Basia i przedszkole”. Anielka jest grzeczną, ułożoną dziewczynką, pochłoniętą marzeniami, żyjącą we własnym świecie. Przyjmuje świat taki, jaki jest, nie prosząc o zbyt wiele. Doroślejsze czytelniczki, mogę się prawdziwie wzruszyć czytając o wieczorze, gdy Basia boi się spać w ciemności, a Anielka ją po przyjacielsku pociesza. Ta sama przyjaźń i pocieszenie wychodzi dla Anielki od Basi, gdy koleżance jest smutno z powodu wydłużonej nieobecności taty.

W tej serii o Basi czytelniczki mogą odnaleźć więcej, niż w poprzednich opowieściach. Nie są to tylko pouczające, wesołe historie. To głębsze opowieści, które mogą dać młodym czytelnikom więcej do myślenia i nauczyć obcowania z książką i skupiania się na refleksji po zakończonej lekturze.

Monika Samitowska-Adamczyk